Για να μην παρεξηγούμεθα, δεν επιχειρώ να συνδέσω κατ' ουδένα τρόπο τον Έλληνα Υπουργό Ανάπτυξης και αντιπρόεδρο της ΝΔ με τον εγκληματία πολέμου και ψυχρό εκτελεστή της ναζιστικής «τελικής λύσης».
Απλά οι συνειρμοί δεν είναι...
παρά παιχνίδια του μυαλού εν τέλει και παρακολουθώντας από χθες ποικίλα δημοσιεύματα με επικεφαλίδα «Ο Άδωνις στο Άουσβιτς», μου τριβέλιζε το μυαλό σαν ανευλαβές διαβολάκι ο τίτλος του διάσημου βιβλίου της Χάνα Άρεντ, «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ».
Μετά απ' αυτό, ακολούθησε φυσιολογικά το επόμενο βήμα: η παράφραση του (ακόμα πιο εμβληματικού από τον τίτλο) υπότιτλου του βιβλίου, «Έκθεση για την κοινοτοπία του κακού». Ευέλικτος πολιτικάντης περιωπής ή ειλικρινώς μεταμεληθείς; Ποιον από τους δύο χαρακτηρισμούς μας επιτρέπει να του αποδώσουμε η χθεσινή απολογία του στα social media για το αμαρτωλό και αγρίως αντισημιτικό βιογραφικό του με αφορμή την επίσκεψη του στον τόπο της ανείπωτης φρίκης;
Μπορεί κάποιος (καλοπροαίρετος ίσως) να αντιτείνει: Κάτσε ρε φίλε, γιατί σώνει και καλά πολιτικάντης και υποκριτής; Μήπως τον αδικούμε τον άνθρωπο;
Πήγε εκεί πέρα και συγκλονίστηκε, ταρακουνήθηκε το μέσα του, υπονομεύτηκαν οι βεβαιότητές του, ράγισαν οι αξίες του, είχε μια έντονη επιφοίτηση, σε τόσο κόσμο έχει συμβεί...
Μπορεί, όλα είναι πιθανά Μπορεί ο εκδότης / τηλε-τελάλης ανιστόρητων βιβλίων βλαχοπόπ αρχαιολατρίας, φαιού εθνικισμού και ακατάσχετης ελληνοπρέπειας και νοσταλγικός ραψωδός του χουντικού «νοικοκυρέματος» (αλλά και ιδρυτής φιλοχουντικής φοιτητικής παράταξης στα νιάτα του), μετά από την ανέλιξή από την γραφική ακροδεξιά στο συστημικό mainstream, να έχει αρχίσει να κολακεύεται από την ίδια του την επιτυχία και να τα εξετάζει πιο ψύχραιμα και μακροσκοπικά τα πράγματα. 23.1.2020 Ο Γεωργιάδης «απολογήθηκε» για το παρελθόν του με τον Πλεύρη: Άφησα πολλά περιθώρια στον αντισημιτισμό Με αντισημιτικές κορώνες και ρατσιστικά υπονοούμενα δεν πας μπροστά, αν και αυτό ακόμα τίθεται πλέον υπό αμφισβήτηση στην εποχή μας, με τον κάθε φασιστάκο ηγετίσκο να επιβραβεύεται απλόχερα από το κοινό επειδή «τα λέει όπως είναι». Θέλει φροντίδα και προσοχή η δημόσια εικόνα - τις «αλήθειες», το «να τα λέμε κι αυτά κι ας μας κατηγορήσει η πολιτική ορθότητα», μόνο κατ΄ ιδίαν και σε μυστικές συγκεντρώσεις. Και τέλος πάντων, άλλο ο Σώρρος και άλλο το Ολοκαύτωμα, να έχουμε κι ένα μέτρο, έτσι; Μη μας πουν και νεοναζί...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημητρη Πολιτακη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου