Χαλιά...

ΤΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ µυθιστορήµατα και στην πολιτική ψάχνει κανείς το λεγόµενο «σχήµα στο χαλί». Είναι το αραβούργηµα της πλοκής που συνδέει πρόσωπα, κίνητρα και πράξεις, προσφέροντας την αναγκαία εξήγηση για ό,τι κακό έχει συµβεί.

ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ «έγκληµα» στη Βουλή είναι το...
κείµενο των δεκαέξι βουλευτών του ΠΑΣΟΚπου δηλώνουν επιφύλαξη – για να το πούµε κοµψά – απέναντι στο Μεσοπρόθεσµο ∆ηµοσιονοµικό Πρόγραµµα που ετοιµάζει η κυβέρνηση Παπανδρέου για το 2012-15.

Ο Κώστας Καρτάλης είναι ένας από αυτούς. Ωστόσο, η υπογραφή του, αλλά και η ετερόκλητη σύνθεση των ∆εκαέξι υποδηλώνουν ότι όσα συµβαίνουν – ή πρόκειται να συµβούν στη Βουλή– δεν έχουν εύκολες εξηγήσεις. Με ορολογία ταπητουργίας, το χαλί έχει γίνει µάλλον κουρελού.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ µε νεανική φυσιογνωµία, ο Καρτάλης είναι ένας από τους µικρούς ήρωες της ελληνικής πολιτικής ιστορίας της τελευταίας δεκαετίας. Ως γενικός γραµµατέας Ολυµπιακών Αγώνων µετά το 2000, συνέβαλε τα µέγιστα στο να γίνουν οι Ολυµπιακοί στην Αθήνα. Ηταν η εποχή που πιάναµε ακόµη τους στόχους. Την περίοδο εκείνη συνδέθηκε µε τον τότε υπουργό Πολιτισµού Ευάγγελο Βενιζέλο και, βέβαια, µε τον Κώστα Σηµίτη. Με τον τελευταίο βλέπονται ακόµη για φαγητό µετά συζύγων µια φορά το δίµηνο, παρέα µε τον Νάσο Αλευρά που ήταν τότε υφυπουργός Αθλητισµού. Μετά το 2004, ο Καρτάλης βρέθηκε κοντά µε τον Γιώργο Παπανδρέου. Και πρόσβαση στον – ακριβοθώρητο για τα περισσότερα στελέχη – Παπανδρέου είχε, αλλά και πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ ανέλαβε σε εποχή αντιπολίτευσης που τα πόστα σπανίζουν. Στις µαύρες για το ΠΑΣΟΚ εκλογές του 2007, ο Καρτάλης εξελέγη βουλευτής Μαγνησίας.

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ αυτό ξεκινά µια έκλειψη διαρκείας. Το φθινόπωρο του 2007 ο Καρτάλης πήγε– καθυστερηµένα µάλιστα – µε τον Βενιζέλο. Του το κράτησε ο Παπανδρέου και δεν τον έχουν συγχωρέσει ακόµη οι παπανδρεϊκοί. Η αλήθεια είναι πως οι προσωπικοί ανταγωνισµοί γύρω από τον Παπανδρέου είναι τόσο έντονοι που κανείς δεν στενοχωριέται αν παραµεριστεί κάποιος µε ικανότητες. Ούτως ή άλλως, ο Καρτάλης είναι τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο περιθώριο. Σταδιακά, µετά το 2010, πήγε σε µια πιο κριτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση – ιδίως σε θέµατα ανάπτυξης. Πολιτικά δεν είχε τίποτε να χάσει. Και επί της ουσίας είχε δίκιο. Μια πορεία παράλληλη µε τον Αλευρά και τον Γιώργο Φλωρίδη – αν καιο Καρτάλης, ως θετικός επιστήµονας, είναι πιο κρύος. ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ φθάσαµε στο κείµενο των ∆εκαέξι. Οι περισσότεροι εξ αυτών επιµένουν ότι ζητούν τα αυτονόητα. ∆ηλαδή, να µη µαθαίνουν τι θα έχει το Μεσοπρόθεσµο από τις εφηµερίδες!

Αυτοί, άλλωστε, θα κληθούν να το ψηφίσουν. Οσο για την περίπτωση Καρτάλη, επιβεβαιώνει ότι στη σύνθεση των παπανδρεϊκών κυβερνήσεων έγιναν αποκλεισµοί µε προσωπικά κριτήρια και όχι µε γνώµονα την ικανότητα. Είναι κάτι που ίσχυσε και στα οικονοµικά υπουργεία – µε τα γνωστά αποτελέσµατα.
AΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.