Μια κριτική ματιά της θέσης του ΚΚΕ για το σύμφωνο συμβίωσης...Με ενδιαφέρον, προσοχή και συνάμα απογοήτευση παρακολούθησα την αγόρευση του εκπροσώπου του Κομμουνιστικού Κόμματος στη χθεσινή κοινοβουλευτική συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης. Τις τελευταίες...
μέρες και ενώ ήταν περίπου δεδομένο πως το ΚΚΕ θα καταψήφιζε το σύμφωνο συμβίωσης, το συγκεκριμένο κόμμα κρατούσε χαμηλό προφίλ επί του θέματος και ως εκ τούτου είχα δυσκολευτεί να εντοπίσω την αναλυτική επιχειρηματολογία πάνω στην οποία εδράζεται η συγκεκριμένη θέση. Τελικά η συλλογιστική του κόμματος ξεδιπλώθηκε αναλυτικά στις παρεμβάσεις των βουλευτών του κόμματος και κυρίως στην αγόρευση του Γιάννη Γκιόκα.
Είναι σημαντικό να αναφέρω πως ως κοινωνικός λειτουργός και καθηγητής κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής εργασίας, ενός επαγγελματικού και επιστημονικού τομέα τα μέλη του οποίου επί δεκαετίες προσφέρουν κρίσιμες υπηρεσίες στον τομέα της παιδικής προστασίας, τεκνοθεσίας και αναδοχής, με ενδιέφερε κυρίως η θέση του ΚΚΕ ανάμεσα στα κόμματα ή τους μεμονωμένους βουλευτές που καταψήφισαν. Αυτό, εξαιτίας της πλούσιας συνεισφοράς του ΚΚΕ σε ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας αλλά και του σεβασμού που τρέφω προς τους ιστορικούς αγώνες του συγκεκριμένου κόμματος που οδήγησαν σε ουσιαστικές κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις. Επίσης, όσο και αν κανείς διαφωνεί ιδεολογικά με το ΚΚΕ, οφείλει να αναγνωρίσει πως οι θέσεις του σε ζητήματα που άπτονται του αντικειμένου των κοινωνικών λειτουργών και της κοινωνικής πολιτικής, κατά κανόνα αναγνώριζαν, ενσωμάτωναν τα πορίσματα της επιστημονικής έρευνας.
Η παραπάνω διαπίστωση λοιπόν κάνει τη θέση του ΚΚΕ για το σύμφωνο συμβίωσηςασυνήθιστα αντιεπιστημονική. Η αγόρευση του βουλευτή Γιάννη Γκιόκα βασίστηκε στους παρακάτω τρεις βασικούς άξονες: α) Η ομοφυλοφιλία είναι προσωπική επιλογή που έχει όμως τις ρίζες της σε χρόνια κοινωνικά προβλήματα, β)Το σύμφωνο συμβίωσης θα ανοίξει το δρόμο στη δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, κάτι που θα είναι εξαιρετικά ζημιογόνο για τα παιδιά αλλά και την αναπαραγωγική διαδικασία, γ) Η πυρηνική ετερόφυλη οικογένεια, αποτελεί σταθερό θεσμό αναπαραγωγής και ανατροφής των παιδιών. Ας εξετάσουμε λοιπόν αυτές τις θέσεις αναλυτικά, αξιολογώντας τα συγκεκριμένα σημεία που καθιστούν τη θέση του ΚΚΕ προβληματική και αντίθετη προς την επιστημονική έρευνα.
Α) Η ομοφυλοφιλία αποτελεί προσωπική επιλογή που έχει όμως τις ρίζες της σε χρόνια κοινωνικά προβλήματα.
Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ένα εξόφθαλμα αντιφατικό επιχείρημα που συμπεριλαμβάνει δυο αμοιβαία αντιθετικές θέσεις. Είτε ο σεξουαλικός προσανατολισμός θα αποτελεί προσωπική επιλογή και άρα ιδιωτική υπόθεση, είτε θα είναι αποτέλεσμα ανεξάρτητων από το άτομο βιολογικών ή κοινωνικών αιτιών. Στην αρχή της αγόρευσης του μας λέει ο βουλευτής του ΚΚΕ πως η η ομοφυλοφιλία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσωπική επιλογή. Μια ιδιαίτερη σεξουαλική προτίμηση, την οποία το κράτος πρέπει να αντιμετωπίζει ακριβώς ως ιδιωτική υπόθεση και τίποτα παραπάνω ή παρακάτω. Στη συνέχεια όμως, ο αγορητής αλλάζει εντελώς συλλογιστική και δεν αποφεύγει τον πειρασμό μιας σαθρής απόπειρας διάγνωσης της ομοφυλοφιλίας ως ζητήματος που έχει τις ρίζες του «σε χρόνια κοινωνικά προβλήματα στις σχέσεις των δύο φύλων, στα βιώματα των παιδιών μέσα στην οικογένεια, στο ευρύτερο οικογενειακό, φιλικό, σχολικό περιβάλλον, στην ενδοοικογενειακή βία». Ενδιαφέρον βεβαίως έχει πως η κατά Γκιόκα αιτιολόγηση της ομοφυλοφιλίας εντοπίζεται σε μια σειρά από ευρύτερα ψυχο-κοινωνικα προβλήματα και ως εκ τούτου συνάγεται πως η ομοφυλοφιλία αποτελεί ουσιαστικά μια παρέκκλιση, ένα παθογενές σύμπτωμα που απαιτεί θεραπεία.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Βασίλη Ιωακειμίδη, ΕΔΩ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου