Το λάθος...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ
Tότε (Μαίος 2010) λοιπόν όλοι βολεύτηκαν, με την επώδυνη διάσωση και βγήκαν στο κλαρί μόλις ένοιωσαν σχετικά ασφαλείς ότι ο κίνδυνος απομακρύνθηκε
Πριν από έναν χρόνο η χώρα όδευε στις εκλογές αμέριμνη και ανυποψίαστη για όσα θα ακολουθούσαν.
Ο κ. Καραμανλής που ήξερε τι άφηνε πίσω του ψέλλισε κάτι λίγα ελπίζοντας να αφήσει ελάχιστη παρακαταθήκη ειλικρίνειας για το μέλλον.
Αγνοήθηκαν όμως...
οι τελευταίοι λόγοι του, δεν διέθεταν βάρος ούτε αξιοπιστία, είχε καταρρεύσει πολιτικά, δεν έπειθε τα πλήθη.

Ο επερχόμενος κ. Παπανδρέου είχε ακούσει και ενημερωθεί για την κρισιμότητα των περιστάσεων, υπέθετε τις δυσκολίες, αλλά υποτίμησε τις συνθήκες και προτίμησε να κλειδώσει τη νίκη παρά να προστατεύσει την αξιοπιστία του.

Oσα ακολούθησαν ήταν σκληρά και μαζί οδυνηρά, δεν άφηναν περιθώρια αμφισβητήσεων, δεν επέτρεπαν ολιγωρίες και αναστολές.

Οταν τον περασμένο Μάιο ετέθη το δίλημμα χρεοκοπία ή διάσωση με οποιοδήποτε τίμημα, άπαντες, ακόμη και η αμήχανη Αριστερά, αποδέχθηκαν το μοιραίο, δεν είχαν τη δύναμη ούτε το θάρρος να αντιτάξουν άλλες διεξόδους, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχαν ανέξοδες επιλογές και λύσεις.

Αν τον περασμένο Μάιο η χώρα χρεοκοπούσε, μία επιλογή και μόνη είχε: να εγκαταλείψει την ευρωζώνη και να επαναφέρει τη δραχμή αποδεχόμενη μια υποτίμηση της τάξεως του 50% ή και περισσότερο.

Ουδείς από το τρέχον πολιτικό προσωπικό μπορούσε να αναλάβει τέτοιο βάρος και τέτοια απόφαση. Γιατί απλούστατα η μόνη άλλη λύση πέραν του μνημονίου και του δανείου της τρόικας θα σήμαινε βύθιση στη φτώχεια και στη δυστυχία για πολλά χρόνια.

Τότε λοιπόν όλοι βολεύθηκαν με την επώδυνη διάσωση και βγήκαν στο κλαρί μόλις ένιωσαν σχετικά ασφαλείς ότι ο κίνδυνος απομακρύνθηκε.

Τώρα σχεδόν όλοι παριστάνουν τους αντιστασιακούς, λένε εύκολες και ανέξοδες κουβέντες, κάνουν ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν τη μόνη λύση που σιωπηρώς αποδέχθηκαν τον περασμένο Μάιο, χωρίς να νοιάζονται για το επόμενο πρωί.

Ο κ. Σαμαράς δυστυχώς υποπίπτει στο μόνιμο λάθος της ελληνικής πολιτικής.

Εναντι της εξουσίας θυσιάζει την όποια αξιοπιστία διαθέτει.

Με αυτά που λέει σήμερα μπορεί κάποτε να πάρει μια εξουσία κλονισμένη και υπονομευμένη εξαρχής. Την οποία θα κινδυνεύει να χάσει ανά πάσα στιγμή.

Αυτός ο κύκλος της διαρκούς πολιτικής ανυποληψίας πρέπει να σπάσει το ταχύτερο. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν κάποιοι πολιτικοί θέσουν το συμφέρον της χώρας πάνω από τις φιλοδοξίες και τις επιδιώξεις τους. Αλλιώς η χώρα θα σέρνεται, θα χάνεται, μέχρι που οι πολίτες θα εξεγερθούν και θα ξεπατώσουν κόμματα και πρόσωπα όπως έγινε πριν από περίπου 100 χρόνια.

BHMA.