Η αγόρευση της εισαγγελέως στη δίκη της Ελένης Τοπαλούδη ήταν μία παρηγορητική φωνή της δικαιοσύνης. Δεν θα ασχοληθώ με τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, δηλαδή με το να ανασκευάσω τις απόψεις όσων πιστεύουν ότι φταίει το θύμα για τον βιασμό. Θέλω όμως να σχολιάσω...
κάποιες από τις κριτικές που διατυπώθηκαν από ανθρώπους με τους οποίους εν γένει συμφωνούμε. Υπήρχε μία κατηγορία επικρίσεων ως προς το ότι η επίκληση του θυμικού σε τέτοιες συνθήκες υπονομεύει την ευθυκρισία μιας δικαστικής λειτουργού και ότι αν στη συγκεκριμένη περίπτωση έτυχε εμείς να συντονιζόμαστε με το θυμικό της, θα πρέπει να φανταστούμε τι θα γινόταν σε μία διαφορετική περίπτωση κατά την οποία θα τύχαινε να βρισκόμαστε απέναντι.
Τι θα κάναμε, με άλλα λόγια, αν έλεγε τα αντίθετα;
Είναι πολύ απλό: θα της ασκούσαμε κριτική για αυτά που είπε. Δεν υπάρχει καμία δικαστική απόφαση η οποία να λαμβάνεται ερήμην του πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο συζητάμε. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό το πλαίσιο είναι με μία λέξη αυτό που ονομάζουμε πατριαρχία.
Εάν επρόκειτο για ένα ακόμη από αυτά που οι ειδήσεις και τα δημοσιογραφικά κλισέ ονομάζουν “φρικιαστικά εγκλήματα” και μας ζητούν να συμμετάσχουμε στο φαντασιακό λιντσάρισμα του δράστη που εικονίζεται ως τέρας, κτήνος και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, εγώ δεν θα συμμετείχα σε μία τέτοια διαδικασία ψυχικής εκτόνωσης εις βάρος κάποιου που είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος ολόκληρης της κοινωνίας.
Με ενδιαφέρει αυτή η ιστορία, και τολμώ να πω ότι μας ενδιαφέρει στο ThePressProject -εμάς που δεν κάνουμε αστυνομικό ρεπορτάζ και δεν γράφουμε δακρύβρεχτα κείμενα για αθώα βρέφη που υπέφεραν στα χέρια αδίστακτων εγκληματιών- διότι η νοοτροπία που εκφράστηκε από τους δράστες και με τόσο αδιανόητο θράσος διατυπώνεται σήμερα από τους συνηγόρους τους είναι μία νοοτροπία ενοχοποίησης του θύματος η οποία διαποτίζει ολόκληρη την κοινωνία μας.
Την ώρα λοιπόν που η απέναντι πλευρά κάνει συστηματική προπαγάνδα τοξικής αρρενωπότητας και ενοχοποίησης των θυμάτων, εμείς ανησυχούμε μήπως η εισαγγελέας παρασύρθηκε από το θυμικό της λέγοντας τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και ζητώντας δικαιοσύνη.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Κωνσταντίνου Πουλή, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου