8.9.20

Η βολική επιλογή του «λευκού»...

Η βολική επιλογή του «λευκού»
Με ευρεία πλειοψηφία εξελέγη νέος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, τον οποίο είχε προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας. Στην ψηφοφορία που διεξήχθη μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ο Δ. Τζανακόπουλος έλαβε 110 θετικές ψήφους σε σύνολο 140 ψηφισάντων. Στην ψηφοφορία υπήρξαν 29 «λευκά» και ένα άκυρο. Ας πούμε ότι το άκυρο έπεσε κατά λάθος, αν και... σ’ αυτό το επίπεδο τέτοιου τύπου λάθη είναι σπάνια.

Τα 29 «λευκά» ποιο μήνυμα στέλνουν και σε ποιον; Θα πει κάποιος «προτιμάς εκλογικά αποτελέσματα που παραπέμπουν σε δικτατορίες και σε κόμματα όπου η δύναμη του αρχηγού είναι καταλυτική και όποιος έχει αντίθετη γνώμη εξοστρακίζεται;». Οχι, φυσικά. Ωστόσο, υπάρχουν και οι καθαρές θέσεις. Το «ναι» όταν συμφωνώ, το «όχι» όταν διαφωνώ και η δική μου πρόταση για το επίμαχο ζήτημα ή για το προτεινόμενο πρόσωπο.

Ποτέ μου δεν κατάλαβα την επιλογή του «λευκού» σε μια ψηφοφορία που αφορά είτε πολιτικό και οικονομικό ζήτημα είτε πρόσωπο είτε εθνικές εκλογές. Τι σημαίνει όμως το «λευκό» στη συγκεκριμένη περίπτωση; Δεν επιθυμώ να πάρω θέση; Γιατί; Επειδή δεν γνωρίζω το πρόσωπο που προτείνει ο επικεφαλής του κόμματος; Μα, ο Τζανακόπουλος δεν είναι ένα τυχαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει δοκιμαστεί και σε κομματικούς και σε κυβερνητικούς ρόλους και μάλιστα σε δύσκολες συνθήκες.


Αρα, έχει παρελθόν, έχει τοποθετηθεί δημοσίως για τα ανοιχτά ζητήματα που απασχολούν τον ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει στον εσωκομματικό διάλογο και με βάση όλα αυτά μπορεί να αξιολογηθεί. Δεν ξέρω αν κάνει για τη θέση αυτή, αν μπορεί να ανταποκριθεί; Διαφωνώ για διάφορους λόγους, τους οποίους δεν θέλω να δημοσιοποιήσω, αλλά δεν έχω αντιπρόταση, οπότε επιλέγω τη βολική λύση του «λευκού» για να μη χρεωθώ μια αχρείαστη αναμέτρηση που θα προκαλέσει εσωστρέφεια σε μια περίοδο που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα σε όλα τα μέτωπα;

Ο κομματικός πατριωτισμός, και μάλιστα σ’ αυτήν την κολοβή εκδοχή του, δεν βοηθάει. Στις ψηφοφορίες όπου κρίνονται σοβαρά πολιτικά και εθνικά ζητήματα ή πρόσωπα, η στάση «δεν ξέρω» ή «ξέρω αλλά θέλω να στείλω ένα προειδοποιητικό μήνυμα σ’ αυτόν που εισηγείται», δεν είναι πολιτική. Προφανώς οι 29 -δεν γνωρίζω σε ποιο ιδεολογικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν- είναι δυσαρεστημένοι με την επιλογή Τσίπρα για τη θέση του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, ενδεχομένως και για τις αποφάσεις του για τη στελέχωση του επικοινωνιακού επιτελείου, και επειδή επίκειται ο ανασχηματισμός τομεαρχών θέλησαν να δηλώσουν την ενόχλησή τους. Πρόκειται για μια βουβή, για την ώρα, διαμαρτυρία, η οποία θα φανεί σύντομα αν θα λάβει διαστάσεις.

ΥΓ.: Τα ίδια, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύουν και για το «λευκό» του ΣΥΡΙΖΑ στη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ. Υπήρχαν σοβαρά επιχειρήματα για την καταψήφισή της - τα εξέθεσε ο πρόεδρος του κόμματος στις δύο παρεμβάσεις του στη Βουλή. Υπήρχαν εξίσου σοβαρά επιχειρήματα για την υπερψήφισή της - τα εξέθεσαν αρκετά στελέχη του κόμματος στη συνεδρίαση που έγινε στην Κουμουνδούρου λίγο πριν από τη συζήτηση στο Κοινοβούλιο.

Τελικώς επελέγη το «λευκό» για να μην εμφανιστεί το κόμμα διχασμένο. Στην προκειμένη περίπτωση η πιο σωστή στάση θα ήταν «ψήφος κατά συνείδηση», έτσι δηλαδή όπως πρέπει να αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα οι βουλευτές. Αυτό ορίζει το Σύνταγμα. Αλλά, όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές, οι περισσότεροι βουλευτές όλων των κομμάτων προτιμούν να βιάσουν τη συνείδησή τους για να μην πάνε κόντρα στην κομματική γραμμή. Είχαμε εξαιρέσεις, αλλά οι τολμητίες πλήρωσαν ακριβά την… αποκοτιά τους.

Τάσος Παππάς

efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: