επιτυχία του Afd στην Γερμανία επαναφέρει τον προβληματισμό για την μελλοντική δυναμική του φαιού στην Εσπερία.
Το Afd συγγενεύει με το «Εθνικό Μέτωπο» της Λεπέν, αλλά δεν πρόκειται για ραφιναρισμένη Ακροδεξιά. Πρόκειται για σχηματισμό ναζιστικών αποχρώσεων, που όμως κατόρθωσε να προσελκύσει ψηφοφόρους ακόμη και από την Αριστερά!
Επομένως, φαίνεται καθαρά ότι στην επιλογή των νέων ψηφοφόρων που προέρχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα και την Αριστερά, δεν ήσαν κριτήριο οι ύμνοι στο ανατριχιαστικό παρελθόν της Γερμανίας , δηλαδή η απενοχοποίηση του ναζισμού, όσο οι σταθερά αντιευρωπαϊκές θέσεις και το προσφυγικό/μεταναστευτικό.
Το Afd θέλει την Γερμανία έξω από την Ένωση γιατί την θεωρεί βλαπτική για την Οικονομία της χώρας. Η λαϊκίστικη αυτή θεώρηση δίνει ερμηνευτική διέξοδο στα χειμαζόμενα οικονομικώς στρώματα, αλλά ταυτόχρονα επενδύει οραματικώς στον αυτόνομο ηγεμονικό ρόλο της Γερμανίας. Βολικός συνδυασμός για απελπισμένους.
Λένε πολλοί ότι το προσφυγικό δεν συνετέλεσε ιδιαίτερα στην άνοδο του AfD. Και επικαλούνται το γεγονός ότι π.χ. στην ανατολική πλευρά –εκεί όπου το Ακροδεξιό κόμμα εκτοξεύθηκε-δεν υπάρχει σημαντική παρουσία μεταναστών και προσφύγων. Λένε ,επίσης, ότι σε χώρες με πολλούς μετανάστες/πρόσφυγες όπως οι Σκανδιναβικές, η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι περιορισμένη.
Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει. Μορφώματα της Ακροδεξιάς έχουν ανεβάσει πολύ τα ποσοστά τους στην Σκανδιναβία . Και σε ορισμένες από τις χώρες αυτές συγκυβερνούν. Σημείο αναφοράς είναι κυρίως το προσφυγικό/μεταναστευτικό. Οι παλιές εποχές της ευρυχωρίας, αλλά και της χρησιμοθηρικής πολιτικής ( ανάγκες για εργατικό δυναμικό), έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Στην ανατολική πλευρά της Γερμανίας όντως είναι μικρό το ποσοστό των μεταναστών. Όμως ο φόβος για προσφυγική έκρηξη, εξ αιτίας των ουμανιστικών επιλογών της Μέρκελ, δεν είναι ανύπαρκτος. Αν συνυπολογιστεί η οικονομική καχεξία της περιοχής αυτής και το αντιευρωπαϊκό μένος του AfD, ιδού πως καθίσταται ελκυστικός ο λόγος του στα συγκεκριμένα λαϊκά στρώματα.
Όμως η ανησυχία και ο φόβος για την εισροή μεταναστών στην Ευρώπη δεν περιορίζεται πλέον στα φτωχά στρώματα της Εσπερίας. Ειδικά μετά τις φονικές επιχειρήσεις φανατικών Μουσουλμάνων, ο φόβος μεγαλώνει. Και η άρνηση συνύπαρξης αποκτά διαστάσεις σοβαρού προβληματισμού και οργισμένης εναντίωσης.
Φυσικά, δεν υπήρχε κατά το παρελθόν ανάλογος προβληματισμός για το ασύμβατον των πολιτισμών. Τότε, οι μετανάστες ήσαν χρήσιμοι. Παρακατιανές δουλειές και χαμηλά μεροκάματα, πολύτιμα για τον δυναμισμό της Οικονομίας στις χώρες αυτές (Γερμανία, Γαλλία κ.α.). Και ,φυσικότατα, ούτε τότε ούτε σήμερα τα κόμματα της Ακροδεξιάς -επομένως και ο κόσμος που τα ψηφίζει- έχουν ασχοληθεί με τους λόγους του ωκεάνιου μεταναστευτικού κύματος. Δηλαδή, για τις ωμές επεμβάσεις της Δύσης στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής, για την στυγνή εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και τις ειδεχθείς πολεμικές επιχειρήσεις.
Πέραν αυτών, ανεξάρτητα δηλαδή από τις καταφανείς ευθύνες της υποκριτικής Δύσης, πρόβλημα υπάρχει. Η μαζική εισροή απελπισμένων ανθρώπων στην Ευρώπη δημιουργεί συνολική επιβάρυνση. Σε όλους. Οι μετανάστες/πρόσφυγες χειμάζονται ποικιλοτρόπως. Πνιγηρά στρατόπεδα, αβέβαιη προοπτική και εντεινόμενη εχθρική αντιμετώπιση.
Από την άλλη, στις χώρες υποδοχής αυξάνεται ο φόβος για τα κρούσματα τρομοκρατίας. Φόβος φυσιολογικός, που δεν υπακούει πάντοτε στο στερεότυπο περί ρατσισμού και ξενοφοβίας. Φόβος που δεν μειώνεται με ξόρκια ούτε με αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις. Διότι η τρομοκρατία των φανατικών μουσουλμάνων είναι γεγονός. Και πέραν αυτού, ένα παλιό αλλά καταλυτικό ερώτημα θα κάνει πάντα την εμφάνισή του: Πόσους μετανάστες/πρόσφυγες χωράνε οι χώρες της Ευρώπης και ειδικά εκείνες που δοκιμάζονται σκληρά από την κρίση, όπως η Ελλάδα;
Το ερώτημα αυτό το παρακάμπτουν αστόχαστα ορισμένοι. Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι κρίσιμο για την ανοχή και την αντοχή μιάς κοινωνίας, π.χ. όπως η ελληνική, η οποία έχει δώσει θαυμαστά δείγματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Ιδεοληπτικοί όντες δεν κατανοούν ότι κάποια στιγμή ο εγκλωβισμός προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας θα δημιουργήσει συνθήκες έκρηξης. Μια ματιά στην Σάμο και στα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου είναι αρκετή για να προβληματίσει τους πάντες. Ως και τους ιδεοληπτικούς.
Επιμύθιον: Θα μπορούσε να πει κανείς το κοινότοπο-«ο τρώσας και ιάσεται». Αυτοί δηλαδή που έχουν αναγκάσει -με πολέμους και εκμετάλλευση- τους λαούς να μεταναστεύουν, ας λύσουν το πρόβλημα. Όμως οι δυνατοί δεν απολογούνται. Ούτε θα σταματήσουν τις ληστρικές επεμβάσεις τους. Όμως δεν θα παύσει να υφίσταται και θέμα σοβαρής διάστασης πολιτισμών . Δηλαδή, ζήτημα ανέφελης και αρμονικής συνύπαρξης στην ίδια χώρα. Επομένως, το πρόβλημα θα παραμένει άλυτο σε βάθος χρόνου, οι κοινωνίες θα αντιδρούν και οι Ακροδεξιοί θα δρέπουν εκλογικές δάφνες.
Όσο για τη χώρα μας, ο θεός να βάλει το χέρι του…
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου