Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε για την κύρωση του Απολογισμού-Ισολογισμού του Κράτους για το έτος 2012, μιας χρονιάς με...
ιδιαίτερη σημασία, ως προς την προοπτική της προσπάθειας που ξεκίνησε η χώρα το 2010 με την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ήταν μια προσπάθεια προκειμένου η χώρα, πρώτον, να αποκαταστήσει τη δημοσιονομική ισορροπία μετά από τον πρωτοφανή εκτροχιασμό του 2009, που οδήγησε το έλλειμμα στο 15,7% του ΑΕΠ. Δεύτερον, να εξαλείψει το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που διογκωνόταν από την ημέρα ένταξης στην ΟΝΕ, με κορύφωση τα έτη 2007 και 2008, όπου το έλλειμμα έφτασε το 14,5%. Τρίτον, να σταθεροποιήσει το τραπεζικό σύστημα, το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπο με τις συνέπειες της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης, της ύφεσης και της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Τέταρτον, να οδηγήσει την οικονομία σε μια τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης μέσω του μετασχηματισμού του παραγωγικού προτύπου, με μείωση του τομέα των μη εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, υπέρ του τομέα των εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών.
Ο Προϋπολογισμός του έτους 2012 κατατέθηκε το Νοέμβριο του 2011 από τον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και αναθεωρήθηκε το Φεβρουάριο του 2012.
Η μεγαλύτερη, από την αναμενόμενη, ύφεση της ελληνικής οικονομίας, κατά το 2011, κατέστησε αναγκαίο το Φεβρουάριο του 2012 να επανακαθοριστούν τα μεγέθη του Προϋπολογισμού, έτσι ώστε να είναι εφικτή η σύγκλιση με τους στόχους που είχαν τεθεί με το Αναθεωρημένο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής.
Τελικά, ο στόχος για το πρωτογενές αποτέλεσμα τέθηκε στο -1,2% του ΑΕΠ έναντι 1% του αρχικού προϋπολογισμού, δηλαδή, τέθηκε στόχος για μικρό πρωτογενές έλλειμμα αντί μικρού πρωτογενούς πλεονάσματος.
Για την επίτευξη του νέου στόχου υιοθετήθηκαν νέες δημοσιονομικές παρεμβάσεις. Η υιοθέτησή τους επιτεύχθηκε μετά από πολλές δυσκολίες μεταξύ των τότε κυβερνητικών εταίρων, καθώς η Νέα Δημοκρατία εξέφραζε διαφωνία για μια κατηγορία περικοπών στις επικουρικές συντάξεις ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ περίπου, σε ένα σύνολο παρεμβάσεων 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο το δεύτερο Πρόγραμμα.
Υπενθυμίζω, ότι με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης και 27ης Οκτωβρίου του 2011 η χώρα διασφάλισε το δεύτερο Πρόγραμμα και τη δυνατότητα υλοποίησης των αποφάσεων που πέτυχε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Γεωργίου Παπανδρέου, με τις οποίες τελικά, μειώθηκε το χρέος της χώρας. Το PSI, σε συνδυασμό με την επαναγορά του χρέους, που έγινε λίγους μήνες αργότερα, οδήγησε σε μείωση του χρέους κατά 126 δισεκατομμύρια περίπου.
Και ερωτώ τον ΣΥΡΙΖΑ, που μόλις προηγουμένως έθεσε ένα ερώτημα για τη θέση που διατυπώνει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλος ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους. Απαντήστε δημόσια: Ήταν λάθος η απομείωση του χρέους κατά 126 δισεκατομμύρια περίπου ή ήταν σωστή επιλογή; Και εάν ήταν σωστή επιλογή, πού ήσασταν εσείς τότε να συνδράμετε στις προσπάθειες της Κυβέρνησης, εφόσον θεωρείτε ότι έπρεπε να διεκδικήσουμε ακόμη μεγαλύτερη απομείωση, για να μειωθεί ακόμα περισσότερο το χρέος; Διότι η συγκεκριμένη απομείωση, είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει, ήταν μια από τις μεγαλύτερες απομειώσεις χρέους στη σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία.
Επιπρόσθετα, διασφαλίστηκε Πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης και αναδιάρθρωσης για τις τράπεζες μέσω της διάθεσης ενός ποσού ύψους 50 δισεκατομμυρίων. Με αυτό, η χώρα προχώρησε το 2013 στην κεφαλαιακή θωράκιση των βιώσιμων τραπεζών, αποφεύγοντας την εμπειρία της Κύπρου και διασφαλίζοντας πως οι Έλληνες καταθέτες δεν θα χάσουν ούτε ένα ευρώ.
Χάρη στο πρόγραμμα αυτό υπάρχουν μετά από τις παρεμβάσεις στο τραπεζικό σύστημα ακόμη 11 δισεκατομμύρια διαθέσιμα προς χρήση, σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη για πρόσθετα κεφάλαια από τις τράπεζες, τα οποία δεν μπορούν να εξασφαλιστούν από τους ιδιώτες.
Η ψήφιση, λοιπόν, από τη Βουλή το Φεβρουάριο του 2012 των πρόσθετων δημοσιονομικών παρεμβάσεων υπήρξε καθοριστική και συνέβαλε στην επίτευξη του δημοσιονομικού αποτελέσματος του έτους αυτού και προετοίμασε κατά τρόπο καθοριστικό το πέρασμα στην επόμενη χρονιά, στο πρωτογενές θετικό αποτέλεσμα.
Το τονίζω αυτό γιατί θέλω να καταδείξω την αμφιθυμία που επεδείκνυε τότε η Νέα Δημοκρατία ως Αξιωματική Αντιπολίτευση γύρω από την αναγκαιότητα της δημοσιονομικής προσαρμογής πριν και μετά τις διπλές εκλογές του 2012. Ήταν μία αμφιθυμία που κόστισε πολλά στη χώρα, αλλά και στην επιτυχή εκτέλεση του Προγράμματος.
Στη συζήτηση του Νοεμβρίου του 2011 αλλά και σε αυτή του Φεβρουαρίου του 2012, η τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση αμφισβητούσε τόσο την αναγκαιότητα της συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής με τη λήψη μέτρων, υπερτονίζοντας την ανάγκη για ανάπτυξη αλλά έθετε και ενστάσεις για το μείγμα των δημοσιονομικών παρεμβάσεων προβάλλοντας τις προτάσεις των «Ζαππείων».
Όπως αποδείχθηκε μετά τις εκλογές του 2012, το πέρασμα στην ανάπτυξη, προκειμένου να διευκολυνθεί η δημοσιονομική προσαρμογή δεν είναι ούτε εύκολη υπόθεση ούτε προκύπτει από ευχολόγια, αφού η χώρα παραμένει σε ύφεση, αλλά ούτε διατάσσεται από τον εκάστοτε Υπουργό Ανάπτυξης. Διαφορετικά, με μία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου θα ορίζαμε το επιθυμητό επίπεδο ανάπτυξης και η χώρα θα πορευόταν αταλάντευτα.
Εδώ, λοιπόν, αναδεικνύεται και μία αντίφαση των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι κατά καιρούς στις τοποθετήσεις τους ασκούν κριτική, γιατί λένε ότι δεν επετεύχθησαν οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2010 και του 2011, ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι διεκδικούσαν ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή, θεωρώντας προφανώς, ότι οι στόχοι αυτοί ήταν υπερβολικοί. Την ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή που διεκδικούσαν ως Αντιπολίτευση δεν κατάφεραν να την κερδίσουν όταν αυτοί είχαν την κύρια ευθύνη για τις διαπραγματεύσεις, υιοθετώντας μία δημοσιονομική προσαρμογή που έδινε στο 2013 το μεγαλύτερο μέρος της προσαρμογής της διετίας 2013-2014 αλλά και της τετραετίας 2013-2016 που εξασφάλισε η χώρα για το στόχο του ελλείμματος.
Μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες της χώρας, που επηρέασε και την εφαρμογή του Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής, είναι η αδυναμία επίτευξης πολιτικών συναινέσεων αλλά και το έλλειμμα θεσμών και η εργαλειοποίησή τους και από τη Δεξιά και από την Αριστερά. Και σε αυτό έχουμε ευθύνη και εμείς ως ΠΑΣΟΚ. «Οι θεσμοί είναι καλοί μόνο αν υπηρετούν τις ανάγκες μας» είναι σήμερα η επικρατούσα αντίληψη στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ...
πηγη smartpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου