H αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει... αντιπολιτευτικό λόγο, κακά τα ψέματα. Μπορεί να έχει δίκιο να λέει ότι ο πρωθυπουργός από τα go back που έλεγε κάποτε κατέληξε στα welcome και...
τα λοιπά προς Μέρκελ εγκωμιαστικά, αλλά αυτά δεν αρκούν για να δείξει ότι έχει ένα διαφορετικό όραμα [όραμα; Πού να το βρει;] εάν οψέποτε καταφέρει να πάρει την εξουσία [όλο και απομακρύνεται αυτό το ενδεχόμενο]. Υπάρχει τεράστιο κενό πολιτικής στη χώρα, άρα το ίδιο κενό επικρατεί και στους πολιτικούς.
Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει επίσης και άρα μία από τα ίδια: Ποιος θα φανεί καλύτερος πιστός στις ορέξεις της ευρωπαϊκής Γερμανίας [της γερμανικής Ευρώπης εννοείται], αυτός και θα είναι ο επόμενος κυβερνήτης της εντελώς αλλοπρόσαλλης [ετούτη την περίοδο] χώρας. Ουδόλως νοιάζεται η Γερμανία για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός στην Ελλάδα - όποιος και να είναι θα είναι υπάκουος. Σκληρό αυτό.
Εχει γούστο ότι όσοι εργάζονται στην κυβέρνηση και γύρω απ’ αυτήν επικαλούνται τα υμνητικά προς Τσίπρα λόγια της Μέρκελ, τόσο για την εφαρμογή των προγραμμάτων όσο και για τη Συμφωνία των Πρεσπών - ήταν ένα οχληρό γι’ αυτήν και τη χώρα της βάρος.
Ο ευρωβουλευτής Παπαδημούλης είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα ακούγοντας τη Μέρκελ να εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στον Ελληνα πρωθυπουργό, το θεώρησε μάλιστα αυτό δείγμα εξαιρετικής ποιότητας ώστε να φανεί η επιτυχία της κυβέρνησης τα τέσσερα αυτά χρόνια. Να σε εγκωμιάζει η Μέρκελ! Πού ακούστηκε αυτό; Οταν σε εγκωμιάζουν οι αντίπαλοι κάτι δεν πάει καλά. Είναι, όμως, πλέον, αντίπαλος η πολιτική της Γερμανίας;
Εκτός αν θεωρούν οι «αριστεροί» της κυβέρνησης ότι η καγκελάριος είναι μία νέα Μέρκελ, που αίφνης αγάπησε τη χώρα, που έτσι κι αλλιώς καθόταν στο στομάχι της [της ίδιας και άλλων Ευρωπαίων]. Εκτός επιπλέον εάν οι ίδιοι έχουν αναθεωρήσει τις απόψεις τους τις ιδεολογικές και ακολουθούν την πεζή, στυγνή, ορθολογική [είναι ο καπιταλισμός, τι να κάνουμε, και λοιπά] πραγματικότητα.
Ο μεν πρωθυπουργός δικαιολογείται να μεταστρέφει με απλότητα και κυνισμό [με κυνική απλότητα, με απλό κυνισμό ή όπως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί - μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες μεταστροφές], το ζήτημα είναι τι κάνουν οι άλλοι, που έχουν φάει [όχι όλοι] τα χρόνια τους στην υπόθεση της Αριστεράς. Δεν νομίζω να είχαν υπόψη τους μια Αριστερά που να άδει ύμνους και εγκώμια σε αρχηγό ενός καθαρά καπιταλιστικού κράτους.
Δίκιο έχει λοιπόν η γενική αντιπολίτευση να εξίσταται, αλλά ποιο είναι το νόημα των ενστάσεων; Και αυτές ιλαρές φαίνονται - και είναι, πώς να το κάνουμε; Ασε που κραυγάζουν και λαϊκίζουν ασύστολα, σαν να τους πήραν τα παιχνίδια μέσα από τα χέρια. Αυτά έχει η [ενθάδε] πολιτική. Οποιος προλάβει, όποιος είναι πιο πρόθυμος· ποιος γονυπετεί ευκολότερα, αυτός και θα κυβερνήσει τη μεγάλη (!) αυτή χώρα που ακόμα την αποκαλούμε Ελλάδα. Και η Μέρκελ, «παλιά» ή «νέα», το γνωρίζει αυτό πολύ καλά. Και χαμογελά, βεβαίως...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου