«Για ποιες παραιτήσεις μιλάμε, δεν έχουν ούτε τσίπα ούτε ντροπή. Είναι...
απανθρωπιά να πηγαίνεις στον μαρτυρικό αυτό τόπο που κάποτε ήταν παράδεισος και στην γη που καπνίζει ακόμη, να ρίχνεις τις ευθύνες στους ανθρώπους που ζουν εκεί. Κανένα πολεοδομικό ζήτημα που υπάρχει από την εποχή του ’60 δεν είναι άλλοθι για την ολιγωρία τους».
Είναι κείμενο αναγνωρίσιμο με την πρώτη ανάγνωση: Φώφη Γεννηματά. Υποτίθεται ότι είναι αρχηγός κόμματος. Αλλά ποιου κόμματος ακριβώς με ποιον τίτλο και με ποια ιδεολογία κανείς δεν μπορεί πει με βεβαιότητα. Αλλά αυτή η ιδιότητα την κατατάσσει στους πολιτικούς. Μόνο η προαναφερόμενη δήλωση δεν μπορεί να ανήκει σε πολιτικό.
Δεν είναι πολιτική δήλωση γιατί δεν έχει κανένα πολιτικό στοιχείο. Είναι κουβέντες που γίνονται στα κομμωτήρια. «Δεν ντρέπονται» « Άντε να χαθούν». «Με τι μούτρα μιλάνε» και άλλα που δεν χρειάζεται να γραφούν. Είναι κατηγορίες αλλά πολιτική δεν είναι.
Είναι ευτελής και ιδιοτελής προσπάθεια άγρας ψήφων από τα αποκαΐδια και τα απανθρακωμένα πτώματα. Από τη τελευταία πολιτικό που δικαιούνται να μιλάει: το κόμμα της ευθύνεται για την κατάσταση στο Μάτι και σε ολόκληρη την επικράτεια και η ίδια υπήρξε περιφερειάρχης -ένας ακόμη κρίκος στην αποτυχημένη διαδρομή της.
Στο Μάτι η Φώφη Γεννηματά συμπεριφέρεται σαν τον Βορίδη και τον Άδωνι γιατί η πολιτική της επάρκεια εξαντλείται στον Βορίδη και τον Άδωνι. Στη συγκεκριμένη τραγωδία λειτουργεί συμπληρωματικά με τα πιο ακραία στοιχεία της Δεξιάς. Μόνο ο Θ. Πάγκαλος με τη χυδαιότητα που εκλύει την ξεπερνάει. Και το κάνει με τον τρόπο της. Φτηνές ατάκες, αναθεματισμοί, κατάρες, συνοικιακές αποδοκιμασίες. Δεν φταίει, αυτή είναι.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Ανδρέα Δεληγιάννη, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου