Στο Euro του 2004, μετά από κάθε νίκη της Εθνικής, κάποιοι φίλαθλοι, ορμώμενοι αναμφίβολα από εσωτερικευμένη πατριαρχία, φώναζαν το τοξικά αρρενωπό σύνθημα: «είναι βαριά, είναι βαριά η … του τσολιά».
Παρά τον... καταφανέστατο σεξισμό του, το σύνθημα προσέφερε πρόσκαιρη, έστω, ανύψωση του εθνικού φρονήματος (και όχι μόνο) των ιθαγενών.
Πραγματολογικά, ωστόσο, δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί – στο επιτακτικό ερώτημα των τουριστών «πώς ξέρετε ότι είναι βαριά η … του τσολιά;» οι ιθαγενείς δεν είχαν τι άλλο να απαντήσουν, πλην των νικών της Εθνικής.
Αλλά ο, στοιχειωδώς εξασκημένος στη Λογική, τουρίστας αμέσως καταλάβανε ότι η απάντηση αυτή εμπίπτει στη λογική πλάνη της petitio principii, κατά την οποία, η προς απόδειξη πρόταση περιλαμβάνεται ήδη στις συλλογιστικές υποθέσεις.
Η Εθνική Ελλάδος κέρδιζε τις άλλες χώρες γιατί η … του τσολιά είναι βαριά - η … του τσολιά είναι βαριά διότι η Εθνική Ελλάδος κέρδιζε τις άλλες ομάδες. Φαύλος κύκλος δηλαδή.
Εν τέλει, η αντίφαση ξεχάστηκε μέσα στον απέραντο ενθουσιασμό που προκάλεσε η κατάκτηση του Euro από την Ελλάδα.
Όχι όμως από όλους. Ένας νέος τότε δήμαρχος Βύρωνα, με βαθιά όμως ελληνική παιδεία, δεν μπορούσε να αφήσει αναπάντητο ένα τέτοιο κρίσιμο ερώτημα να κηλιδώνει τον μεγάλο άθλο της Εθνικής μας ομάδας.
Το έβαλε λοιπόν στόχο της ζωής του να διαλευκάνει την υπόθεση και να διαλύσει κάθε σκιά πάνω από την εθνική επιτυχία του 2004. Είκοσι χρόνια μετά, επιτέλους τα κατάφερε!
Ως Περιφερειάρχης (ή μήπως Περιφερει-όρχις) Αττικής τοποθέτησε χθες το βράδυ έναν τεράστιο τσολιά πάνω από τον αττικό ουρανό, με τη φουστανέλα του να ανεμίζει υπερήφανα πάνω από τα κεφάλια των σαστισμένων κατοίκων και επισκεπτών της πρωτεύουσας.
Έτσι, ο Νίκος Χαρδαλιάς ή Nick Hard κατά ινσταγκραμικώ κόσμο (το πιάσατε το υπονοούμενο), δίνει τη δυνατότητα στον καθένα, ιθαγενή η τουρίστα, να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αν και κατά πόσο είναι βαριά η … του τσολιά!
Εύγε Νίκο Χαρδαλιά! Είσαι άξιος συνεχιστής του εθνικού μας σπορ – της παπαρολογίας.
Dimitris Tsirkas (FB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου