Η παγκόσμια Ιστορία βρίθει περιπτώσεων μεγάλων προσωπικοτήτων που είχαν το σθένος να παραδεχθούν τα λάθη τους και να προσπαθήσουν να τα διορθώσουν. Αυτός ήταν, άλλωστε, και ένας από τους λόγους που κατάφεραν να αφήσουν τα ίχνη τους ανεξίτηλα εκεί που ο χρόνος συνήθως φροντίζει να...σβήνει τις αναμνήσεις.
Η Ιστορία κάνει λόγο, ωστόσο, για μεγάλες προσωπικότητες που είχαν αυτές τις ιδιότητες και όχι για τους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς που έχουν αναλάβει να τηρούν την παγκόσμια τάξη στη σύγχρονη οικονομική δομή.
Κάποιος μπορεί να αντιπαραθέσει ότι, στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, οι οικονομικές διαφορές μεταξύ των κρατών και τα προβλήματα χρέους λύνονταν τελικά στα πεδία των μαχών, άρα θεωρείται αξιόλογη παγκόσμια προσπάθεια το γεγονός ότι υφίσταται ένας οργανισμός όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που προσπαθεί να διευθετήσει τα προβλήματα πριν να φθάσουμε στη θερμή εμπλοκή.
Προϋπόθεση, όμως, για να αποδοθούν εύσημα στην προσπάθεια είναι να καταλήγουμε τελικά σε λύσεις και όχι σε αδιέξοδα. Είναι πολύ πικρό για μια χώρα που υφίσταται μακροχρόνια ύφεση, όπως η Ελλάδα -με ό,τι σημαίνει αυτό για τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές της-, να ακούει με αυξανόμενη συχνότητα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να παραδέχεται την ύπαρξη σημαντικών λαθών στους υπολογισμούς που τέθηκαν ως θεμέλια για να δομηθεί το ελληνικό πρόγραμμα στήριξης, το οποίο έχει συμβάλει θεαματικά στην εδραίωση μιας υφεσιακής πορείας, που κανείς δεν είναι ακόμη βέβαιος για το πότε θα τερματιστεί.
Και ακόμη πιο πικρή είναι η διαπίστωση ότι την παραδοχή των λαθών δεν τη συνοδεύει καμιά νύξη για πρακτικές παρεμβάσεις που θα προσπαθήσουν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα σε μια χώρα που αγκομαχά να κρατήσει την ισορροπία της.
Δυστυχώς, τα λάθη που έχουν γίνει από τους δανειστές μας στις εκτιμήσεις τους για το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης χάνονται στο κουβάρι που προκύπτει, όταν πρέπει να αρχίσουμε να μετράμε και να καταγράφουμε τα δικά μας λάθη, που μας έφεραν έως το χρονικό σημείο που έπιασαν το νήμα και συνέχισαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ενωση, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα.
Ομως, καθώς η συζήτηση για το νέο πρόγραμμα βοήθειας έχει ανοίξει, δεν μπορεί παρά να αγωνιά κανείς για το πόσα λάθη θα περιέχουν οι παραδοχές πάνω στις οποίες θα στηριχθούν οι νέες παρεμβάσεις που θα συνοδεύουν το καινούργιο πρόγραμμα.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου