Της εξαίρεσης...

Αναρωτιέται κανείς: Βρε, μπας και ο Ανδρουλάκης είναι κανένας δαιμόνιος πράκτορας, ξέρω ’γώ της Ρωσίας ή της Αρμενίας ή του Ουζμπεκιστάν ή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και το γνωρίζει αυτό ο πρωθυπουργός και τα «μυστικά» σαΐνια του και προσπαθεί να μας διαφυλάξει από τις αντεθνικές ενέργειές του; Μπας και είναι αρχηγός καμιάς τρομοκρατικής οργάνωσης η τεχνολογία της οποίας δεν επιτρέπει στα συμβατικά μέσα παρακολούθησης να την εντοπίζουν; Μήπως -και...

σε αυτά διαπρέπει ο Ελληνας πρωθυπουργός- είναι κανένας εξωγήινος με τη μορφή ενός απλού ευρωβουλευτή της ελάσσονος αντιπολίτευσης;

Για να μην απαντάει ο κ. Μητσοτάκης ποιος ακριβώς είναι ο μέγιστος εθνικός λόγος που θα επέτρεπε -διά νόμου- την παρακολούθηση Ανδρουλάκη κάτι πολύ σοβαρό [ή πολύ γελοίο] συμβαίνει στην αυταρχική, ούτως ή άλλως, χουντοφιλελεύθερη κυβέρνησή του. Ούτε στιγμή δεν πρέπει να λησμονείται η παρουσία χουντικών στην κυβέρνηση ετούτη - και ας λένε ότι έχουν δει το φιλελεύθερο φως οι τύποι αυτοί, που κατέχουν άπαντες υπουργικούς θώκους και μάλιστα κρίσιμους για την ελληνική κοινωνία. Μόνο σε καθεστώτα εξαίρεσης [χούντες κ.λπ.] αρνείται η εξουσία να λογοδοτήσει στο Κοινοβούλιο αλλά και στον λαό και αυτό δεν πρέπει να λανθάνει την προσοχή όσων ενδιαφέρονται να μιλήσουν ειλικρινώς για το τι επικρατεί στη δόλια τούτη «δημοκρατία» των ολίγων και εκλεκτών [συγγενών, εφοπλιστών, επιχειρηματιών, κουμπάρων, ανιψιών, πρωτοδευτεροξάδελφων και δεν συμμαζεύεται].

Μερικοί έχουν αρχίσει να ανησυχούν ότι όντως ζούμε σε καθεστώς Εξαίρεσης, με τόσες αυταρχικές εκδηλώσεις εκ μέρους της κυβέρνησης - και πολύ καλά κάνουν και ανησυχούν. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι οι της κυβέρνησης και οι περί αυτήν αρχίζουν και απειλούν οιονδήποτε τολμήσει να φέρει στο φως τον λόγο για τον οποίο παρακολουθούσαν τον νεαρό πολιτικό αρχηγό του «σοσιαλιστικού» κόμματος.

Απειλεί η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη - για δες θρασύτητα και αλαζονεία· επικαλείται τον νόμο βεβαίως, στέλνοντας στον αγύριστο αυτούς που νομοθετούν. Μένεις άφωνος, ακόμη κι εσύ που εξακολουθείς να τους υποστηρίζεις για τους δικούς σου [ανερμήνευτους] λόγους. Κάποτε η λαϊκή θυμοσοφία μίλαγε για τον Ροφό και τη Μαρίκα, σήμερα αυτοί αντικαθιστώνται από τον Κυριάκο και την Ντόρα αλλά αυτό είναι το επίπεδο της πολιτικής στη χώρα που διέπρεψε [πολύ, πολύ παλιά] στην πολιτική: ένας θλιβερός νεποτισμός και από την άλλη ένας παρατεταμένος ραγιαδισμός.

Είναι να απορείς πώς μπορεί κανείς να νιώθει σήμερα υπερήφανος που ζει σε αυτή τη χώρα, όσο και αν του κάνουν πλύση εγκεφάλου ότι ζούμε σε μια κ α τ α π λ η κ τ ι κ ή και δημοκρατική χώρα, όπως κομπάζει να λέει ο σημερινός πρωθυπουργός της. Οσο δεν απαντάνε ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο υπήρχε εθνική (!) ανάγκη να παρακολουθείται ένας «ανερχόμενος» στον πολιτικό στίβο νέος πολιτικός θα έχουν τη ρετσινιά, τη μομφή (!) ότι κυβερνάνε με καθεστώς εξαίρεσης - και ξέρουμε πολύ καλά ποιοι κυβέρνησαν με τέτοιο καθεστώς, δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Γιώργος Σταματόπουλος

efsyn.gr