Τελικά, απ’ ό,τι ακούγεται δώθε κείθε, είναι αλήθεια ότι τη μόνη πυρκαγιά που θα μπορούσε να αποτρέψει ή να αποσβέσει τούτη η κυβέρνηση ήταν αυτή στο Μάτι – και τολμάνε μετά αυτοί της κυβέρνησης να αποκαλούν λαϊκιστές όσους δεν συμφωνούν με τις επιτελικές τους μπούρδες. Λαϊκιστές υψίστης ποιότητας και περιπέτειας.
Μα η φωτιά είναι φωτιά, λέει ο Βορίδης [που... τείνει να καταντήσει σαχλαμαράκιας με το αγέρωχο ύφος του και την αστεία μεγαλοστομία του]. Βεβαίως «ύβριν χρη σβεννύναι μάλλον ή πυρκαϊήν» όπως έλεγε ο παλιός της Εφέσου –είναι προτιμότερο δηλαδή να σβήνεις την απύθμενη αλαζονεία παρά την πυρκαγιά. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τέτοιους εγγράμματους, για τέτοιους υπουργούς.
Υπερασπιζόμενος τον αρχηγό του σίγουρα θα κατακτήσει (θα απαλλοτριώσει) τον τίτλο του τελευταίου, που δικαιωματικά έχει αποκτήσει μετά την ανύπαρκτη πολιτική του για την πρόληψη των πυρκαγιών και την ενδυνάμωση των πυροσβεστικών δυνάμεων –ο τίτλος του απονέμεται από τον ίδιο μακρινό φιλόσοφο, είναι δηλαδή «Κοπίδων αρχηγός», ήγουν αρχηγός των τσαρλατάνων.
Φαντάζει ίσως αυθαίρετη η απονομή, αλλά με τόσα που γίνονται φαίνεται, αντίθετα, να ταιριάζει γάντι –και ας μην είναι πολιτική η κριτική, γίνεται όμως (πολιτική) αν αναλογιστεί ο καθένας τις κραυγαλέες παραλείψεις και αδυναμίες και ανεπάρκειες στην αντιμετώπιση των, έστω όχι όλων, πυρκαγιών. Θαυμάσαμε την αποφασιστικότητα και το μεγαλείο της έκφρασης του υπουργού Κικίλια όταν αυτός απειλούσε [και δεν έπαιζε ο άνθρωπος...] τους κακούς εμπρηστές, που διαβάλλουν τη χώρα και χαίρονται με τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Βεβαίως η ελληνική κοινωνία (μεγάλο κομμάτι της) εξακολουθεί βυθισμένη στον λήθαργό της, αδιαφορώντας πλήρως, ου μην και επιδεικτικά, για τα όσα θλιβερά μας έχουν τύχει –πάντα περιμένει το ελάχιστο ψιχίο λέγοντας «καλά είμαι εδώ». Είναι η ώρα που απαιτείται μια ισχυρή αντιπολίτευση, να ξεγυμνώσει και ίσως ίσως να βοηθήσει τους άχρηστους άριστους, μπας και αρχίσει να κουνιέται κάτι στην αδρανή πολιτική ατμόσφαιρα. Θα πει κανείς ακόμη δεν έχει τελειώσει το καλοκαιράκι, πού να τρέχουν τέτοιες ώρες οι άρχοντες της χώρας, αλλά και οι «ελέγχοντες» τούτους τους καψερούς άρχοντες...
Ναι, αλλά χωρίς προτάσεις, ας είναι και από αντίπαλα της κυβέρνησης κόμματα, δεν θα δει προκοπή η χώρα τούτη η τάλαινα, που όλα μας φταίνε, παρότι καυχιόμαστε για το πόσο ωραία είναι στον παγκόσμιο χάρτη, και τίποτα δεν γίνεται για την εξάλειψη των λαθών –εννοείται εκείνων των λαθών που οφείλονται στην ανθρώπινη ραθυμία και μικρότητα, νωθρότητα, ταρατατζούμ και τα συναφή συμπαρομαρτούντα.
Εντυπωσιάζεται κανείς από όλο αυτό το πολιτικό αλαλούμ και τη μετάθεση των ευθυνών [και αυτό δεν είναι φροϋδικό] σε τρίτους, τέταρτους και λοιπούς, ιδίως αριστερής απόχρωσης [αν και έτσι συνήθισε να υπάρχει τούτη η χώρα, κατηγορώντας τους «ηττημένους» της. Τίποτε δεν λέει να αλλάξει ακόμη κι όταν είναι ολοφάνερη η δεξιά λαίλαπα. Αλήθεια, τι να γίνεται με τις διαδικασίες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης [κάθε είδους διαδικασίες...];
ΥΓ.: Οι τσαρλατάνοι κι ο σαχλαμαράκιας δεν είναι ελευθεριάζοντες χαρακτηρισμοί...
Γιώργος Σταματόπουλος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου