Επιστροφή στο σκοτεινό παρελθόν;...

Η άνοδος της Ακροδεξιάς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες προαγγέλλει άραγε την είσοδο σε μια σκοτεινή για τη...
δημοκρατία εποχή, που κυοφορεί ανατροπές ανάλογες με εκείνες της δεκαετίας του 1930; Στο αγωνιώδες αυτό ερώτημα απαντάει με το ακόλουθο άρθρο του ο γνωστός Βρετανός ιστορικός Ιαν Κέρσοου.

Καθώς τα εθνικιστικά και ξενοφοβικά κινήματα ενισχύονται όλο και περισσότερο σε πολλές χώρες, αφού μεγαλώνει η οργή για την αδυναμία του κατεστημένου να προστατεύσει τους πολίτες από τις αρνητικές συνέπειες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, διαδίδεται μια εύλογη ανησυχία για το μέλλον. Τα ευρωπαϊκά φαντάσματα επανεμφανίζονται και μας τρομάζουν: η Ευρώπη επιστρέφει στο σκοτεινό της παρελθόν;

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος –η πιο μεγάλη καταστροφή στην ευρωπαϊκή Ιστορία- υπήρξε το προϊόν μιας πελώριας κρίσης, διασταυρούμενης με εθνικές, εδαφικές και ταξικές συγκρούσεις, στην οποία ήρθε να προστεθεί μια μακρά και καταστροφική επιδείνωση του καπιταλισμού. Στο τέλος του πολέμου, ωστόσο, προσφέρθηκε στην Ευρώπη η δυνατότητα μιας νέας αρχής.

Πρωτόγνωρα ποσοστά οικονομικής ανάπτυξης διοχετεύτηκαν σε πολιτικές οικοδόμησης του κράτους πρόνοιας, που απέφεραν μεγάλα οφέλη στους πληθυσμούς. Η οικονομική συνεργασία αύξησε τις εμπορικές συναλλαγές, παρήγαγε ευημερία και οδήγησε σε μεγαλύτερη ενσωμάτωση. Και αυτή η πορεία ενσωμάτωσης εξάλειψε τον εθνικιστικό ανταγωνισμό, που είχε δαιμονικά αναστατώσει την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Εκείνη η «φωτεινή» περίοδος ανάπτυξης (τουλάχιστον στη Δυτική Ευρώπη) τερματίστηκε κατά τη διάρκεια των πετρελαϊκών κρίσεων της δεκαετίας του 1970, ανοίγοντας τον δρόμο σε μια μακρά περίοδο περικοπής των δαπανών.

Τα κράτη έπρεπε να αντιμετωπίσουν νέα και αυξανόμενα προβλήματα, καθώς δυσκολεύονταν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του κράτους πρόνοιας υπό τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές πιέσεις, τις οφειλόμενες στην αποβιομηχάνιση και σε έναν μεγαλύτερο ανταγωνισμό των παγκόσμιων αγορών...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Θανάση Γιαλκέτση σην ΕΦ.ΣΥΝ. πατώντας ΕΔΩ