Με τη σκέψη στο Παρίσι και το βλέμμα στραμμένο στη Συρία, οι ηγέτες του G20 -μοιραία απόντος του Γάλλου προέδρου Ολάντ, πλην όμως συμπεριλαμβανομένων αρχηγών κρατών που είτε χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν το «Ισλαμικό κράτος», είτε μοχλεύουν κατά το δοκούν τη συριακή κρίση- άρχισαν... χθες τη διήμερη σύνοδο κορυφής τους στην Αττάλεια με νέες διακηρύξεις για δυναμική απάντηση στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, αλλά και την τήρηση ενός λεπτού (ένοχης για πολλούς) σιγής.
Κατόπιν παραίνεσης του «οικοδεσπότη» τους, Τούρκου προέδρου Ερντογάν, ήταν στη μνήμη των θυμάτων των πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων στη γαλλική πρωτεύουσα (την Παρασκευή) καθώς και στην Αγκυρα (στις 10 Οκτωβρίου, που επισήμως παραμένει «ορφανή»), περιέργως όμως όχι και του αιματηρού χτυπήματος του «ΙΚ» στο προπύργιο της σιιτικής (στενής συμμάχου του Ιράν και του Σύρου προέδρου Ασαντ) Χεζμπολάχ στη νότια Βηρυτό, μόλις την περασμένη Πέμπτη...
Ισως γιατί σ’ αυτή τη σύνοδο κορυφής των G20 -η ατζέντα της οποίας μετατράπηκε φέτος από οικονομική σε σχεδόν αμιγώς γεωπολιτική, με επίκεντρο τη συριακή/προσφυγική κρίση- η σημειολογία και το παρασκήνιο, με τις λεπτών ισορροπιών διμερείς συναντήσεις κορυφής, έχουν τον πρώτο λόγο.
Οικογενειακή φωτογραφία των ηγετών των G20 | AP Photo/Susan Walsh
«Ο Μπαράκ Ομπάμα και οι σύμμαχοι βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με το ερώτημα πώς η Δύση θα πρέπει να απαντήσει στη νέα επίδειξη ισχύος του “ΙΚ” ότι αποτελεί απειλή πολύ πιο μακριά από τα οχυρά του στη Συρία και το Ιράκ», παρατηρεί το πρακτορείο Reuters.
Κι αυτό ακριβώς ήταν το διακύβευμα των κρίσιμων διμερών επαφών που είχε χθες ο Αμερικανός πρόεδρος στην Αττάλεια.
Η πρώτη ήταν με τον -με κομβικό ρόλο και στη συνδιαχείριση της προσφυγικής κρίσης με την Ε.Ε.- Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος πιέζει για την επιβολή «ζώνης ασφαλείας» στη βόρεια Συρία, ως ανάχωμα στην προέλαση των (συμμάχων των ΗΠΑ) Σύρων Κούρδων. Προοπτική που εμπεριέχει πολλούς κινδύνους, ένεκα της ενεργού ανάμιξης της Ρωσίας στον συριακό εμφύλιο αφενός και της αναγκαιότητας για εμπλοκή και χερσαίων στρατευμάτων αφετέρου...
Η πιο κρίσιμη ήταν μοιραία με τον Ρώσο ομόλογό του, Πούτιν, ο οποίος είχε ήδη προτρέψει από την Αττάλεια σε μία κοινή συμμαχία κατά του «ΙΚ», πλην όμως τονίζοντας ότι αυτή θα πρέπει να δράσει στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και των κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφερόντων εκάστου έθνους.
Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, στα 35 λεπτά της άτυπης συνομιλίας τους (της πρώτης από την έναρξη των ρωσικών επιχειρήσεων στη Συρία, στα τέλη Σεπτεμβρίου) «οι πρόεδροι Ομπάμα και Πούτιν συμφώνησαν στην ανάγκη μιας πολιτικής μετάβασης στη Συρία, αφού προηγηθούν διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, μεταξύ της συριακής αντιπολίτευσης και του καθεστώτος, καθώς και μια εκεχειρία».
Αναφορά που παραπέμπει στη συμφωνία στην οποία κατέληξαν το Σάββατο στη Βιέννη οι υπουργοί Εξωτερικών της διεθνούς «Ομάδας Επαφής» για το Συριακό: Μακροπρόθεσμα για τη διεξαγωγή εκλογών σε 18 μήνες στη Συρία, χωρίς όμως να ξεκαθαριστεί το ακανθώδες ζήτημα του τι μέλλει γενέσθαι με τον Μπασάρ αλ Ασαντ.
Και βραχυπρόθεσμα για τη διεξαγωγή έως την 1η Ιανουαρίου μιας πρώτης συνάντησης εκπροσώπων της συριακής αντιπολίτευσης και του καθεστώτος της Δαμασκού, που στο μεσοδιάστημα επιχειρούν να ενισχύσουν μέσω στρατιωτικών επιχειρήσεων τη διαπραγματευτική ισχύ τους.
Μέχρι την 1η Ιανουαρίου άλλωστε ο χρόνος φαντάζει, σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, αιώνας. Και όπως χαρακτηριστικά τόνισε κι ο σύμβουλος του Κρεμλίνου, Γιούρι Ουσάκοφ, «οι στρατηγικοί στόχοι [ΗΠΑ και Ρωσίας] όσον αφορά τον αγώνα εναντίον του “ΙΚ” είναι κατ’ αρχήν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, όμως υπάρχουν ακόμη αποκλίσεις από πλευράς τακτικής».
«Μια πιο άμεση [από την πολιτική διευθέτηση] λύση που αντιμετωπίζουν οι ηγέτες είναι η πιθανότητα η Γαλλία να ζητήσει βοήθεια από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ», παρατηρεί το πρακτορείο A.P. «Μόνο μια φορά στην 66χρονη ιστορία του -μετά την 11η Σεπτεμβρίου- έχει γίνει επίκληση της συλλογικής άμυνας», προσθέτει.
Κι όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Μπεν Ροντς, έγκειται τώρα στη Γαλλία εάν θα ζητήσει ενεργοποίηση του σχετικού άρθρου 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ...
Κατά τα λοιπά, στα επίσημα της συνόδου του G20 οι συμμετέχοντες ηγέτες αναμένεται να διακηρύξουν σήμερα -σύμφωνα τουλάχιστον με σχέδιο τελικού ανακοινωθέντος που επικαλείται το Reuters, αλλά δεν είχε γίνει μέχρι αργά χθες δεκτό απ’ όλους- ότι η μετανάστευση είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί συντονισμένα: με επιμερισμό βαρών και υποχρεώσεων (συμπεριλαμβανομένης της μετεγκατάστασης προσφύγων), ενίσχυση της χρηματοδότησης διεθνών οργανισμών αρωγής καθώς και αντιμετώπιση των αιτιών της προσφυγικής κρίσης, κυρίως του πολέμου στη Συρία.
Παράλληλα, επαναβεβαιώνουν τη δέσμευση για αντιμετώπιση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, μέσω ενίσχυσης της συνεργασίας στην ανταλλαγή πληροφοριών και «παγώματος» περιουσιακών στοιχείων των τρομοκρατών.
Ενώ αναμένεται να συναποφασίσουν την ενίσχυση των συνοριακών ελέγχων και -προφανώς στον «απόηχο» της πρόσφατης κατάρριψης του ρωσικού Airbus στο Σινά- περισσότερα μέτρα ασφαλείας στις αερομεταφορές.
«Αυτοί που διέπραξαν τις επιθέσεις [στο Παρίσι] είναι ακριβώς αυτοί από τους οποίους προσπαθούν να γλιτώσουν οι πρόσφυγες, κι όχι το αντίθετο. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει λόγος να επανεξετάσουμε στο σύνολό της την ευρωπαϊκή πολιτική όσον αφορά το θέμα των προσφύγων», έσπευσε να προειδοποιήσει χθες από την Αττάλεια ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
«Θα καλούσα λοιπόν αυτούς στην Ευρώπη που προσπαθούν να αλλάξουν τη μεταναστευτική ατζέντα που έχουμε υιοθετήσει (...) να αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα το θέμα αυτό» υπογράμμισε, την ώρα που η Πολωνία είχε ήδη διαμηνύσει ότι, μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, δεν μπορεί να δεχτεί μετανάστες βάσει των ποσοστώσεων της Ε.Ε. Η Ιταλία και η Ολλανδία ενίσχυαν τους ελέγχους στα σύνορά τους.
Και η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ διακήρυττε από τη σύνοδο του G20 ότι η ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης είναι κρίσιμο θέμα για το Βερολίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου