Κάθε φορά που είμαστε προ των πυλών μιας διοργάνωσης χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων εμφανίζονται στα παγκόσμια ΜΜΕ διάφορες παράξενες ιστορίες: Μια...
ομάδα νεαρών από την τροπική Τζαμάικα, που τα έβαλε με θεούς και δαίμονες το 1988 πριν
αποκτήσει το δικαίωμα να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Κάλγκαρι στο αγώνισμα του μπόμπσλεϊ. Ένας Κενυάτης αποτυχημένος σπρίντερ, που το γύρισε στο σκι (!) και έγινε ξαφνικά σύμβολο μιας ολόκληρης ηπείρου. Η διάσημη βιολονίστα Βανέσα Μέι, η οποία αποφάσισε να αφήσει το σκι αναψυχής στις ελβετικές Άλπεις και να εκπροσωπήσει την πατρίδα του πατέρα της, την Ταϊλάνδη, το 2014.
Το αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών συνήθως περνάει σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που μετράει είναι η συμμετοχή. Προκαλεί ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο, όταν μια χώρα δεν έχει σχέση με πάγους και χιόνια λόγω γεωγραφικής θέσης, να εμφανίζει αθλητές σε σπορ που έχουν να κάνουν μόνο μ’ αυτά τα δύο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, η εποχή της αθωότητας έχει περάσει.
Στους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες, που θα διεξαχθούν στην πόλη Πιοντσάνγκ της Νότιας Κορέας σε λίγες ημέρες, έχουν δηλώσει συμμετοχή 92 χώρες. Αυτός ο αριθμός είναι σχεδόν ο μισός όσων κρατών ή εξαρτώμενων περιοχών συμμετέχουν σε θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, παρ’ όλα αυτά είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ όσες χώρες έχουν χιόνι σε σταθερή βάση στο έδαφός τους, σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί την ύπαρξη χειμερινών σπορ και οργανωμένου αθλητισμού.
Συμμετοχές από Μεσόγειο, Αφρική κ.λπ.
Μεσογειακά νησιά όπως η Κύπρος και η Μάλτα, αφρικάνικες χώρες όπως η Γκάνα, η Νιγηρία και η Κένυα, κράτη της Καραϊβικής όπως οι Βερμούδες, η Τζαμάικα, το Πουέρτο Ρίκο, ακόμα και τροπικά κράτη του Νότιου Ειρηνικού όπως η Τόνγκα θα παρελάσουν στην τελετή έναρξης. Κάποιες τέτοιες χώρες που βρέθηκαν στους αγώνες το 2014 είτε δεν κατάφεραν, είτε δεν θέλησαν να στείλουν αθλητές (Βρετανικές Παρθένες Νήσοι, Ντομίνικα, Ζιμπάμπουε, Παραγουάη κτλ.). Πίσω, όμως, απ’ αυτά δεν κρύβεται μόνο η καθαρά ερασιτεχνική και άδολη προσπάθεια για συμμετοχή.
Η Νιγηρία θα στείλει για πρώτη φορά αποστολή σε χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και όλες οι συμμετοχές είναι… θηλυκού γένους! Το διμελές πλήρωμα του μπόμπσλεϊ και μια κοπέλα στο σκέλετον (κατάβαση με έλκυθρο) είναι οι «εκλεκτές» της Ολυμπιακής Επιτροπής, οι οποίες ουσιαστικά εκμεταλλεύθηκαν τον κανονισμό των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, που προϋποθέτει την ύπαρξη αθλητών απ’ όλες τις ηπείρους σε όλα τα αγωνίσματα. Έτσι, λοιπόν, προκρίθηκε η Νιγηρία στο διπλό μπομπσλέι χωρίς να γίνει καν ούτε ένας υποτυπώδης προκριματικός. Η μόνη προϋπόθεση που έβαλε η ΔΟΕ ήταν οι αθλήτριες να έχουν ολοκληρώσει τουλάχιστον πέντε αγώνες στο συγκεκριμένο σπορ, ώστε να έχουν τουλάχιστον μια υποτυπώδη σχέση.
Μια... ξαφνική ιδέα
Η Σέουν Αντιγκούν, γεννημένη το 1987 στο Ιλινόι των ΗΠΑ, βρίσκεται πίσω απ’ αυτή την ιστορία. Κοπέλα με πολλές διακρίσεις σε ηπειρωτικό επίπεδο, αποφάσισε να τρέξει στο αγώνισμα των 100 μ. με εμπόδια εκπροσωπώντας τη Νιγηρία, την πατρίδα των γονιών της, αντί των ΗΠΑ, αφού οι χρόνοι της δεν θα της επέτρεπαν να διακριθεί. Με δύο χρυσά μετάλλια σε Παναφρικανικούς αγώνες και συμμετοχή στον προκριματικό των Αγώνων του Ρίο το 2016, θεώρησε ότι η καριέρα της στο στίβο είχε τελειώσει.
Και τότε… της ήλθε η ιδέα να κάνει κάτι που θα την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο: Να γίνει μια από τις ελάχιστες αθλήτριες με συμμετοχή τόσο σε Χειμερινούς, όσο και Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες! Ζώντας στην Αμερική, δεν της ήταν δύσκολο να βρει προπονητές και εγκαταστάσεις για να μάθει το μπομπσλέι. Το ζήτημα ήταν τα λεφτά.
Κι εδώ έπαιξε ρόλο η δημοφιλία της. Αντί να τρέχει μόνη της σε σπόνσορες και να επιζητεί άλλες πηγές χρηματοδότησης από εταιρείες και ομοσπονδίες, αποφάσισε να απευθυνθεί στο απλό κοινό: Μέσω μιας καμπάνιας που έτρεξε στο Facebook (Go Fund Me) συγκέντρωσε μέσα σε 11 μήνες το ποσό των 75.000 δολαρίων (!), που φτάνει και περισσεύει για να της εξασφαλίσει μια άνετη διαβίωση και στόχευση στην προπόνησή της.
Υπήρξαν, πάντως, και φωνές διαμαρτυρίας. Που λένε ότι ναι μεν η Αντιγκούν θα χρησιμοποιήσει τα χρήματα για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, αλλά κανείς δεν μπορεί να της ζητήσει το λόγο για το πώς θα τα ξοδέψει και αν όντως χρειαζόταν ένα τέτοιο μεγάλο ποσό μόνο και μόνο για να προπονηθεί. Το κοινό, όμως, είναι πολύ ευαίσθητο σε τέτοιες ιστορίες και σπεύδει να τις στηρίξει, έστω κι αν δεν αφορούν κάποιους φτωχούς παλαβιάρηδες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, αλλά κάποιους που έχουν λύσει προ πολλού τα οικονομικά του προβλήματα.
Αργύρης Παγαρτανης
** Το κείμενο δημοσιεύεται στη Live Sport της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου