Η αποτυχία που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές -με λίγες εξαιρέσεις δεν κατάφερε να πετύχει νίκες σε Περιφέρειες και δήμους, αν και στις εθνικές εκλογές τα...ποσοστά του ήταν πολύ μεγαλύτερα- απασχολεί την ηγετική ομάδα εν όψει της νέας αναμέτρησης. Οι συζητήσεις στο εσωτερικό του κόμματος δεν έχουν ξεκινήσει, ονόματα δεν κυκλοφορούν, διαθεσιμότητες δεν έχουν κατατεθεί, ωστόσο αναπτύσσονται δύο απόψεις.
Υπάρχουν αυτοί που λένε πώς το κόμμα επιβάλλεται να διεκδικήσει αυτόνομα μεγάλους δήμους και κρίσιμες περιφέρειες και να μην προχωρήσει σε συνεργασίες, γιατί θα δώσει την εντύπωση ότι μπαίνει στην κούρσα με ηττοπαθή νοοτροπία. Το σκεπτικό τους είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας πρέπει να επιδιώξει να καταγράψει την επιρροή του στις τοπικές κοινωνίες και να ενισχύσει την παρουσία του σε ένα πεδίο όπου δεν διαθέτει ισχυρές προσβάσεις. Εκτιμούν ότι τούτη τη φορά τα πράγματα θα είναι καλύτερα, χωρίς ωστόσο να προσκομίζουν κάποια στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της πρόβλεψής τους.
Οι δημοτικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και οι αντιπολιτευτικές ομάδες στις Περιφέρειες δεν παίζουν κάποιο ουσιαστικό ρόλο και λόγω του εκλογικού συστήματος και λόγω των ανταγωνισμών μεταξύ των στελεχών. Κερδίζει πάντως έδαφος η θέση ότι το κόμμα, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που είναι υποχρεωμένο να κατεβεί με δικούς του υποψήφιους (π.χ. Αθήνα, Πειραιά και εκεί που ελέγχει τις δημοτικές αρχές) οφείλει να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες για συνεργασίες είτε με το Κίνημα Αλλαγής είτε με πρόσωπα που έχουν εκλεγεί χωρίς κομματικό χρίσμα και έχουν προοδευτικό πρόσημο (π.χ. Μπουτάρης).
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου