Μαρτυριάρης λύκος στα πρόβατα-ψηφοφόρους...

Κατορθώνει να γεφυρώνει τις πιο τρανταχτές αντιθέσεις και, παρά τα παραπανίσια κιλά του, κινείται σε αμφότερες τις όχθες του ζεύγματος με ευελιξία αιλουροειδούς. Αισθάνεται σαν στο σπίτι του στα περιθωριακά κέντρα του άστεως, στα οποία παρεπιδημεί. Συγχρωτίζεται με εντελώς παρακμιακούς τύπους. Τσουγκρίζουν παρέα τα ποτηράκια τους, συνήθως με... τσίπουρο άνευ πάγου, και ευφραίνονται με παρακατιανά συνοδευτικά μεζεκλίκια· τίποτα ντομάτες, λίγο κασέρι, καμιά ελιά, άντε και κάνα γαυράκι ή μαρίδα που μυρίζουν θάλασσα, όταν ο μαγαζάτορας έχει κέφια. Τυγχάνει σωστός αδελφοποιτός με τα ως άνω άτομα και ουδόλως τον απασχολεί χρώμα, φυλή, τόπος καταγωγής, γλωσσική ή οπαδική ομάδα και πολιτική απόχρωση την οποία πρεσβεύουν.

Απαράμιλλη άνεση με τα αλώνια επιδεικνύει και στα σαλόνια που τον καλούν συχνά, καθότι συναγελάζεται παιδιόθεν με γόνους του εφοπλιστικού και επιχειρηματικού φάσματος, του κοινοβουλευτικού παλκοσένικου –πολιτευτές πια και οι ίδιοι–, καθώς και της νομενκλατούρας των γραμμάτων και των τεχνών. Θαυμάζω τούτη τη σπάνια ικανότητα του κολλητού και συντοπίτη μου. Πιθανόν την απέκτησε από τα γονίδια της μητρός του, ήτις είλκυε την καταγωγή της από ξακουστό σόι της Αρκαδίας. Αν έμοιαζε στους υπόλοιπους Απεραθίτες, απογόνους αεράτων μεν, πλην περιορισμένων οριζόντων βοσκών, θα ήταν μονόχνοτος σαν την αφεντιά μου.

Λαβή για το σημερινό σημείωμα μου δίνει η συναναστροφή με τον Μαρθαίο, που, εκτός από την πλέμπα και το ανφάν γκατέ, διατηρεί στενούς δεσμούς και με αλλοπρόσαλλους τύπους του δικού μου φυράματος. Συναντιόμαστε σταθερά όλο τον χειμώνα στα ναξιακά ταβερνεία Γαλατσίου και περιχώρων, όπου γευόμαστε με βουλιμία ιδιαίτερα εδέσματα της Απειράνθου, που η υψηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη τα καθιστά νοστιμότατα. Τα συνοδεύουμε, εξυπακούεται, με άφθονους καρτούτσους άκρατου οίνου. «Αν εύρετε, από πού έρχομαι;» ρώτησε το βράδυ της Τετάρτης 23 Φεβρουαρίου. Συγκρατώ την ημερομηνία, αφού, επιστρέφοντας στο τσαρδί μου κατά τις τέσσερις, έπειτα από την επιβεβλημένη στάση στα μπαράκια, πληροφορήθηκα στην τιβί την εισβολή των στρατευμάτων του Πούτιν στην Ουκρανία. Επισήμανε ευθύς αμέσως πως είχε προσκληθεί σε πολυχώρο των νοτίων προαστίων, προκειμένου να παρακολουθήσει προεκλογική εκδήλωση δύο νυν βουλευτών της Νου Δου που ευελπιστούν να παραμείνουν στον θώκο εσαεί.

Παραδόξως θορυβήθηκε ο Φραντζέσκος, τρίτος Καππαδόκης της παρέας και φόλα κουμουνδουριστής. Συνελήφθη, βλέπετε, οπωσούν απροετοίμαστος. Δεν παρέλειψε, ωστόσο, να εκφράσει τη βεβαιότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, οποτεδήποτε στηθεί κάλπη, περισσότερο για να το πιστέψει ο ίδιος, παρά για να πείσει εμάς. Εκείνες τις μέρες ο Κυριάκος, το δύσοσμο επώνυμο του οποίου επιμένω να μην αναφέρω, καθότι αδιόρθωτα προληπτικός, διαβεβαίωνε για πολλοστή φορά ότι προτίθεται να εξαντλήσει την τετραετία –μαζί με τον πληθυσμό– και πως οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους το καλοκαίρι του 2023.

Η κραυγή του τσοπανόπουλου, περί δήθεν λύκου στα πρόβατα, επαναλαμβάνεται διαρκώς διά στόματος κοτζάμ πρωθυπουργού. Στο τέλος, όχι μόνο δεν τους πιστεύει κανείς, αλλά καταντούν περίγελως των σκυλιώνε. Σε παρόμοιες περιπτώσεις μαρτυρούν την αλήθεια οι παρατρεχάμενοι, που τρέχουν και δεν φτάνουν από το καταχείμωνο, αλληλομαχαιρώνονται συντροφικά και φιλοδωρούν τους συνυποψηφίους τους με καίρια χτυπήματα κάτω απ’ τη ζώνη. Ο κυβερνητικός βουλευτής Θεσπρωτίας Βασίλης Γιόγακας προσδιόρισε τον χρόνο των εκλογών στις 25 Σεπτεμβρίου ή το πολύ στις 2 Οκτωβρίου. Από μικρό και επαρχιώτη...

Δημήτρης Νανούρης

efsyn.gr