Πολιτικοί σε ενυδρείο...

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Τι έγινε στις διήµερες παρελάσεις της 25ης Μαρτίου; Τίποτε από όσα είχαν προεξοφλήσει πολλοί, ιδίως από το κυβερνητικό στρατόπεδο. Ούτε ο νόµος καταλύθηκε ούτε η δηµόσια τάξη διασαλεύτηκε. Κάτι µικροεπεισόδια και ψιλοαποδοκιµασίες από εδώ και από εκεί. Συνηθισµένα πράγµατα. Αλλωστε κοινωνίες σε ακινησία δεν υπάρχουν. Μπορεί όµως να υπάρξουν πολιτικοί σε ακινησία. Ο φόβος της... δηµόσιας αποδοκιµασίας κάνει ορισµένους να περπατάνε τοίχο τοίχο. Αποφεύγουν τις συναθροίσεις και δεν εκτίθενται απέναντι σε «ανεξέλεγκτα» πλήθη.

Προσέχουν έτσι και τη δηµόσια εικόνα τους.Αυτόν τον κώδικα αυτοπροστασίας έσπασε χθες ο Κώστας Σκανδαλίδης. ∆ιακήρυξε από την τηλεόραση ότι ο πολιτικός πρέπει να είναι παρών και ας αποδοκιµάζεται. Ενδεχοµένως πρέπει να αποδοκιµάζεται – αρκεί να µην υφίσταται βιαιοπραγία. Και να µην εφορµούν «στηµένες» οµάδες κρούσης µε πρόσχηµα τη διαµαρτυρία. Αλλά η εκδήλωση της δυσφορίας των πολιτών ενώπιον του πολιτικού είναι στοιχείο της δηµοκρατικής λειτουργίας. Και προς επίρρωσιν αυτής της θέσης, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης προανήγγειλε ότι – παρά τις συστάσεις που δέχθηκε περί του αντιθέτου – ο ίδιος θα παραστεί στις εκδηλώσεις για το Κιλελέρ. Και ας τον αποδοκιµάσουν. Για να µην πούµε ότι ξέρει στα σίγουρα πως θα τον αποδοκιµάσουν.

Η τοποθέτηση Σκανδαλίδη ακυρώνει εν τη γενέσει της µια προσπάθεια να δικαιολογηθεί η κατασκευή πολιτικών της γυάλας. Ως φορείς δηµόσιας εξουσίας, θα τη χρησιµοποιούν για αυτοπροστασία. Θα κινούνται µόνο στο ενυδρείο τους και θα αποφεύγουν το πλήθος. Αλλά στην πολιτική, από την αρχαιότητα ακόµη, αποστάσεις ασφαλείας ανάµεσα στο δηµόσιο πρόσωπο και την κοινωνία δεν νοούνται.

Οσοι καλλιεργούν µια τέτοια πολιτική κουλτούρα οδηγούνται – αν δεν υποκινούνται – από αριστοκρατική αντίληψη της πολιτικής. Είναι συνήθως όσοι, όταν η γενιά τους βρισκόταν στον δρόµο, ήταν απόντες και τώρα ασκούν πολιτική κατ’ ανάθεση, µε αυταρέσκεια και ελιτισµό. Αγνοούν ότι στη δράση του πολιτικού συµπεριλαµβάνεται το ενδεχόµενο της αποδοκιµασίας. Οχι µόνο τα χειροκροτήµατα και τα µεγαλεία. Σχέση α λα καρτ µε το πλήθος δεν υπάρχει. Οποιος δεν αντέχει τις φωνές των άλλων και τη σύγκρουση δεν κάνει για την πολιτική. Ιδίως για άσκηση διακυβέρνησης. Γι’ αυτό η πολιτική χρειάζεται θάρρος. Και όπως έχει πει ο αµερικανός δηµοσιογράφος Νταν Ράδερ, «θάρρος σηµαίνει να φοβάσαι, αλλά να πηγαίνεις ούτως ή άλλως».
tanea