Ξάφνιασε την περασμένη Δευτέρα η αγριότητα με την οποία αντιμετώπισε τους φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ η κυβέρνηση. Πολλοί αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο επέλεξαν οι Μητσοτάκης - Χρυσοχοΐδης να κάνουν μια...
παρόμοια επίδειξη πυγμής στον χώρο των Πανεπιστημίων και μάλιστα την επομένη μιας επιχείρησης, η οποία μεταφέρθηκε στην κοινή γνώμη ως πλήρης απόδειξη της ανάγκης κατάργησης του ασύλου, εφόσον υποτίθεται ότι ανακαλύφθηκε και εξαρθρώθηκε «γιάφκα» στο εσωτερικό του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Κάποιοι άλλοι προβληματίστηκαν με την επιλογή της κυβέρνησης να επιτεθεί στο φοιτητικό κίνημα λίγες μέρες πριν από την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Η απάντηση είναι βέβαια εύκολη. Η στρατηγική της Ν.Δ. είναι να αποδώσει στο φοιτητικό κίνημα τη δράση των ακραίων ομάδων και να το εμφανίσει ως σύνολο «μπαχαλάκηδων». Αυτός είναι ο τρόπος που έχει σκαρφιστεί η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό των Πανεπιστημίων για τη δική της κατασταλτική πολιτική.
Υπάρχει, όμως, και ένας βαθύτερος λόγος που υποχρεώνει τη δεξιά κυβέρνηση να αντιμετωπίσει με ωμή βία τις φοιτητικές κινητοποιήσεις: η παλιά αμηχανία της παράταξης απέναντι στο αντιδικτατορικό κίνημα και ιδιαίτερα την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αυτή η δυσκολία έχει ενισχυθεί από το γεγονός ότι στη σύνθεση της κυβέρνησης μετέχουν σήμερα ως υπουργοί ή γενικοί γραμματείς μια σειρά στελεχών που έχουν κάνει καριέρα συκοφαντώντας την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε σημείο να υιοθετούν πλήρως τη σχετική χουντική προπαγάνδα.
Η σιωπή του ιδρυτή
Ασφαλώς η αμηχανία και οι εχθρικές διαθέσεις της σημερινής Δεξιάς απέναντι στην εξέγερση ξεκινούν από τη στάση του γενάρχη της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Νοέμβρη του 1973. Ο αυτοεξόριστος Καραμανλής ήταν ο μοναδικός εξέχων πολιτικός άνδρας της εποχής που παρέμεινε απολύτως σιωπηλός τόσο κατά την εξέγερση όσο και κατά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Μαρκεζίνη που προηγήθηκε (βλ. σχετ. τον τόμο που κυκλοφόρησε με την «Εφ.Συν.» στις 28.4.2017, «Το μυστικό του Εθνάρχη»).
Μάλιστα, ο Καραμανλής αντάλλασσε μηνύματα με τον Γκλίξμπουργκ τις κρίσιμες μέρες του Νοέμβρη, όπως πιστοποιείται από το Ημερολόγιο του Αυλάρχη Παπάγου: «Την εβδομάδα του Πολυτεχνείου υπήρξαν πολλές επαφές Βασιλέως - Καραμανλή. Ο Βασιλεύς επικοινώνησε με τον Καραμανλή και του είπε ότι σκέπτεται να κάνει κάποια ανακοίνωση. Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, υπάρχει κίνδυνος να μη μείνει τίποτε όρθιο “εκτός από το prestige σας ως πρωθυπουργού και το δικό μου ως αρχηγού του κράτους. Αν αποφασίσουν οι Ελληνες να προσχωρήσουν στον κομμουνισμό, θα έχουν δίκαιο, εσείς παίζατε golf και εγώ το ίδιο, χωρίς να γίνεται τίποτα”. “Δεν έχετε άδικο”, απάντησε ο Καραμανλής. Σε νεότερη τηλεφωνική επαφή ο Βασιλεύς διάβασε στον Καραμανλή το μήνυμά του που ανέφερε ότι πρέπει η χούντα να σταματήσει να χτυπάει τα παιδιά και να παραδώσει την εξουσία για να πάμε σε εκλογές. Στις ίδιες γραμμές θα ήταν και το μήνυμα του Καραμανλή».
Παυλόπουλος, Καραμανλής, Μπενάκη, Σιούφας και άλλα στελέχη της Ν.Δ. τιμούν το Πολυτεχνείο ως κυβέρνηση τον Νοέμβριο του 2004
EUROKINISSI
Την επομένη ο Γκλίξμπουργκ έμαθε από τον Καραμανλή ότι εκείνος δεν πρόκειται τελικά να κάνει καμιά ανακοίνωση, περιμένοντας εξελίξεις, προσθέτοντας ότι «αν, όμως, ο Βασιλεύς από τη μεριά του θέλει να δώσει μήνυμα, ας το κάνει, χωρίς να συνιστά τίποτε. Μετά από πληροφορίες τις οποίες είχε ο Βασιλεύς από την Ελλάδα ότι το κίνημα εκτρέπεται του αρχικού του σκοπού και κατευθύνεται από άκρως αριστερά στελέχη, αποφάσισε να μην κάνει τίποτε» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», εκδ. Ιδρυμα Γουλανδρή-Χορν, Αθήνα 1999, σσ. 524-525).
Ο επιμελητής του Αρχείου Καραμανλή προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα: «Ο Κ. Καραμανλής, μη έχοντας άμεση την εποπτεία των δραματικών γεγονότων που εκτυλίσσονταν στην Αθήνα και ενόψει πιθανών ανεξέλεγκτων εξελίξεων που ήταν δυνατόν να επιφυλάσσουν, δεν θεώρησε προφανώς σκόπιμο, μετά την πρόσφατη σαφή και αναλυτική διατύπωση των απόψεών του, να κάμει οποιαδήποτε εσπευσμένη δήλωση» (Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (επιμ.), «Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αρχείο. Γεγονότα και κείμενα», Εκδοτική Αθηνών - Ιδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής, Αθήνα 1997, τ. 7, σ. 202).
Οπως προκύπτει από την αλληλογραφία Καραμανλή - Τσάτσου που φυλάσσεται στο Αρχείο του Ιδρύματος Καραμανλή, ο στενός του συνεργάτης ενημέρωνε τον «Εθνάρχη» ότι είχαν μετάσχει στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και στελέχη της ΕΡΕ, αλλά δεν είχαν σημαντικό ρόλο: «Δυστυχώς τα νήματα της οργανώσεως ήταν σε εμπειρότερα χέρια. Οχι –στην αρχή τουλάχιστον– παιδιών της ΕΔΑ, αλλά παλιών Λαμπράκηδων και οργανώσεων του Κέντρου». Μάλιστα ο Τσάτσος δεν δίσταζε να καρφώσει τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο για ανάμιξη στις κινητοποιήσεις της νεολαίας: «Φοβούμαι πως θα αποκαλυφθούν πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του Παναγιώτη πολύ αναμεμιγμένα στα τελευταία γεγονότα» (Επιστολή Κ. Τσάτσου προς Κ. Καραμανλή, 18.11.1973, ΑΚΚ, Φ. 42Α, 8. 2062-2072).
Ο Κώστας Καραμανλής τον Νοέμβριο του 2003 στην εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ για το Πολυτεχνείο
EUROKINISSI
Ο άλλος στενός συνεργάτης του Καραμανλή, Κ. Παπακωνσταντίνου, τρεις μέρες μετά την εξέγερση, έστελνε μήνυμα προς τον αρχηγό του, στο οποίο εκτιμούσε ότι το καθεστώς βγήκε ενισχυμένο: «Η υπόθεσις περιήλθε ταχέως εις τα χέρια των αναρχικών, έτι δε και εις τας σκοπίμους προκλήσεις χαφιέδων του καθεστώτος, υποκρινομένων συμπαράστασιν και συμμετοχήν. […] Φοβούμαι ότι από τας ακρότητας μόνον τα δύο άκρα θα είναι εις το τέλος κερδισμένα. Ο Παπαδόπουλος και οι πάσης φύσεως αναρχικοί» (Επιστολή Κ. Παπακωνσταντίνου προς Κ. Καραμανλή, 20.11.1973, ΑΚΚ, Φ. 42Α, 8. 2073- 2076).
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημητρη Ψαρρά, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου