Όποια και αν είναι η ερώτηση...
Ορισμένες φορές δεν υπάρχει πιο σοφή ρήση από το «κρείττον του λαλείν το σιγάν». Σε μια χώρα που συνταράσσεται πολυεπίπεδα τα τελευταία χρόνια. Καραμπινάτα σκάνδαλα για το εξωτερικό, “σκευωρίες” για το εσωτερικό.
Όλο το προηγούμενο διάστημα οργανώσεις και θεσμοί στηλίτευσαν με εκθέσεις τους, μια σειρά από ζητήματα, που θίγουν βαθιά, το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα. Άπαντες απαξιώθηκαν από κυβερνητικά χείλη με αποκορύφωμα τους Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, επειδή τόλμησαν να κατατάξουν την Ελλάδα στην 107η θέση στην Ελευθερία του Τύπου.
Ανάλογες κορόνες και στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα. Εξωτερικοί εχθροί συνεπικουρούμενοι από τον βασικό εσωτερικό… «εχθρό», τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και τώρα, η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όχι «κάποια ΜΚΟ», όπως συνηθίζεται να προσδιορίζεται στο εσωτερικό. Το αμερικανικό υπουργείο των Εξωτερικών βαζει ξανά στο τραπέζι της συζήτησης μια σειρά από ζητήματα. Τα ίδια που έχουν λιγο-πολυ τεθεί, συζητηθεί και στηλιτευτεί σε όλους τους τόνους.
Όχι, δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ βάζει στο μικροσκόπιο πρακτικές της ελληνικής κυβέρνησης. Το ίδιο έκανε και πέρυσι. Και όχι μόνο. φυσικά. Με ανάλογες πολυσέλιδες αναφορές είχε αναφερθεί στα κακώς κείμενα και επι κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Η ειδοποιός διαφορά, ωστόσο, είναι πως, εν συγκρίσει με προηγούμενους κυβερνητικούς σχηματισμούς, τώρα επιχειρείται η απόλυτη υποβάθμιση. Κάτι σαν το διαχρονικότατο: «Δεν είναι αυτό που νομίζετε».
Σε άλλες ευρωπαϊκές δημοκρατίες, πολιτικοί παραιτήθηκαν για πολύ μικρότερα παραπτώματα. Από τον Μπόρις Τζόνσον στη Βρετανία, για το γνωστό κορονοπάρτι, έως τον Σεμπάστιαν Κουρτς στην Αυστρία για τη γνωστή υπόθεση διαφθοράς. Στην Ελλάδα η απάντηση είναι: «τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη». Όποια και αν είναι η ερώτηση.
Κωνσταντίνος Χαλκιαδάκης - DOCUMENTO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου