Όλα για το μπερντέ!...

Τα λεφτά, τα κουμμούνια και το Eurogroup...

Χρήστος Ξανθάκης

Σας την είχα γράψει και πέρυσι, αλλά μια καλή ιστορία αξίζει να την επαναλαμβάνει κανείς. Πάμε λοιπόν πάλι απ’ την αρχή και ακολούθως, έχει ηθικόν δίδαγμα η υπόθεση!

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, συναντήθηκε με τα σινεμά η ταινία «Happy Day» του Παντελή Βούλγαρη. Η ταινία συνοδευόταν από ένα...
συναρπαστικό σάουντρακ που έφερε την υπογραφή του Διονύση Σαββόπουλου. Όταν ο Σαββόπουλος έγραφε ακόμη μουσική και όχι σχολικά εγχειρίδια. Με ερμηνευτή τον Μιχάλη Μενιδιάτη!

Ο οποίος Μιχάλης Μενιδιάτης τραγουδούσε το άσμα «Η θητεία», ένα τραγούδι σε δρόμους λαϊκούς που περιλαμβανόταν στο σάουντρακ του «Happy Day». Μια τραγουδάρα ολκής για να είμαι πιο ακριβής, ένα ακαριαίο όσο και απρόσμενο σουξέ της εποχής. Τόσο επιτυχημένο που απαιτούσαν άπαντες να το ακούσουν στις κατά καιρούς συναυλίες του Σαββόπουλου. Όπως εκείνη τη συναυλία την κομματική που είχε οργανώσει το ΚΚΕ εσωτερικού και είχε καλέσει τον Νιόνιο να τραγουδήσει και είχε πει «ναι» αυτός και είχε υποσχεθεί ότι θα έφερνε μαζί του τον Μενιδιάτη. Και τον έφερε, όντως, αλλά με το μπήκε ο τραγουδιστής στην αίθουσα κόντεψε να του έρθει κόλπος!

Τι είχε συμβεί; Είδε τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα να κυματίζουν πλάι στις ελληνικές (ΚΚΕ εσωτερικού γαρ…) και τα έπαιξε ο δόλιος. Διότι η οικογένεια Μενιδιάτη ήταν γνωστή για το εθνικόφρον παρελθόν και πεντιγκρί της και αυτά τα πράγματα την αναστάτωναν σφόδρα. Οπότε έκανε μεταβολή και το ‘κοψε στο κοντό να φύγει και τα κάνανε πάνω τους οι διοργανωτές. Διότι την είχαν διαφημίσει τη συμμετοχή του, διότι είχαν μαζέψει ένα σωρό κόσμο, διότι θα ρεζιλεύονταν. Κι έτρεξαν αμέσως στον φίλο μου τον Άγγελο, που έκανε την ηχοληψία κι ήταν της πιάτσας και κατείχε πέντε πράγματα παραπάνω από το πώς σκέπτονταν η νύχτα και οι λειτουργοί της και τον παρακάλεσαν να σώσει την κατάσταση.

Τι να κάνει κι αυτός, πήγε, τον έπιασε τον Μενιδιάτη στην πόρτα. Κι ακολούθησε διάλογος:

Άγγελος: Τι συμβαίνει κύριε Μιχάλη, πού πάτε;
Μενιδιάτης: Πού να πάω, δεν τα βλέπεις όλα αυτά εδώ πέρα με τα κουμμούνια;
Άγγελος: Σιγά τα κουμμούνια, παραμύθι είναι. Όλα για το μπερντέ γίνονται.
Μενιδιάτης: Πες το ρε παιδάκι μου κι ανησύχησα!

Και επέστρεψε και τραγούδησε και σάρωσε κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Τι θέλω να πω με όλα τα παραπάνω; Θέλω να πω ότι τώρα θα τον κρίνουμε τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Τώρα που θα έρθουν 3,5 δισεκατομμύρια για αποπληρωμή υποχρεώσεων του Δημοσίου στους ιδιώτες. Από τα οποία 3,5 δισεκατομμύρια μεγάλο μέρος θα καταλήξουν εκ νέου στον κρατικό κορβανά (π.χ. ένα σωρό εταιρείες είναι πίσω στις πληρωμές τους γιατί περιμένουν επιστροφή ΦΠΑ), ενώ θα απελευθερωθούν και τα κεφάλαια που θα πήγαιναν στα γαμημένα τα δάνεια. Το οποίον μας κάνει μια σειρά πρωτοβουλιών εκ μέρους του Δημοσίου, οι οποίες πρωτοβουλίες ως τώρα ήταν μηδενικές. Γιατί λεφτά δεν υπήρχαν, ενώ τώρα υπάρχουν.

Στο δια ταύτα όμως, γιατί το πολύ μπλα μπλα κουράζει. Βεβαίως και θα πάρουν μερίδιο οι καρχαρίες από τις κρατικές πρωτοβουλίες, πρώτον διότι δεν γίνεται να μην πάρουν (ζούμε στον πλανήτη Γη και όχι στον πλανήτη Άρη) και δεύτερον διότι γιγαντώθηκαν με τέτοιο τρόπο επί των προηγουμένων κυβερνήσεων, οπότε αν δεν τους δώσεις κάποιες δουλειές θα σε πάνε δικαστήριο και θα κερδίσουν τη δίκη. Και θα έχουν και δίκιο, καθότι ο ανταγωνισμός πέθανε, τον σκοτώσανε οι πολιτικοί τους υφιστάμενοι. Άλλο όμως αυτό, το ας πούμε νορμάλ μερίδιο που το ενθυλακώνονται σε όλες τις χώρες του ντουνιά, κι άλλο το εκατό-μηδέν το ελληνικό. Αυτό το άθλιο νταλαβέρι, που έφτασε εδώ που μας έφτασε.

Με δυο λόγια: Αν η κυβέρνηση τηρήσει τα προσχήματα και δεν αφήσει νηστικούς τους μικρομεσαίους, θα κάνει καλά Χριστούγεννα και θα μπει φορτσάτη στο νέο έτος. Αν όχι, αντίο ζωή το 2017. Διότι όπως είχε πει κι ο Άγγελος στον Μενιδιάτη:

Όλα για το μπερντέ γίνονται!...