άνεσή του τάχα και τη νέα πνοή [νέες θεατρικές κινήσεις, απελευθερωμένη τάχα ενδυμασία, αυτά ήσαν το νέο] στο κουρασμένο πολιτικό σύστημα.
Μία προς τα κεντροδεξιά, μία προς τα κεντροαριστερά, έχασε τον μπούσουλα -ακριβώς διότι δεν διέθετε πυξίδα και δεν είχε και έρμα. Στην πρώτη τρικυμία χάθηκε κάθε έλεγχος. Ζαλίστηκε κι ο καπετάνιος, τι να κάνει ο άνθρωπος με τέτοιες φουρτούνες· άλλα οράματα είχε όταν ξεκίνησε τον διάπλου του. Ας είναι καλά ο άνθρωπος.
Οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε ότι δεν παρασύρθηκε από λαϊκισμούς και ότι όντως κράτησε αξιοπρεπή στάση στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Αμα δεν έχεις προορισμό, δύσκολα φτάνεις κάπου στην πολιτική. Να λες ότι θα αλλάξεις τη χώρα, θα την αναδημιουργήσεις, είναι εύκολο· δύσκολο είναι να κάνεις πραγματικότητα τα λόγια, όταν μάλιστα το ένα μάτι κοιτάζει δώθε και το άλλο κείθε -είναι βέβαιο ότι θα αλληθωρίσεις στο τέλος, οπότε χάνεις τον πλου σου.
Τα δύο εκάστοτε μεγάλα κόμματα [υπό τις παρούσες συνθήκες ήταν αδύνατο για το Ποτάμι να μετεξελιχθεί σε μεγάλο κόμμα], όσοι συναπαρτίζουν τον δικομματισμό τέλος πάντων, δεν παίζουν, ειδικά όταν γνωρίζουν [αρπάζουν] τον μηχανισμό της εξουσίας και τον μεταχειρίζονται κατά το συμφέρον τους και τις επιδιώξεις τους.
Με την πολιτική τους, όσο στρεβλή και ανορθόδοξη κι αν είναι, καταφέρνουν να πιέσουν τα μικρά κόμματα και να τα οδηγήσουν σε μεγάλα διλήμματα -σε ασφυξία με άλλα λόγια.
Τα μικρά λοιπόν κόμματα αποδεικνύονται σωτήρια για την επιβίωση των μεγάλων, έτσι μάλιστα που έχει διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση στη χώρα τα τελευταία χρόνια [τις τελευταίες δεκαετίες].
Προκειμένου οι βουλευτές τους να μη χάσουν τις απολαβές που τους προσφέρει η θέση του βουλευτή, εύκολα δελεάζονται από αξιώματα και υποσχέσεις για διατήρηση της βουλευτικής έδρας που τους προσφέρουν τα μεγάλα κόμματα -και τότε γίνεται το έλα να δεις. Ζαλίζεται κανείς από τις συνεχείς παραιτήσεις-μετακινήσεις-προσαρτήσεις και άλλες διεργασίες, αποστασίας καμώματα -τι να πεις.
Να επισημανθεί η ικανότητα του κυβερνητικού επιτελείου να διεισδύσει και να προκαλέσει σύγχυση, να αιφνιδιάσει και να αφοπλίσει κυριολεκτικά τα μικρά κόμματα, να τα κάνει άνω-κάτω· να «εξαρθεί» η λυσιτελής τακτική της εισπήδησης [η χρήση του θρησκευτικού όρου δεν είναι τυχαία] και της αλλοίωσης της δομής των μικρών κομμάτων, τα οποία ούτε συνοχή διαθέτουν ούτε ιδεολογία [ποια ιδεολογία, πια;].
Η εξέλιξη αυτή βεβαίως δεν προοιωνίζεται σταθερό πολιτικό μέλλον για τη χώρα, αλλά μάλλον αυτοί είμαστε ως άρχοντες και ως αρχόμενοι, με την αριστοτελική έννοια των λέξεων.
Δεν έχει και τόση σημασία η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, εξετάζεται, απλώς, τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι που έχουν απαυδήσει από τα τετριμμένα των δύο μεγάλων κομμάτων και δεν υπάρχει στον ορίζοντα εναλλακτική λύση, ώστε να ξεφύγει κανείς από την ασφυξία και τη σύγχυση.
Επιτέλους, τι είναι τα μικρά κόμματα, μέσα στον κοινοβουλευτισμό; Τι μπορούν να κάνουν πέρα από το να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στα μεγάλα;..
Γιώργος Σταματόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου