Ο Δημήτρης Οικονόμου είπε κλείνοντας την απεργοσπαστική εκπομπή του: "Όσο ιερό είναι το δικαίωμα στην απεργία, άλλο τόσο ιερό είναι και το...
δικαίωμα στην εργασία. Και σύντομα η κυβέρνηση θα το νομοθετήσει αυτό".
Είναι μόνιμη καραμέλα των απεργοσπαστών να μιλούν για το "δικαίωμα στην εργασία". Το δικαίωμα στην εργασία, "συνάδελφε" Δημήτρη, είναι το δικαίωμα σε πλήρη, αξιοπρεπώς αμειβόμενη, με πλήρη ασφαλισιτκά δικαιώματα, εργασία. Δεν είναι η εργασία, χωρίς ιαρτοφαρμακευτική κάλυψη (σ' αυτό το σημείο κινδυνεύουν να μείνουν οι συνάδελφοι σου, γι αυτό απεργούν), είναι εργασία, που οι κρατήσεις σε όλον τον εργασιακό σου βίο, σου δίνει το δικαίωμα να περιμένεις μια επικουρική σύνταξη (που αυτή τη στιγμή δεν καταβάλλεται). Είναι το δικαίωμα όλων στα αυτονόητα. Αυτό το δικαίωμα που το έχασαν χιλιάδες, εδώ και χρόνια, όταν έμειναν χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλιση και κάποιοι από τους τηλεοπτικούς δέκτες παιάνιζαν το "μαζί τα φάγαμε". Αυτοί, "συνάδελφε", που μιλούσαν για το "κακό Δημόσιο", έχοντας προηγούμενως παντελονιάσει ετήσιες αποδοχές των 250 και 300 χιλιάδων ευρώ από τη Δημόσια ΕΡΤ (κάτι σου θυμίζει αυτό φαντάζομαι).
Αυτοί που την ώρα που οι συνάδελφοι τους απεργούν για αυτονόητα δικαιώματα "εργάζονται" δεν ασκούν δικαίωμα, "συνάδελφε". Είναι απεργοσπάστες και αυτός το τίτλος θα τους συνοδεύει για το υπόλοιπο του βίου τους.
Ένα χωριό είμαστε και γνωριζόμαστε όλοι.
Κι αν η κυβέρνηση νομοθετήσει αυτό που υπαινίσσεσαι θα είμαστε απέναντί της. Όπως είμασταν απέναντι και σε όσες κυβερνήσεις έκαναν κενό γράμμα τη λέξη "δικαίωμα". Γιατί κάποιοι, "συνάδελφε", έχουν κάποιες αρχές, βάσει των οποίων πορεύονται και όχι βάσει της σχέσης τους με την όποια κυβέρνηση ή με τον όποιο εργοδότη.
Καθείς εφ' ω ετάχθη, "συνάδελφε"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου