Ο μοιραίος Ιούλιος του 1974...

Ήταν τέτοια μέρα, Δευτέρα 15 Ιουλίου του 1974, που ξύπνησα στο σπίτι της θείας μου στη Λευκωσία κι άκουγα φασαρία έξω. Στο...
διπλανό, είδα να μαζεύονται άνθρωποι ταλαιπωρημένοι και ρακένδυτοι, που οι νοικοκυραίοι πάσχιζαν να περιποιηθούν.

Μου έκανε όμως εντύπωση, θυμάμαι, που ήταν μία αναστάτωση χαρούμενη. Στην άκρη του μικρού δρόμου, μπροστά από το σπίτι, στη συνοικία Άγιος Ανδρέας, είδα ένα άρμα μάχης, και γύρω από αυτό, στρατιώτες. Δεν καταλάβαινα. Ήμουν μόνο 16 ετών...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του  Χρήστου Μιχαηλίδη, πατήστε εδώ