Υπάρχει ένας μιντιακός χώρος, κατ' όνομα κεντρώος, που καταλαμβάνεται από υπερασπιστές του επίσημου λόγου που μιλούν στο όνομα του ορθού λόγου, της επιστήμης και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Σε κάθε δημόσια συζήτηση, αυτός ο χώρος ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την κοινωνία απέναντι στα άκρα και ότι αποτελεί τη φωνή της λογικής. Στην πραγματικότητα... είτε πρόκειται για τα μνημόνια, είτε για την πανδημία, είτε για τη Ρωσία του Πούτιν, δεν υπάρχει πιο συστηματικά εμπρηστικός, διχαστικός λόγος από τις σκιαμαχίες που κατασκευάζει το ακραίο κέντρο ανάλογα με το πώς βολεύεται σε κάθε περίσταση.
Κεφάλαιο πρώτο: Μνημόνια
Την περίοδο της διαμάχης γύρω από τα μνημόνια και τη λιτότητα, το ακραίο κέντρο θεωρούσε πως εκπροσωπεί τη φωνή της οικονομικής επιστήμης απέναντι σε έναν αχαλίνωτο λαϊκισμό.
Αποδείχτηκε ότι αυτά που ισχυριζόταν τότε ο αχαλίνωτος λαϊκισμός, δηλαδή ότι τα χρήματα που δανειζόμασταν ήταν τρόπος για να πληρώνονται οι γερμανικές τράπεζες και όχι οι συντάξεις, και ότι η λιτότητα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει κατά κανέναν τρόπο θεραπεία της κρίσης χρέους, αληθεύουν. Έκτοτε τα έχουν επαναλάβει με διαφορετικούς τρόπους αρκετοί ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αφότου εγκατέλειψαν το πόστο τους.
Παρόλα αυτά, το ακραίο κέντρο φώναζε τότε, είτε απέναντι στους αγανακτισμένους είτε απέναντι στους ψηφοφόρους του “όχι” στο δημοψήφισμα, ότι αμερόληπτοι τεχνοκράτες απειλούνταν με κρεμάλες και λιντσάρισμα, επειδή έλεγαν αυτό που μαρτυρούσαν τα αριθμητικά στοιχεία της οικονομίας.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Κωνσταντίνου Πουλη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου