Κανό...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου
ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ αυτή πλην ιατρών δεν έχει απεργίες, αφού ΣΕΒ και ΓΣΕΕ τα βρήκαν. Το έλλειμμα ξεπέρασε τις προσδοκίες και μειώθηκε 46% το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς. Ο Κουβέλης έκανε κόμμα και η Ντόρα το Forum. Με εξαίρεση τα τραπεζικά- που έχουν όμως δρόμο και διαπραγματεύσεις- είμαστε ήδη...
σε διακοπές.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ ο Πρωθυπουργός θα είναι στο Ισραήλ. Είναι ένα έξυπνο ταξίδι, αφού η κυβέρνηση Νετανιάχου είναι κλειδοκράτορας της σταθερότητας, με τους Ιρανούς να επιμένουν στα πυρηνικά και την υφήλιο σε διαρκή οικονομική αναστάτωση.

ΕΞΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ πηγαίνει καλά- καλύτερα από κάθε έλληνα πρωθυπουργό, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς τις δυσκολίες. Ωστόσο, μέσα ο Γιώργος Παπανδρέου αντιμετωπίζει διλήμματα. Η πρώτη φάση της διακυβέρνησής του τελείωσε με την ψήφιση του Ασφαλιστικού- ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων- στη Βουλή. Το δεκάμηνο που πέρασε, ο Παπανδρέου πορεύθηκε με ένα υπουργικό σχήμα που δεν στήθηκε για να πάει τη χώρα στο ΔΝΤ. Η κυβέρνηση αυτή μπορεί να άντεξε τους κραδασμούς, αντανακλούσε όμως άλλα οράματα κι άλλους σχεδιασμούς. Ο Παπανδρέου μοίρασε σχεδόν εξίσου τα χαρτοφυλάκια σε άντρες και γυναίκες. Εδωσε υπουργικές ευκαιρίες σε αυτούς κι αυτές που ήταν στενοί συνεργάτες του, χωρίς να έχουν δοκιμαστεί στη μάχη του σταυρού. Και επιχείρησε ρηξικέλευθες μοιρασιές χαρτοφυλακίων- ιδίως στα οικονομικά- και πρωτοφανείς συνενώσεις ή μεταφορές αρμοδιοτήτων.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ- και πολλοί από αυτούς ή αυτές- δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις μας ταλαιπώρησαν. Θα επιμείνει ο Πρωθυπουργός; Ή μήπως θα αναγνωρίσει τη ανάγκη για ένα πιο ρεαλιστικό- ή, τέλος πάντων, πιο κλασικό- σχήμα; Το θέμα δεν είναι ότι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης τείνει να αναχθεί σε αγαπημένο σπορ όσων δεν προτιμούν το κανό. Αλλά ότι το ΠΑΣΟΚ χάνει σαφώς ταχύτητα στις δημοσκοπήσεις και πως η νέα σεζόν- που θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο - έχει τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όπου η κυβέρνηση θα μετρηθεί. Οι κάλπες θέτουν σε άλλο σημείο τον πήχυ της πολιτικής διαχείρισης, ενώ η αυτοδιοίκηση έχει αποδειχθεί συχνά κινούμενη άμμος.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ στην εποχή του Μνημονίου είναι επίσης σαφές ότι δεν έχουν όλοι οι υπουργοί το σθένος, τη στωικότητα ή την ικανότητα που απαιτεί η αναδιάρθρωση της χώρας. Δεν είναι μόνο θέμα συντονισμού, αν και πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις ότι υπάρχει ένας αόρατος πόλεμος ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ της Ιπποκράτους που έληξε στις 4 Οκτωβρίου 2009 και στο ΠΑΣΟΚ του Μαξίμου που κάποιοι επιμένουν ότι έχει ημερομηνία λήξης.

ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ανάλυση, ο Παπανδρέου καλείται να δώσει τη δική του εκδοχή στο γνωστό δίλημμα κάθε πρωθυπουργού. Θα αναλώσει το πολιτικό προσωπικό που έχει στη διάθεσή του, κάνοντας συχνούς ανασχηματισμούς; Ή θα αναλωθεί ο ίδιος, επιμένοντας να στηρίζει συγκεκριμένα πρόσωπα σε συγκεκριμένους υπουργικούς ρόλους; Αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ