Είθισται το τελευταίο σημείωμα του χρόνου ν’ αναλογίζεται όσα συνέβησαν τους 12 μήνες που πέρασαν και να σέβεται την προσδοκία για τουλάχιστον μια καλύτερη προοπτική σε όλα τα πεδία που αφορούν τον μέσο, ταλαιπωρημένο και σκληρά εργαζόμενο πολίτη τους... 12 μήνες που έρχονται.
Έτσι διέπεται λοιπόν κατά το ήμισυ από ανακούφιση κυρίως για μια παρελθούσα χρονιά (σαν το τραγούδι του Σαββόπουλου «τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε») και κατά το άλλο ήμισυ απ’ ό,τι θα αποκαλούσε ένας κυνικότερος «ευχολόγια» («...γι’ άλλα δέκα χρόνια άιντε καθαρίσαμε»).
Παραβιάζοντας αυτόν τον άγραφο κανόνα του τελευταίου editorial της χρονιάς, προτίμησα διατρέχοντας τα σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα, αποφάσεις και εξελίξεις του ‘23 να μη σταθώ στα πιο δυσάρεστα και κυρίως από αυτά στα μη ανατρέψιμα κυβερνητικά «επιτεύγματα», όπως ενδεικτικά στη διαχείριση του θέματος των Γλυπτών του Παρθενώνα, στη διαχείριση της Ακρόπολης με όρους που επιβάλλουν για πρώτη φορά στην ιστορία της έναν οικονομικό-ταξικό διαχωρισμό των επισκεπτών ή στη μετατροπή των μουσείων σε ΝΠΔΔ ή στην εκδικητική «έξωση» των αρχαιολόγων από το κτίριο της οδού Ερμού (σχέδια όλα που, συμπτωματικά, αντιστρέφουν και επιτίθενται σε ό,τι υπήρξε όραμα ή προσφορά της Μελίνας).
Να μη σταθώ στην ακροδεξιά συντήρηση που επίσης επιτέθηκε σ’ ένα προοδευτικό κομμάτι του πολιτισμού (με χαρακτηριστικότερη περίπτωση την ταινία «Αγόρια στο ντους»).
Και επιλέγοντας μόνο ένα καθοριστικό γεγονός από τη χρονιά που πέρασε, μια απόφαση με πολλά «απόνερα», την υπόθεση του Προεδρικού Διατάγματος και του υποβιβασμού των καλλιτεχνικών πτυχίων, των παραιτήσεων των καθηγητών των μεγάλων δραματικών σχολών της χώρας, των σπουδαστικών καταλήψεων, της παρουσίας των ΜΑΤ γύρω από το Εθνικό, της γενικευμένης διαμαρτυρίας, να σταθώ σε ό,τι υπήρξε ένα μεγάλο διάστημα του 2023 κεντρικό πολιτιστικό σύνθημα:
στο περίφημο «Σ’ εσάς που μας ακούτε», φοιτητική επινόηση που όμνυε στη Λούλα Αναγνωστάκη και παράλλασσε ελαφρώς τον θεατρικό τίτλο της για να ζητήσει αλληλεγγύη, στήριξη και να επιβεβαιώσει την έννοια μιας κοινότητας που έχει και κοινό στόχο.
Αυτό προτιμώ να κρατήσω από το ‘23 ανοίγοντας τη «βεντάλια» του συνθήματος στο ευρύτερο προοδευτικό κοινό, αυτό που δικαιολογεί και το δημοσιογραφικό πείσμα αυτής εδώ της εφημερίδας. «Σ’ εσάς που μας ακούτε», λοιπόν, μακάρι να έχουμε όλοι μια πολύ καλύτερη χρονιά!...
Ναταλί Χατζηαντωνίου
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου