Με αφορμή την "οργή"...
Σημαντικός άνθρωπος των γραμμάτων ο Τάκης Θεωδορόπουλος. Οι δεξιές όμως καταβολές του πνίγουν τη συγγραφική ευρηματικότητα του σε ένα καθαρά αριστερό θέμα όπως είναι η οργή.
Εμάς, ακόμη κι όταν διαφωνούμε, μας αρέσει ο Τάκης. Απολαύστε τον.
Τα σταφύλια της οργής.
ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
«Εξοργιστείτε! Θα πρέπει να συσσωρεύσει κανείς µέσα του την οργή, ώστε όπως η θερµότητα µετατρέπεται σε ενέργεια έτσι και η συσσωρευµένη οργή να ...γίνει δύναµη για να αλλάξουµε τον κόσµο».
Ας αφήσουµε τη λυρική πλευρά της διατύπωσης, την ωραία θερµοδυναµική µεταφορά και ας πάµε απευθείας στην ουσία του θέµατος. ∆ιότι υποθέτω ότι οι Ελληνες της ευρωπαϊκής Αριστεράς όταν άκουσαν τον κύριο Λαφοντέν να τους παροτρύνει να εξοργιστούν θα κοιτάχτηκαν µε νό ηµα.Ο κ. Τσίπρας, επικεφαλής της καθ’ ηµάς οργίλης Αριστεράς, πρέπει να αισθάνθηκε όπως ο καλός µαθητής που ακούει τον δάσκαλό του να του ζητάει να συνεχίσει να κάνει αυτό ακριβώς που κάνει. «Βρίσκοµαι σε καλό δρόµο», θα σκέφτηκε, «το λέει κι ο Γερµανός και οι Γερµανοί, ό,τι κι αν τους σούρνουµε, ξέρουν κάτι παραπάνω». Αλλοι, λιγότερο ικανοποιηµένοι από τον εαυτό τους, ενδεχοµένως να αναρωτήθηκαν τι δεν κάνουν καλά. Μήπως δεν είναι αρκετά οργισµένοι, µήπως πρέπει να οργιστούν ακόµη περισσότερο, να, για παράδειγµα στις 25 Μαρτίου, την ηµέρα που σύµπας ο Ελληνισµός θα σηκώσει το λάβαρο της ανεξαρτησίας από τον ζυγό του Συµφώνου Ανταγωνιστικότητας.
∆εν ξέρω αν κάποιος αναρωτή θηκε αυτό που µου µοιάζει µάλλον προφανές: σε τι ακριβώς διαφέρει η οργή της Αριστεράς από την οργή όλου του υπόλοιπου κόσµου; Θα µου πείτε η Αριστερά, για δεκαετίες ολόκληρες σιτίσθηκε από το µονοπώλιο της οργής και της κοινωνικής ευαισθησίας. Και, όπως κάθε επιχείρηση που έχει µεγαλώσει σε συνθήκες µονοπωλιακής προστασίας, δυσκολεύεται να αντιδράσει στις σηµερινές συνθήκες ανταγωνισµού.
∆ιότι θα συµφωνήσετε µαζί µου ότι στην Ελλάδα του 2011 ο ανταγωνισµός στην αγορά της οργής είναι σκληρός. Ολοι είναι οργισµένοι και όσοι δεν είναι παριστάνουν πως είναι για να µην πέσουν έξω. Το αποτέλεσµα; Ο ανταγωνισµός έχει ρίξει τις τιµές και κανείς πια δεν δίνει σηµασία στην οργή του άλλου.
Και ο κ. Μπέος οργισµένος είναι, και οι τζαµπατζήδες οργισµένοι είναι, και οι πολίτες του κράτους της Κερατέας, όπως και οι πολίτες του κράτους της ΓΕΝΟΠ, όπως και οι Αλληλέγγυοι οργισµένοι είναι, όπως και οι µισοί υπουργοί της κυβέρνησης είναι οργισµένοι µε τους άλλους µισούς. Αναρωτιέµαι σε τέτοια πλειοδοσία οργής, σε τέτοια υπερπροσφορά κοινωνικής θερµότητας, τι παραπάνω προσφέρει η οργή αριστερής κοπής.
Αναρωτιέµαι ακόµη µήπως σ’ αυτήν ακριβώς την πτυχή θα πρέπει να αναζητήσουν οι εγκέφαλοι της οργίλης Αριστεράς και την αιτία της δικής τους πτώχευσης.
Πώς είναι δυνατόν στο παζάρι της οργής να πουλάς οργή και να µην µπορείς να φέρεις στο µαγαζί έναν πελάτη παραπάνω;
Τα σταφύλια της οργής κινδυνεύουν να βγουν ξινά για όλους.
Η προτροπή του Οσκαρ Λαφοντέν «εξοργιστείτε» βρήκε πρόσφορο έδαφος στην καθ’ ηµάς οργίλη Αριστερά.
tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου