Του Κοσμά Βίδου«Πώς να φτιάχνετε “τούρτες” από πάνες»:το μάθαμε και αυτό παρακολουθώντας το «Εlatte» τηςΡάνιας Θρασκιά.Συμπάσχοντας,εν προκειμένω,μαζί της γιατί α) γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να γεμίσεις μια τετράωρη εκπομπή,ειδικά μέσα στο καλοκαίρι όπου τα καλά θέματα είναι δυσεύρετα και β) επειδή ως η μοναδική που έχει απομείνει να...
...κάνει ψυχαγωγική εκπομπή (όλες οι άλλες παραθερίζουν) θα είναι και το απόλυτο θύμα των κριτικών.Αν και με θέματα όπως το «“Τούρτες” από πάνες» τα θέλει ο οργανισμός της!
Χρειαζόμαστε έναν ήρωα. Ετσι, προ ετών ηρωοποιήσαμε τους ολυμπιονίκες μας- για να τους αποκαθηλώσουμε λίαν συντόμως, με την αποκάλυψη της βιομηχανίας ντοπαρίσματος. Ετσι ηρωοποιήσαμε την Ελενα Παπαρίζου, όταν μετά τη νίκη της στη Εurovision την υποδεχτήκαμε ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Και στις δύο (διαφορετικής βαρύτητας) περιπτώσεις η τηλεόραση έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο: παρασύροντας το κοινό στις υπερβολές της. Εκτοτε, στον χώρο της υπερβολής έχει μπει και το Ιnternet. Με τους bloggers να προσπαθούν να υποκαταστήσουν τους δημοσιογράφουςσυχνά το καταφέρνουν- αγνοώντας όμως ακόμη και τις βασικές αρχές της δημοσιογραφίας. Αλλά και με την κακή δημοσιογραφία να ανθεί σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν κανόνες, υπάρχουν όμως (σκοτεινά, ενίοτε) συμφέροντα.
Η υπερβολή από κανάλια και Ιnternet ήταν εμφανής και στην υπόθεση του Σωκράτη Γκιόλια, του νεοαποκτηθέντα ήρωά μας. Αυτή τη φορά όμως ήταν ανατριχιαστικά εμφανές και κάτι άλλο: ο φόβος να ειπωθούν (και να γραφτούν) τα πράγματα αν όχι με το όνομά τους τουλάχιστον όπως ορισμένοι τα αντιλαμβάνονται. Ενθερμοι οπαδοί, μαθητές, συνεργάτες κ.λπ. του δολοφονηθέντος ήταν εκεί (είναι εδώ) για να «σταυρώσουν» μέσα από το Διαδίκτυο όσους δεν συμφωνούν με την προσπάθεια αγιοποίησής του, όσους έχουν άλλη άποψη για την προσφορά του στη δημοσιογραφία, από αυτή που προωθούσαν οι ίδιοι με τις δημοσιεύσεις τους. Και άρχισαν να το κάνουν, κοινοποιώντας ακόμη και προσωπικά δεδομένα των «εχθρών» τους, εκείνων που τόλμησαν να δηλώσουν ευθαρσώς (και ενυπόγραφα) τη γνώμη τους για το ποιος ήταν ο δημοσιογράφος- είχαν δεν είχαν δίκιο. Αν δεν είναι και αυτό μια μορφή τρομοκρατίας, τότε τι είναι;
Θεωρώ περιττό να επαναλάβω και εγώ ότι κάθε δολοφονία είναι πράξη απεχθής, ακόμη και αν καλύπτεται πίσω από ιδεολογίες που χαϊδεύουν τα αφτιά των μαζών. Αυτονόητο. Οπως είναι αυτονόητο ότι δουλειά του δημοσιογράφου (και του blogger δημοσιογράφου και του blogger που κάνει τον δημοσιογράφο) δεν είναι να ενορχηστρώνει τον θρήνο ή να φιλοτεχνεί την αγιογραφία του εκλιπόντος με τα χρώματα που εκείνος επιλέγει και επιβάλλει απαγορεύοντας στους διαφωνούντες να καταθέσουν τη δική τους αλήθεια, αλλά να αναδείξει την αλήθεια. Πόσω μάλλον όταν η δολοφονία μιας «ανεξάρτητης φωνής» όπως αναγράφεται καθημερινά στο Ιnternet, ενισχύει τη βασική αρχή ότι πρέπει να υποστηρίζουμε με κάθε τίμημα το δικαίωμα του καθένα να εκφράζει την άποψή του. Αλλιώς τι νόημα έχουν οι θυσίες;
Δεν είμαι ο μόνος... Απ΄ ό,τι έχω καταλάβει κατά χιλιάδες ξενυχτάμε με τις εκπομπές του Τelemarketing. Οι οποίες μας ασκούν περίεργη γοητεία. Το βλέπω, επαναλαμβάνω, σε εμένα: με το που πετυχαίνω θαυματουργές συσκευές που κόβουν τις πατάτες «σε όποιο σχήμα θέλετε», μηχανήματα γυμναστικής που «σας χαρίζουν τέλειους κοιλιακούς σε δύο εβδομάδες» και πολυμορφικά κρεβάτια που μπορούν να φιλοξενήσουν από έναν ως δέκα ανθρώπους (αχ, αυτή η ελληνική φιλοξενία!), καθηλώνομαι. Οσο προχωρημένη και αν είναι η ώρα. Και αν το δημοσιοποιώ είναι για να ρωτήσω και εσάς: Γιατί;
Με ζητούμενο την αλήθεια, σε αυτή την αλάνα που λέγεται Διαδίκτυο, καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί. Χωρίς φόβο. Χωρίς να βρίσκεται αντιμέτωπος με την εκδικητική μανία όσων διαφωνούν μαζί του. Χωρίς να φοβάται να μιλήσει επειδή οι... κατέχοντες το αλάθητο του Πάπα τις επόμενες ημέρες θα αναρτήσουν τις χειρότερες φωτογραφίες του και θα τον χλευάσουν στο πανελλήνιο με τις «αποκαλύψεις» τους. Η χρήση τέτοιων μεθόδων- τις οποίες παρατηρώ εδώ και πολλούς μήνες- με κάνει ιδιαίτερα καχύποπτο απέναντι σε όσους τις χρησιμοποιούν. Παρεμπιπτόντως, ακόμη και αν «ο νεκρός δεδικαίωται» εκείνοι που μένουν πίσω (και συνεχίζουν το έργο του;) λογοδοτούν καθημερινά με τις τακτικές και τις μεθόδους τους. ΄Η όχι;
On air - BHMA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου