12.2.17

Η δίκη των δοσίλογων: Η ρίζα της ελληνικής διχόνοιας...

Η αμνηστία που ουσιαστικά απόλαυσαν μεταπολεμικά οι περισσότεροι συνεργάτες των κατακτητών, οι επονομαζόμενοι δoσίλογοι, σε αντιδιαστολή μάλιστα με τους απηνείς διωγμούς της μαζικότερης εγχώριας αντιστασιακής οργάνωσης, του ΕΑΜ, με πρόσχημα τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», παραμένει από τα...
σκοτεινότερα κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας. Ένας άνθρωπος στον οποίο η νεοναζιστική βία άφησε ανεξίτηλα σημάδια φωτίζει πολλές πτυχές μιας κατασκευασμένης από τους νικητές επίσημης εθνικής αφήγησης.

Όχι πως ήμασταν η μόνη χώρα που έδωσε «συγχωροχάρτια» σε πρώην ναζί και καθεστωτικούς αξιωματούχους, τους αποκατέστησε και τους εμπιστεύτηκε μέχρι θέσεις εξουσίας, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο την ίδια την αστική δικαιοσύνη. Πουθενά αλλού, όμως, αυτό δεν συνέβη σε τέτοια έκταση και τόσο απροκάλυπτα, εξέλιξη που δηλητηρίασε την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου για δεκαετίες.

Πυροδότησε τον Εμφύλιο, συνέβαλε στην επιβολή της χούντας το '67, δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξης για καρκινώματα τύπου Χρυσή Αυγή, η δίκη της οποίας ξεκινά σύντομα, «ξυπνώντας» μνήμες αλγεινών εποχών. Ο Δημήτρης Κουσουρής, πανεπιστημιακός καθηγητής σήμερα (διδάσκει σε Κρήτη, Πρίνστον, Σικάγο, Κωνσταντία), συνεισφέρει σημαντικά με το ερευνητικό του πόνημα Δίκες των Δοσίλογων 1944-49: Δικαιοσύνη, συνέχεια του κράτους και εθνική μνήμη (εκδ. Πόλις) στην περιορισμένη –υπήρξε, άλλωστε, επί μακρόν θέμα ταμπού– σχετική βιβλιογραφία. Αναδιφώντας στα δικαστικά αρχεία, ανασύρει μαρτυρίες και ντοκουμέντα για τα δραματικά γεγονότα εκείνης της εποχής, αποκαλύπτοντας πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις και διαλύοντας μια σειρά παρεξηγήσεις. Κουβεντιάσαμε διαδικτυακά με τον συγγραφέα, που αυτό τον καιρό βρίσκεται στις ΗΠΑ, τόσο για τα περιεχόμενα του βιβλίου όσο και για τη σημερινή κρίσιμη εγχώρια και διεθνή πολιτική συγκυρία, η οποία σε ορισμένες της εκφάνσεις τουλάχιστον, και τηρουμένων πάντα των αναλογιών, διαθέτει κάποιες αντιστοιχίες με τις «μέρες του '44»...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Θοδωρή Αντωνόπουλου, πατήστε εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια: