...πρότεινε σε πρόσφυγες και μετανάστες ο Τσίπρας...
Στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου στη ΔΕΘ του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, τέθηκε ερώτηση συνολικά για το ζήτημα του προσφυγικού/μεταναστευτικού και συγκεκριμένα για την επέκταση του τείχους στα σύνορα του Έβρου από την κυβέρνηση. Ο... αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επεκτείνοντας την απάντησή του, φάνηκε να θέτει ένα δίλημμα στους ανθρώπους που φτάνουν στη χώρα μας είτε κυνηγημένοι είτε κυνηγώντας μια καλύτερη ζωή: Απέλαση ή εκμετάλλευση.
Απαντώντας σε δημοσιογραφική ερώτηση, αφού πρώτα «δικαιολόγησε» παλιότερη ρήση του για «τη θάλασσα» που «δεν έχει σύνορα» και ξεκαθάρισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «επί της αρχής κατά του φράχτη στον Έβρο», ο κ. Τσίπρας επέλεξε να επεκταθεί παίρνοντας την ευκαιρία «να πει μια σκέψη».
Προχώρησε έπειτα στη διαπίστωση πως «στην ύπαιθρο, αλλά και στα μεγάλα αστικά κέντρα που είναι τουριστικά κέντρα, υπάρχει τεράστιο έλλειμμα εργατικών χεριών — και στους αγρότες γης και στον τουρισμό, παντού στην αγορά». Εάν έμενε εκεί, η διαπίστωσή του από μόνη της δεν θα ήταν λανθασμένη. Όμως η «σκέψη» του κ. Τσίπρα δεν είχε ολοκληρωθεί.
Συνέχισε μιλώντας για εργασίες που «για λόγους που δεν είναι της ώρας να συζητήσουμε, οι Έλληνες συμπολίτες μας δεν επιθυμούν να τις κάνουν». Εκεί, στους «λόγους που δεν είναι της ώρας να συζητήσουμε», βρίσκεται το κλειδί της σκέψης του Τσίπρα, έστω κι αν αυτός επέλεξε να τους προσπεράσει με μία μη αναφορά.
Διότι η συνέχεια της σκέψης του, τον οδήγησε να θέσει ένα δίλημμα, όχι στον δημοσιογράφο στον οποίο απαντούσε ή σε όσους πολίτες παρακολουθούσαν τη συνέντευξή του, αλλά στους ίδιους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που φτάνουν στην Ελλάδα.
«Αφού η Ευρώπη τους λέει “δεν περνάτε”, να τους πούμε κι εμείς, δεν περνάτε, πράγματι, γιατί η Ευρώπη έχει κλείσει τα σύνορα. Αλλά, εάν έρθετε εδώ θα ξέρετε ότι έχετε δύο επιλογές: ή να γυρίσετε πίσω ή να ενταχθείτε με τους όρους που το ελληνικό κράτος προβλέπει να ενταχθείτε. Που σημαίνει να μπείτε σε μία παραγωγική διαδικασία, που σημαίνει η ερειπωμένη ύπαιθρος να αποκτήσει εργάτες γης, που σημαίνει ότι δεν θα κάθεστε για να σας δίνουμε επιδόματα μέχρι να βρείτε τον τρόπο να φτάσετε στην Ευρώπη, με smugglers, με διακινητές. Είναι μια άλλη αντίληψη, που κάποια στιγμή πρέπει να τη συζητήσουμε σοβαρά».
Αν κανείς συνδέσει τους «λόγους» για τους οποίους οι «Έλληνες συμπολίτες δεν επιθυμούν να κάνουν» τις συγκεκριμένες δουλειές, με την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να τις κάνουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, θα δει πόσο πραγματικά ακροδεξιά στη λογική της είναι αυτή η πρόταση. Διότι αυτοί οι «λόγοι», τους οποίους ο Τσίπρας δεν θέλησε να συζητήσει, δεν είναι κάποια αόριστη «έλλειψη επιθυμίας» των Ελλήνων να τις κάνουν, κάποια «τεμπελιά». Οι λόγοι είναι πως το μοντέλο πάνω στο οποίο χτίστηκε η αγροτική παραγωγή της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες (όπως και ο τουριστικός τομέας, τον οποίο ο Τσίπρας αρχικά ανάφερε κι έπειτα ξέχασε), απαιτεί πάμφθηνα εργατικά χέρια, έλλειψη εργατικών δικαιωμάτων και τραγικές συνθήκες ζωής κι εργασίας.
Αυτό που πρότεινε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κάτι το καινούριο — είναι ακριβώς αυτό που κάνει όλα αυτά τα χρόνια το ελληνικό κράτος και το παραγωγικό μοντέλο που, αν δεν επέβαλε, στην καλύτερη των περιπτώσεων επέτρεψε να ανθήσει. Η ελληνική αγροτική παραγωγή «χτίστηκε» με τον ιδρώτα και το αίμα μεταναστών από την Αλβανία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές κ.α. Η «πρόταση» του Τσίπρα είναι να προστεθούν σε αυτούς και οι νέοι πρόσφυγες και μετανάστες, από τη Συρία, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία κ.ο.κ., ώστε «να αποκτήσει η ερειπωμένη ύπαιθρος εργάτες γης». Ώστε να βρεθούν νέοι σύγχρονοι σκλάβοι να χύσουν ιδρώτα και συχνά κυριολεκτικά αίμα στα χωράφια για ψίχουλα, και να έχουν οι μεγαλοαγρότες κάποιον να μαστιγώσουν ή να πυροβολήσουν όταν διεκδικήσει τα λίγα δεδουλευμένα του.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο του Ανδρέα Κοσιάρη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου