«Εγώ δεν είμαι ξύλινος» είπε ο υπουργός Ανάπτυξης, επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκάλεσε η κυνική δήλωσή του, με την οποία καλούσε τους μικροεπιχειρηματίες της εστίασης να του παραδώσουν τα κλειδιά των μαγαζιών τους. Απέδωσε την... τοποθέτηση, που προκάλεσε τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και τον θυμό των επιχειρηματιών του κλάδου, στον αυθορμητισμό του.
Αν ο Αδωνις Γεωργιάδης ήταν απλώς μια τηλεοπτική «ομιλούσα κεφαλή», ένας «περφόρμερ» των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών μικρή σημασία θα είχε τι λέει κάθε φορά. Αλλά είναι υπουργός. Και μάλιστα επικεφαλής ενός υπουργείου που μαζί με τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας κυριολεκτικά κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας, εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και εκατομμυρίων εργαζομένων που ζουν με τη διπλή αγωνία της προστασίας από την πανδημία του νέου κορoνοϊού και της επιβίωσης από τις απρόβλεπτες παρενέργειές της.
Οταν αντιμετωπίζεις τη ζοφερή πραγματικότητα κυρίως ως επικοινωνία, ως αντικείμενο τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών παρεμβάσεων, όταν η βασική μέριμνα αυτού και των περισσότερων υπουργών είναι το καθημερινό «στασίδι» στα τηλεοπτικά παράθυρα, η μάχη της «ατάκας» στις ραδιοφωνικές εκπομπές και τα εξωραϊσμένα δελτία Τύπου, είναι αναπόφευκτο να κάνεις γκάφες. Ισχύει ο κανόνας της μαϊμούς, που όσο ψηλότερα ανεβαίνει είναι γνωστό τι παθαίνει.
Δεν ξέρουμε, και μας είναι αδιάφορο τελικά, αν ο υπουργός Ανάπτυξης είναι «ξύλινος», σιδερένιος, πήλινος ή λαστιχένιος. Το επικοινωνιακό ύφος του ας το συζητήσει με τους συμβούλους του. Σημασία έχει ότι η αλαζονεία και ο κυνισμός του αποκαλύπτουν όλη την κυβερνητική πολιτική.
Οχι μόνο απέναντι στους εργαζόμενους, που συγκρατούνται στο μεταίχμιο απασχόλησης και ανεργίας με τα επιδόματα αναστολής των 534 ευρώ. Αλλά και απέναντι στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, που από την επιχείρηση γοητείας και κολακείας του 2019 έχουν πέσει στην ειρωνεία και το δούλεμα από την κυβέρνηση.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι οι επιχειρηματίες εστίασης που διαμαρτύρονται για την κυβερνητική συμπεριφορά έχουν σε όλα δίκιο. Ούτε όλοι, ούτε σε όλα. Αλλά αυτό για το οποίο προειδοποιούν είναι απολύτως χειροπιαστό. Οσο παρατείνεται η αβεβαιότητα για την πανδημία και αναπόφευκτα επεκτείνεται το λοκντάουν, τα λουκέτα του εγγύς μέλλοντος θα αυξάνονται και δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα χαθούν.
Και αυτό δεν είναι θέμα αυθόρμητης ή καλοσχεδιασμένης επικοινωνίας. Είναι θέμα πολιτικής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου