«Ερχεται ο κύριος Τόλης». Από στόμα σε στόμα έφτασε στην αίθουσα η είδηση, πριν φανεί εκείνος. Ντυμένος με κοστούμι, στα χέρια ένα...
κομπολόι και γυαλιά, στο πρόσωπο μια συστολή, στις κινήσεις μια ευγένεια ειλικρινής, στις μέρες μας ξεχασμένη. «Λίγο άβολα νιώθω εδώ μπροστά, να έρθω να κάτσω μαζί σας;», είπε με το που κόπασαν λίγο τα φλας των φωτογράφων.
Περίεργο πράγμα να παραδέχεται την αμηχανία του ένας τεράστιος λαϊκός τραγουδιστής που εδώ κι 60 χρόνια έχει αποθεωθεί όσο λίγοι και ο οποίος ετοιμάζεται να γιορτάσει μια αδιανόητη καριέρα με το πρώτο του Ηρώδειο. Ο Τόλης Βοσκόπουλος θα ερμηνεύσει τα κορυφαία του τραγούδια σε μια βραδιά διαφορετική από αυτές που τον έχουμε συνηθίσει, την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου.
Μαζί του στη σκηνή δύο εξαιρετικοί σολίστες: ο Μανώλης Καραντίνης στο μπουζούκι και ο Θανάσης Βασιλόπουλος στο κλαρίνο. Τα σκηνικά της παραγωγής υπογράφει ο Γιάννης Μετζικώφ, τους φωτισμούς η Ελευθερία Ντεκώ, τη σκηνοθεσία η Σοφία Σπυράτου.
«Συνοδοιπορώ μαζί του 50 χρόνια. Χρωστάω στον Βοσκόπουλο την κατάρτιση της ψυχής μου. Ημουν αρνητής του για μεγάλο διάστημα. Ομως, σήμερα πιστεύω ότι πρόκειται για έναν μύθο που δεν έχασε τον εαυτό του», είπε ο Γιώργος Λιάνης, αναλύοντας τους λόγους που ο δημοφιλής τραγουδιστής είναι για εκείνον «ο τελευταίος μεγάλος Ελληνας σταρ»: «Εχει διάρκεια, δεν εξέλαβε την φήμη σαν δόξα, δεν έχασε τον εαυτό του, φρόντισε να μην τον πτοούν οι ύβρεις, δεν παρίστανε τον αντιστάρ, ήταν πάντα η ζωντανή απόδειξη της υπόσχεσης που έδινε στους άλλους, απέφυγε την υπερβολική έκθεση στα ΜΜΕ». Αυτό το τελευταίο μπορούν να το βεβαιώσουν όσοι κατά καιρούς του ζητήσαμε συνεντεύξεις, για να εισπράξουμε την ευγενική -πάντα- άρνησή του. Με δημοσιογράφους δεν είχε ποτέ πάρε-δώσε. Παραδόξως, όμως, χθες ήταν φανερό ότι είχε όρεξη να διηγηθεί ιστορίες.
«Οι γονείς μου ήταν Μικρασιάτες. Ηρθαν στην Ελλάδα με τους διωγμούς. Εγώ γεννήθηκα εδώ. Το 20ό παιδί μιας οικογένειας που ώς τη γέννησή μου είχε 19 κορίτσια», είπε ξεκινώντας. «Εκτός από τη μικρασιατική καταγωγή, έχω και τη λαϊκή καταγωγή, της γειτονιάς. Είχα δίπλα μου ανθρώπους που δεν γνώριζαν πολλά, αλλά είχαν αρχές. Εγώ, για να καταλάβετε, την πόλη της Αθήνας την είδα στα 13 μου χρόνια. Ως τότε τριγυρνούσα στη Λαχαναγορά, στα Λεμονάδικα. Ο πατέρας μου, αν και πρόσφυγας, κατάφερε να γίνει αφεντικό. Η επιχείρησή του είχε μια ταμπέλα με το όνομά του, την οποία καμάρωνε και κοιτούσε με τις ώρες, ακόμα κι όταν έκλειναν τα μαγαζιά. Ηταν σαν να μην ήθελε να τη σβήσει ποτέ. Θεωρούσε το μανάβικο το μεγαλύτερο επίτευγμά του».
Και συνέχισε εξηγώντας τα... 20 παιδιά της οικογένειάς του: «Καθώς στη Λαχαναγορά οι γυναίκες δεν είχαν θέση εκείνη την εποχή, ο πατέρας αγωνιούσε να κάνει τον γιο, για να τον βάλει στη δουλειά. Και κυρίως για να κολλήσει στην ταμπέλα το «Υιός» δίπλα στο επώνυμό του. Για να τα καταφέρει, άρχισε να κάνει παιδιά. Μόνο που, για να φτάσει στον γιο που θα κρατούσε ζωντανό το όνομα στο μανάβικο, έφτασε να κάνει 19 κορίτσια. Ηταν τόσο μεγάλη η επιθυμία του για αγόρι, που την ημέρα που γεννήθηκα έφτιαξε κάρτες που έγραφαν: «Χαράλαμπος Ιωάννου Βοσκόπουλος και Υιός», ενώ άλλαξε φυσικά άμεσα και την ταμπέλα. Το δε όνομά μου είναι από τάμα που είχαν κάνει στον Αγιο Απόστολο τον Λαυρέντιο στον Βόλο -περιοχή από την οποία ο μπαμπάς είχε εμπορικές συναλλαγές, αγόραζε φιρίκια».
«Μεγαλώνοντας, ο μπαμπάς με έπαιρνε μαζί στη Λαχαναγορά για να μάθω τη δουλειά, να δω πώς γίνονται οι διαπραγματεύσεις. Για να με σπουδάσει και καλά, με στείλανε στη γαλλική σχολή St Paul στον Πειραιά. Ποτέ δεν του είπα ότι δεν μου άρεσε, μέχρι που έφτασα στα 15 και διαπίστωσα ότι δεν άντεχα άλλο. Ενα βράδυ, εκεί στην Κοκκινιά που μέναμε, ήρθε να δώσει παράσταση ένα μπουλούκι. Με πήραν μαζί. Τρελάθηκα! Είπα “Παναγία μου, αυτό θέλω να κάνω κι εγώ, αλλά πώς να το πω στον πατέρα μου”. Σκεφτείτε τώρα τι σήμαινε για έναν λαχαναγορίτη, που έκανε 20 παιδιά για να κρατήσει το όνομά του στο μανάβικο, να ακούει από το αγόρι του “θέλω να γίνω θεατρίνος”. Εκείνη την εποχή, ήταν ντροπή το επάγγελμα αυτό. Πήγα να του το ανακοινώσω έχοντας ετοιμάσει τον λαιμό μου, γιατί ήμουν βέβαιος ότι θα με σφάξει.
»Αλλά εκείνος ήταν τόσο λεβέντης που μου είπε: “Πήγαινε άλλαξε κι έλα που σε θέλω”. Με πήρε από το χέρι και πήγε να με γράψει στο Εθνικό Ωδείο. Φεύγοντας από εκεί, περιμένοντας το λεωφορείο της επιστροφής -πού λεφτά γι’ αυτοκίνητα εκείνη την εποχή;-, ο πατέρας μου, ένας άνθρωπος που σπανίως μιλούσε, με ρώτησε: “Ξέρεις γιατί σε έγραψα στο ωδείο; Για να μην πεις κάποια μέρα ότι σε εμπόδισα να γίνεις αυτό που ονειρεύτηκες”. Σας ορκίζομαι ότι ακόμη και σήμερα, που κοντεύω 80 χρόνων, κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή, κοιτώ ψηλά και του λέω: Κοίτα με τώρα! Είμαι, λοιπόν, πανευτυχής, γιατί κατάφερα να φτάσω ώς εδώ, διατηρώντας την απλότητα και τη λαϊκότητά μου».
Το μόνο που λίγο άλλαξε ήταν το όνομά του. «Οταν ήμουν μικρός, οι συγγενείς κι η γειτονιά με φωνάζανε Τόλιο -που είναι το υποκοριστικό του Αποστόλης στην περιοχή του Βόλου. Ομως, όταν ασχολήθηκα με το τραγούδι, ήμουν τόσο σεμνός, που το άλλαξα σε Τόλης, γιατί το Τόλιος έμοιαζε ιταλικό και δεν ήθελα να με περνάνε για ψώνιο».
Παρούσα και σε στιγμές εξαιρετικά συγκινημένη η Αντζελα Γκερέκου πήρε τον λόγο, όταν ο ίδιος ο Τόλης τής το ζήτησε: «Δεν έχω θέση στο πάνελ, παρά μόνο ως εκπρόσωπος της Κέρκυρας, αφού οι εξαιρετικές ορχήστρες και χορωδίες θα εμφανιστούν στη συναυλία μαζί με τον Τόλη», είπε και πρόσθεσε: «Παρά τα χιλιάδες πράγματα που έχουν γραφτεί γι’ αυτόν, σας βεβαιώνω ότι υπάρχουν κομμάτια του που δεν τα γνωρίζετε. Κι αυτά είναι τα πιο πολύτιμα. Ο Τόλης θα είναι στο Ηρώδειο με όλη του την ψυχή, όλο αυτό που κουβαλάει ως φόρο τιμής στην απλότητα και την αλήθεια».
«Κύριε Βοσκόπουλε, μια ακόμα ιστορία θα μας πείτε;», ήταν η μαζική απαίτηση με το που έκλεισε την ομιλία της η σύζυγός του. Αλλά εκείνος μάλλον είχε ξεπεράσει κατά πολύ τον εαυτό του, χθες. «Θα τα γράψει στη βιογραφία του», είπε μεταξύ σοβαρού κι αστείου η Α. Γκερέκου. «Παιδιά, πολλά είπαμε. Αντε να βγάλουμε φωτογραφίες και να φάτε κάτι πριν φύγετε», είπε και μας έδωσε ραντεβού στο Ηρώδειο...
Info: Ηρώδειο, 30/9, στις 21.00. Τιμές εισιτηρίων: από 10€ (ΑμεΑ) -95€ (Διακεκριμένη Ζώνη)...
Ματούλα Κουστένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου