Της Πόπης Διαμαντάκου
Η συνέντευξη του Στρος - Καν στο Canal Plus αποκάλυψε περισσότερα για το σηµερινό επίπεδο του γαλλικού πολιτισµού παρά για την κατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης
Ποιος νίκησε στο Βατερλώ; Ηταν τελικώς µια λέξη, η λέξη «σκατά», έγραφε στους «Αθλίους» ο Βίκτωρ Ουγκώ και εννοούσετην
περίφηµη λέξη που αναφώνησε ο στρατηγός Καµπρόν βλέποντας τις δυνάµεις του Ναπολέοντα να κατατροπώνονται.
Αργότερα βέβαια αµφισβητήθηκε ότι ο στρατηγός χρησιµοποίησε την εν λόγω λέξη για να περιγράψει την καταστροφή, αλλά τότε δεν υπήρχαν κάµερες να αποτυπώσουν τη στιγµή, όπως αυτές του Canal Plus απέναντι από τον Στρος-Καν, ο οποίος ουδόλως δίστασε να επαναλάβει – προφανώς ως γνήσιος Γάλλος –την περιβόητη έκφραση του Καµπρόν. Αλλά αναφερόµενος στους Ελληνες και τη δική τους οικονοµική καταστροφή: «Οι Ελληνες είναι χωµένοι στα σκατά», είπε χωρίς τον ελάχιστο δισταγµό.
Μείναµε άφωνοι για το επίπεδο του λόγου του. Και όχι µόνο µε το συγκεκριµένο στιγµιότυπο. Αναφέρθηκε και στα «κατεβασµένα µούτρα» του Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έδειχνε δυστυχής που πήγαινε να ζητήσει τη βοήθειά τους (σ.σ.: του ∆ΝΤ, του οποίου επικεφαλής ήταν ο Στρος - Καν και τώρα διεκδικεί την προεδρία της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας). Γλαφυρός, µε αυτοπεποίθηση που ξεχείλιζε από τον άσπρο καναπέ όπου ήταν καθισµένος, ο κ. Καν χρησιµοποίησε την περίπτωση της Ελλάδας σαν ιδανικό φόντο για να προβάλει πάνω του την προσωπικότητα του ισχυρού και πεφωτισµένου παντογνώστη των οικονοµικών ζητηµάτων.
Προσόν που στις εποχές της παγκόσµιας οικονοµικής κρίσης προφανώς θεωρείταιτο ιδανικότερο για έναν πολιτικό που διεκδικεί την προεδρία µιας χώρας από τις δύο ισχυρότερες της Ευρώπης.
Και όχι µόνο. Η περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται πως βόλευε τον Στρος-Καν να επιδείξει πυγµή.
Παρ’ όλα αυτά ο κύριος µε το άψογο, σκούρο κοστούµι, του οποίου την πολυτέλεια αναδείκνυε ο άσπρος καναπές σε µια εικόνα υψηλών αισθητικών στάνταρ, είχε περισσότερο το ύφος επιτυχηµένου καταστηµατάρχη, εµπόρου ή τέλος πάντων ανθρώπου ευχαριστηµένου γιατί γέµισε χρήµατα τα σεντούκια του και γι’ αυτό του οφείλεται αναγνώριση και σεβασµός.
Εικόνα που απείχε µακράν πάντως εκείνης της λουδοβίκειας ευγένειας των παραδοσιακών γάλλων πολιτικών κυρίως λόγω της έξοχης εκφοράς του λόγου.
Ο τρόπος που «µασούσε» τις λέξεις και δη τα φωνήεντα, σαν Γάλλος των λαϊκών συνοικιών, ο κ. Καν αλλά και ο ήχος της φωνής του αποκάλυπταν ότι χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που άλλοτε αποτελούσαν για τους Γάλλους προτεραιότητες φαινόταν να µην έχουντην ίδια σηµασία µπροστά σε µια «µεγαλοµπακαλίστικη» ιδιοφυΐα, εξόχωςφωτογενή λόγω του προκλητικού και αναιδούς λόγου της, την οποία ως φαίνεται απαιτούν οι καιροί.
«Συλλυπητήρια σε όλους µας»
Ο εις µετά τον άλλον, φίλοι καρδιακοί του Μανώλη Ρασούλη εξέφραζαν στα βιαστικά αφιερώµατα δελτίων ειδήσεων και εκποµπών τη συντριβή τους. Το τέλος σκληρό. Συγκλονίζει. Ηταν τουλάχιστον τέσσερις ηµέρες πεθαµένος όταν τον βρήκε µια φίλη που επέµενε να τον αναζητεί. «Στη ρωγµή του χρόνου» – δικό του το τραγούδι – ο θάνατος; Στη ρωγµή του πολιτισµού, η µοναξιά την ύστατη στιγµή; Ανθρώπινη µοίρα και τα δύο. ∆εν χρειάζονται µιντιακές υπερβολές.
Μόνο µια φράση του ∆ιονύση Σαββόπουλου, στο φινάλε τουδικού του επικήδειου λογυδρίου στο δελτίο του Mega, «είχε µείνει µόνος ο Μανώλης... έτσι δεν ξέρω σε ποιον να δώσω συλλυπητήρια... γι’ αυτό δίνω συλλυπητήρια σε όλους µας». Και τα ‘πε όλα.
Τρόµος µε το... χιλιόµετρο
Εξαρτάται από την απόσταση. Οσο µεγαλύτερη, τόσο λιγότερος ο τρόµος από µια πυρηνική έκρηξη στη µακρινή Ιαπωνία. Τα αγωνιώδη ερωτήµατα των παρουσιαστών στους πυρηνικούς επιστήµονες αποτελούν µνηµείο του κλειστοφοβικού, τηλεοπτικού πολιτισµού.
Αν σκάσει το κακό (σ.σ.: οι πυρηνικοί αντιδραστήρες) θα µας πάρουν τα σκάγια; Να µείνει ανέπαφη η µικρή µας η αυλή. Αυτό προέχει. Να µην αλλάξουν οι συνθήκες εργαστηρίου, υπό τις οποίες «διαβιώνει» ο ελληνικός λαός. Στο φαντασιακό του. Αλλά ως εκ τούτου και στο τηλεοπτικό του θέαµα.
από τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου