Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια το διαχρονικό πρόβλημα των αστικών συγκοινωνιών στην Ελλάδα, τις ελλείψεις σε προσωπικό και οχήματα, την τεχνολογική υστέρηση και το... κόστος, ανεξαρτήτως διαχειριστή (Δημόσιο ή ιδιώτης) - όλα στον υπερθετικό βαθμό.
Οι παθογένειες των μέσων μαζικής μεταφοράς και οι εικόνες ασφυκτικού συνωστισμού σε λεωφορεία και βαγόνια μετρό δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι συνώνυμο της ύπαρξής τους, τα τελευταία... 150 χρόνια και με λίγες λέξεις περιγράφεται ως άναρχη ανάπτυξη, εκβιασμοί, παρεούλες, συχνές αλλαγές του θεσμικού πλαισίου και «δεν βαριέσαι», αν και υπήρξαν χρονικά διαστήματα με λαμπρές εξαιρέσεις.
Στα χρόνια των μνημονίων δεν είναι παράξενο που η εικόνα των μέσων μαζικής μεταφοράς ακολούθησε την πορεία της χώρας και της οικονομίας. Ομως ο αποκλεισμός τους από την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που ακολούθησε έδωσε τη χαριστική βολή. Μετά την έξοδο από τη στενή επιτήρηση ξεκίνησαν κάποιες προσπάθειες, αλλά ακόμη η Ελλάδα δεν έχει βρει τον δρόμο της σε αυτό το πεδίο και η πανδημία επιβάρυνε το κλίμα.
Τι μας είπαν οι επιβάτες σε μετρό, λεωφορεία, Ηλεκτρικό και τραμ
Οι μεταφορικές ανάγκες ξεπερνούν το 1,5 εκατ. μετακινήσεις ημερησίως με λεωφορεία και τρόλεϊ και το 1 εκατ. με μετρό, ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και τραμ, στην ευρύτερη αστική περιοχή της Αθήνας. Σήμερα, είναι προφανές ότι χρειάζονται άμεση πύκνωση δρομολογίων, προσλήψεις οδηγών και τεχνιτών, επέκταση του δικτύου και συνεχής αναθεώρηση των δρομολογίων, αξιολόγηση και επισκευή του στόλου που παραμένει παρκαρισμένος γιατί... κανείς δεν ξέρει. Και φυσικά, τακτική ανανέωση των οχημάτων σε λεωφορεία και τραμ (πρωτίστως για να μπορείς να κρατήσεις... χαμηλά το λειτουργικό κόστος), υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, ανταπόκριση στις ανάγκες των επιβατών και... ασφαλείς αποστάσεις μεταξύ των επιβατών.
Τους τελευταίους μήνες ξεκίνησαν από την κυβέρνηση νέες διεργασίες για τις αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες επιταχύνθηκαν με αφορμή τον κορονοϊό. Επιταχύνθηκαν, όμως, ή άλλαξαν κατεύθυνση; Ανταποκρίνονται οι διεργασίες αυτές στις άμεσες αλλά και στις μεσοπρόθεσμες ανάγκες των πολιτών; Και σε ποιο χρόνο θα δούμε αποτελέσματα; Με ποιο κόστος; Ποιος θα κερδίσει; Πόσο απειλείται ο δημόσιος χαρακτήρας των συγκοινωνιών; Γιατί επιλέγουμε μεταχειρισμένα με υψηλό κόστος συντήρησης για τα επόμενα χρόνια; Υπάρχει εναλλακτική λύση και όσο το δυνατό ταχύτερα ώστε να μη μετατραπούν τα ΜΜΜ σε επιταχυντή της πανδημίας;...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου