1.12.22

Απελπισία...



Τρεις άνθρωποι από το Λάγος της Νιγηρίας κρύφτηκαν στο πηδάλιο ενός τάνκερ και ταξίδεψαν επί 11 μέρες στον Ατλαντικό, μέχρι την Ισπανία. Έτρωγαν και κοιμόντουσαν εναλλάξ, μέχρι να φτάσουν στην Ευρωπαϊκή Εδέμ. 
Μάταια. Εκεί τους συνέλαβαν και ετοιμάζονται... να τους στείλουν πίσω με το ίδιο καράβι. Αλλά θα προσπαθήσουν ξανά και ξανά, μέχρι να τα καταφέρουν. Όποιος μπορεί να αντέξει κάτι τέτοιο, μπορεί να κάνει τα πάντα. Και αν δεν τα καταφέρουν αυτοί, αν χαθούν σε κάποια επόμενη απόπειρα, θα τα καταφέρουν χιλιάδες άλλοι. 
Δεν υπάρχουν σύνορα ικανά να καταπνίξουν την επιθυμία για μια καλύτερη ζωή. Αυτή είναι σαν το κύμα, αργά αλλά αναπόδραστα διαβρώνει κάθε εμπόδιο που υψώνεται στον δρόμο της. Όσο και αν η εξουσία χτίζει τείχη απελπισίας, η ελπίδα πάντα θα βρίσκει χαραμάδες να τρυπώνει. Η ελπίδα πάντα θα νικά την απελπισία. 
Γιατί η απελπισία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κράτη, στρατούς και αστυνομίες, αλλά η ελπίδα το μόνο που χρειάζεται είναι μια πετυχημένη ζαριά. Και ας είναι μία στο εκατομμύριο. Αρκεί για να εμπνεύσει εκατομμύρια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: