Του Δημήτρη Μητρόπουλου ΕΦΟΣΟΝ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ τη Μεγάλη Εβδομάδα, ας το δούμε βιβλικά: Εν αρχή ην ο δανεισμός.
ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ του 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ ακόμη πανηγύριζε τη μεγάλη νίκη των εκλογών, ο Φίλιππος Σαχινίδης ήταν ήδη βουτηγμένος στα μαθηματικά του ελλείμματος και του χρέους. Η πολιτική λογική των αριθμών ήταν αμείλικτη. Αν η Ευρώπη δεν αποδεχόταν την ελληνική εξαίρεση, τότε έπρεπε να παρθούν μέτρα.
ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ κι έναν καβγά με τον Χρήστο Παπουτσή αργότερα, πόσο σοφότερος είναι ο υφυπουργός Οικονομικών; Η σύντομη απάντηση είναι: όχι πολύ. Το...
οικονομικό επιτελείο ήξερε από πέρσι τον Οκτώβριο ότι θα χρειαστεί πάνω από πενήντα δισ. ευρώ το 2010. Ήξερε επίσης πως το σημείο πίεσης θα ήταν το δίμηνο Απριλίου- Μαΐου, όταν οι δανειακές υποχρεώσεις θα ήταν είκοσι δύο δισ. Γι΄ αυτό και έσπευσε το πρώτο δίμηνο της διακυβέρνησης Παπανδρέου να σηκώσει επτά- οκτώ δισ. από τις αγορές. Τότε το σπρεντ ήταν ακόμη στο εκατόν τριάντα. Ήταν η κίνηση αυτή που έδωσε πολιτικό χρόνο στον Πρωθυπουργό, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.
Ο ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ δεν είναι «Μποστόνιαν»- όπως αποκαλούσε χαϊδευτικά ο Κώστας Λαλιώτης τους σπουδασμένους στα εξωτερικά συνεργάτες τού Παπανδρέου. Ένας οικονομολόγος με σπουδές στη Βρετανία είναι και ονομασία προέλευσης τα καπνοχώρια της Λάρισας. Είναι λοιπόν σιωπηλός σαν σκεφτικός αγρότης κι όχι πολυλογάς σαν κοσμοπολίτης αστός. Ούτως ή άλλως δένει άψογα με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Υπουργός και υφυπουργός Οικονομικών έχουν διατηρήσει σταθερή τη σχέση τους σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης αστάθειας. Ο Σαχινίδης μπορεί να μη μιλάει πολύ. Αλλά η σαρκαστική φράση «έχουμε γίνει όλοι οικονομολόγοι» που του αποδίδεται κατ ΄ιδίαν, απηχεί την κόπωση που νιώθεις όταν ακούς τον καθέναν στο κόμμα σου να μιλάει για τα οικονομικά λες και είναι ο Κέινς. Η κόπωση αυτή φιλτραρίστηκε μάλλον στην ειρωνική αποστροφή Σαχινίδη στη Βουλή για το «μεταφυσικό δίλημμα» μεταξύ μέτρων και ανάπτυξης, με τα γνωστά αποτελέσματα στον ψυχισμό του Παπουτσή.
ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΣ με επιτυχία στη Λάρισα από το 2007, ο Σαχινίδης νόμιζε πως τα ΄χε δει όλα- ή τέλος πάντων τα περισσότερα. Δεν είχε υπολογίσει πως η Μέρκελ θα ΄θελε να μας στείλει στο ΔΝΤ. Ή πως το Γενικό Λογιστήριο- όπου βρίσκεται το γραφείο του - θα κατέληγε έσχατο οχυρό της κυβέρνησης, όπως έγινε, ας πούμε, με τους απολυμένους της Ολυμπιακής, που το κατέλαβαν. Την πολιορκία έλυσε η παρέμβαση Πετσάλνικου, αφού στα δύσκολα μπορεί να βρεις συμμάχους που δεν περιμένεις.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ δεν περιμένει είναι ο δανεισμός. Τρεις μήνες τώρα, η Ελλάδα παίζει «Τομ και Τζέρι» με τις αγορές. Από χθες, με την κοινοπρακτική έκδοση των 5 δισ. ευρώ, το κρυφτό τελείωσε.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ
