ΚΚΕ που δεν συζητά άλλο σύστημα εκτός από την καθαρή και χωρίς εκπτώσεις απλή αναλογική, τα υπόλοιπα κόμματα παίζουν το κρυφτούλι.
Ο υπουργός Εσωτερικών Π. Κουρουμπλής δήλωσε ότι με απλή αναλογική η χώρα δεν θα κυβερνηθεί, για να του απαντήσει μάλλον ενοχλημένος ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ότι η Αριστερά ήταν και είναι υπέρ της απλής αναλογικής.
Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, μιλώντας στον Νίκο Χατζηνικολάου (Σταρ), είπε ότι είναι υπέρ της απλής αναλογικής (επιστροφή στη θέση της δεκαετίας του ’70, προφανώς εξ ανάγκης), πρότεινε την κατάργηση του μπόνους (το κόμμα της, όταν ήταν στα ντουζένια του, το καθιέρωσε και η Ν.Δ το διεύρυνε), αλλά δεν θέλει την κατάργηση του 3% που είναι το όριο εισόδου στη Βουλή (συνεπώς κολοβή απλή αναλογική).
Υπάρχει ένας μύθος που συνοδεύει την απλή αναλογική. Αυτός λέει ότι θα υποχρεωθούν τα κόμματα να συνεννοηθούν και, αφού η εποχή δεν ευνοεί τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για συνεργατικά σχήματα. Με άλλα λόγια, υποστηρίζουν οι οπαδοί αυτής της άποψης ότι λείπει το μέσο για να φτάσουμε στον στόχο, στον οποίο υποτίθεται πως όλοι συμφωνούν.
Ωστόσο, κρίνοντας από το επίπεδο του διαλόγου μεταξύ των κομμάτων (δεν επικοινωνούν ούτε για τα αυτονόητα) και από την ποιότητα της δημόσιας αντιπαράθεσης (πόλωση, διχαστικές ρητορικές, καταστροφολογία, κινδυνολογία, μηνύσεις, εισαγγελείς, απειλές για Ειδικά Δικαστήρια, συνεχείς δίκες προθέσεων) μπορούμε με σχετική ασφάλεια να προβλέψουμε ότι τα όποια συνεργατικά μοντέλα διακυβέρνησης δεν θα στηρίζονται σε αρχές και προγραμματικές συμφωνίες, αλλά θα προκύψουν υποχρεωτικά λόγω του εκλογικού συστήματος.
Τέτοιου τύπου κυβερνήσεις, που διαμορφώνονται όχι γιατί το επιθυμούν τα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά γιατί το επιβάλλουν τα εκλογικά ποσοστά, δεν θα μακροημερεύσουν. Οι ισορροπίες θα είναι παραλυτικές και η πολιτική σταθερότητα διαρκώς ζητούμενη, χώρια που θα δίνουν τον τόνο τα φαινόμενα του παζαριού και των μίζερων ανταγωνισμών για το μοίρασμα των θέσεων ευθύνης και για το βόλεμα των εκλεκτών του κάθε κόμματος.
Ο σημερινός εκλογικός νόμος είναι ένα τερατούργημα. Περιφέρειες-μαμούθ, μηχανισμοί που καταργούν την εκπροσώπηση κομμάτων σε αρκετές εκλογικές περιφέρειες και βεβαίως ένα μπόνους εξωφρενικά μεροληπτικό για το πρώτο κόμμα και κραυγαλέα εξοντωτικό για το δεύτερο και τα υπόλοιπα.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, απ’ αυτά που πρέπει να διορθωθούν αμέσως. Να εκλογικευτεί ο εκλογικός χάρτης με το σπάσιμο των περιφερειών-θηρίων, να μειωθεί το μπόνους και να δίνεται η δυνατότητα σε κόμματα ή σε συνασπισμούς κομμάτων που παίρνουν πάνω από 40% να σχηματίζουν κυβέρνηση. Σε ό,τι αφορά το άλλο μείζον ζήτημα (σταυρός, λίστα ή και τα δύο) απαιτείται εκτεταμένη συζήτηση και μελέτη των συστημάτων που ισχύουν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες...
Τάσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου