Πώς θα αποκτήσει γεωπολιτική πυγμή η Ε.Ε.; Με ποιον τρόπο θα έχει αποφασιστικό εκτόπισμα και παρέμβαση στη διεθνή τάξη; Και πώς θα απεξαρτηθεί από τις εμμονές του ενός ή του άλλου ηγέτη;
Είναι πολλές οι φωνές που λένε τώρα τελευταία ότι η Ε.Ε. θα ήταν πιο αποτελεσματική αν τα... κράτη-μέλη της δεν είχαν δικαίωμα να ασκήσουν βέτο. Κι αυτό γιατί ολοένα και περισσότερο, οι κυβερνήσεις αντιδρούν στις κεντρικές αποφάσεις των Βρυξελλών και θέλουν να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο σε διάφορα ζητήματα.
Πιο τρανταχτό παράδειγμα ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βικτόρ Ορμπαν, που δεν βλέπει με καλό μάτι την οικονομική ενίσχυση της Ουκρανίας από την Ε.Ε. με 50 δισ. ευρώ από τον αναθεωρημένο μεσοπρόθεσμο προϋπολογισμό. Και από την άλλη, η ειδική πλειοψηφία επέτρεψε την ευρωπαϊκή συμφωνία για το μεταναστευτικό να προχωρήσει - χωρίς την Ουγγαρία και την Πολωνία.
Δεν είναι λίγες οι φωνές που προτείνουν να αυξηθούν οι αποφάσεις που απαιτούν ειδική πλειοψηφία, τη σύμφωνη γνώμη των χωρών που αντιπροσωπεύουν το 65% του πληθυσμού της Ε.Ε. και την απλή πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ωστόσο, το βέτο παραμένει το μοναδικό όπλο των μικρών κρατών όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Και οι ευαισθησίες στα θέματα εξωτερικής πολιτικής (βλ. Τουρκία) δεν είναι δεδομένες. Γι’ αυτό εξεπλάγην που άκουσα πρόσφατα τον υπουργό Εξωτερικών να λέει ότι «η Ελλάδα θέλει να είναι δημιουργική, να μην κρατάει την Ε.Ε. πίσω», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο η Αθήνα να δεχθεί την κατάργηση του βέτο.
Είναι μια πολύ δύσκολη συζήτηση. Πριν ανοιχτά και χωρίς όρους η ελληνική κυβέρνηση δώσει τη συγκατάθεσή της για κάτι τέτοιο, θα πρέπει να εξετάσει μακροπρόθεσμα αν αυτό θα είναι προς το συμφέρον της χώρας...
Μαρία Ψαρρά
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου