Ολα όσα συνδέονται με τους κυβερνητικούς χειρισμούς για την ψήφο του νομοθετήματος που αφορά τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών είναι πρωτοφανή. Ο πρωθυπουργός υποδεικνύει στους βουλευτές του την αποχή, απαλλάσσει τον υπουργό Επικρατείας, αρμόδιο για το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης, από την υποχρέωση να υπερψηφίσει και συγχρόνως του δίνει τη δυνατότητα να παραμείνει στην κυβέρνηση χωρίς να παραιτηθεί...
Από την πλευρά του, ο υπουργός κ. Μάκης Βορίδης εκφράζει δημοσίως τις «διαχρονικές» αντιρρήσεις του, τις υποβάλλει στο Υπουργικό Συμβούλιο και συγχρόνως απολαμβάνει τη διακριτική μεταχείρισή του από το Μέγαρο Μαξίμου, που του επιτρέπει να συνεχίσει να είναι υπουργός. Εκεί λοιπόν που κάποιος θα πίστευε ότι αυτή η προκλητική για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα συμφωνία των δύο πλευρών (όλοι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι) περιλαμβάνει σαφείς υποχρεώσεις σεβασμού και τήρησής της, ο υπουργός Επικρατείας θέτει στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια ζητήματα αντισυνταγματικότητας. Ζητήματα που δεν διέκρινε ούτε με την κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 16 του συντάγματος και της παραγράφου 5 για την Ανώτατη Εκπαίδευση, η οποία παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση, ούτε με τη στρέβλωση του άρθρου 51 και της παραγράφου 4, που αναφέρεται στο δικαίωμα της επιστολικής ψήφου μόνο για τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την επικράτεια. Αντιθέτως, ο Μ. Βορίδης επικαλείται το άρθρο 21, παράγραφος 1 του συντάγματος για να σημειώσει ότι, από τη στιγμή που η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους, τότε, για να ψηφιστεί το νομοσχέδιο, θα πρέπει να υπάρξει επαναπροσδιορισμός της έννοιας της οικογένειας.
Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι δύο: α. Γιατί από τη στιγμή που προσφέρθηκε «ασυλία» στον Μ. Βορίδη, εκείνος προκαλεί αναστάτωση εγείροντας ζητήματα αντισυνταγματικότητας και β. Γιατί ο υπουργός ως νομικός «διαβάζει» μόνο την πρώτη παράγραφο του άρθρου, την οποία ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο, και όχι τις επόμενες. Δηλαδή τα σημεία εκείνα που επισημαίνουν ότι η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς είναι αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους, όπως επίσης και ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής. Ενδεχομένως για τον υπουργό και την κυβέρνησή του το σύνταγμα διαβάζεται και τηρείται a la carte.
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου