Η ανθρώπινη ζωή είναι μια αυταξία. Αναντικατάστατη. Και όσο πιο νέα, τόσο πιο πολύτιμη, αν όχι απαραίτητα για το παρόν της, τουλάχιστον για όλες εκείνες τις δυνατότητες που μπορεί να εκδιπλώσει στο μέλλον της.
Δεν θέλω να επαναλάβω τον... παλιό στίχο του Σαββόπουλου για το τι κάνουν τα 16χρονα στα Λύκεια. Δεν είναι ότι έγινε κλισέ κι αυτός, αλλά ότι μάλλον η μπλοκαρισμένη λίμπιντο ξεσπάει στην καταστροφή.
Χώρια που το να γαμάς δεν σημαίνει και να καταστρέφεις, όπως υπονοεί ο στίχος. Μάλλον τελικά τον επανέλαβα.
Πρέπει να δούμε αλλιώς τα 16χρονα. Ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, αποτελούν μια ορμητική δύναμη της φύσης. Χείμαρροι, που τους μέλλει να γίνουν ποταμοί. Η κοινωνία μας ίσως να έπρεπε να φροντίζει να βρουν κοίτες αγαθές μπροστά τους κι όχι σφαίρες και σκοτωμό.
Κάποια πράγματα όπως η ανθρώπινη ζωή είναι όντως ιερά. Κι ότι ειδικά τους έφηβους πρέπει να τους φανταζόμαστε μόνο ζωντανούς. Ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, τις εξεγέρσεις ή απλώς τις μικροπαραβάσεις τους...
Δημήτρης Λαμπράκης
lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου