Του Περικλή Κοροβέση
Χωρίς να είμαι ιστορικός, έχω το «ψώνιο» της Ιστορίας.
Και όπως κάθε ερασιτέχνης, ενδιαφέρομαι για τα πάντα, ανεξάρτητα από την εποχή ή τη χώρα. Δηλαδή κάνω το αντίθετο από έναν επαγγελματία ιστορικό, που... συγκεντρώνει την έρευνά του σε μία συγκεκριμένη περίοδο της Ιστορίας, εξαντλεί όλη τη σχετική βιβλιογραφία, μελετάει όλα τα υπάρχοντα ντοκουμέντα, τεκμηριώνει τις πληροφορίες του και προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ένα ιστορικό γεγονός πήρε αυτή τη μορφή και όχι κάποια άλλη. Γιατί η Ιστορία δεν καθοδηγείται εκ των υστέρων διορθώνοντας τα «λάθη» της, που αυτά πια δεν μπορούν να διορθωθούν, αλλά πρέπει να καταλάβουμε γιατί γινήκαν αυτά τα «λάθη». Ή ακόμα στη συγκεκριμένη εποχή και κοινωνία, οι πρωταγωνιστές μιας σύγκρουσης που καταλήγει σε μια ήττα και σε μια νίκη, μπορούμε να πούμε πως οι νικημένοι έκαναν λάθος και οι νικητές το σωστό; Ερωτήματα που δύσκολα απαντιούνται αν τα προσδιορίσουμε ιστορικά. Ολοι ξέρουμε, εκτός από αυτούς που μπερδεύουν την Ιστορία με τη μυθοπλασία (αυτή δεν χρειάζεται τεκμήρια, η φαντασία αρκεί) πως η Επανάσταση του '21 συντρίφτηκε στρατιωτικά. Ηταν λάθος Επανάσταση; Και εδώ μπαίνει το ερώτημα για το ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος. Αλλά η τεκμηριωμένη ιστορική απάντηση απορρίπτει αυτό το ερώτημα, γιατί σε τελική ανάλυση είναι ηθικής τάξης. Στην Ιστορία δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει μόνο το ερώτημα γιατί έγινε όπως έγινε (τετελεσμένο γεγονός) και ποια είναι η εξήγησή του. Και σε αυτή την εξήγηση παιδευόμαστε όλοι. Η ημιμάθεια δίνει απαντήσεις. Η αμάθεια που θέλει να ξεπεράσει τον εαυτό της θέτει ερωτήματα ξανά και ξανά. Οταν διαβάζω σοφούς ιστορικούς, π.χ. Σ. Ασδραχά, που είναι ειδήμονες στα θέματά τους, κάθε φράση είναι διατυπωμένη με εξαιρετική προσοχή, σε αντίθεση με τους μυθοπλάστες που θεωρούν κάθε μεγαλόστομη μπούρδα που λένε, εθνική αλήθεια. Ηθικόν δίδαγμα: Πριν μιλήσουμε για την Ιστορία, ας διαβάσουμε και κανέναν ιστορικό.
Αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις ήταν το συγκινητικό βιβλίο της Μαρίας Καραγιώργη και της Κατερίνας Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου για τον Κώστα Καραγιώργη. Για τους νεότερους να πούμε δυο λόγια για την προσωπικότητα του Καραγιώργη, που παρά τη μεγάλη ιστορική του προσφορά στο Κομμουνιστικό Κίνημα της Ελλάδας, εκτελέστηκε από τους συντρόφους του στη Ρουμανία το 1955 (;). Η Μαρία που αφηγείται την ιστορία του, ήταν η γυναίκα του. Ο Καραγιώργης από τα εφηβικά του χρόνια οργανώθηκε στη νεολαία του κόμματος και παρέμεινε πιστός στο ΚΚΕ μέχρι τον βίαιο θάνατό του. Αφού πέρασε από πολλές εξορίες και φυλακές, έγινε διευθυντής του «Ριζοσπάστη» και ήταν ο ηγέτης της ΕΑΜικής Αντίστασης στη Θεσσαλία. Αργότερα στη διάρκεια του Εμφυλίου, στην ίδια περιοχή, στρατηγός του Δημοκρατικού Στρατού. Γιατρός στο επάγγελμα, με σπουδές στην Ευρώπη. Αυτό δεν τον εμπόδισε να αναδείξει τη δημοσιογραφική του οξύνοια και το στρατιωτικό του ταλέντο. Διέθτε μεγάλη μόρφωση, ήταν κοσμογυρισμένος και δεινός αγκιτάτορας.
Ποτέ δεν παραβίασε καμιά κομματική εντολή, πήγαινε όπου τον έστελναν, και ποτέ δεν αναρριχήθηκε στην ιεραρχία. Τότε, ποιο ήταν το έγκλημα που τον καταδίκασε σε φρικτό θάνατο από το κόμμα του; Είχε γνώμη και άποψη και πίστευε πως οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται συλλογικά. Μετά την πολιτική και στρατιωτική συντριβή του ΚΚΕ, ο Καραγιώργης θέτει το ερώτημα γιατί γινήκαν όλα αυτά, για ποιο λόγο οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί, οι φυλακίσεις και οι εξορίες; Και ζητεί από το κόμμα να επανεξετάσει όλη την περίοδο από την Απελευθέρωση και μετά. Ο Ζαχαριάδης όχι μόνο απαγορεύει κάθε συζήτηση, αλλά συλλαμβάνει τον Καραγιώργη, παιδικό του φίλο και υποστηρικτή του, και τον στέλνει στη Ρουμανία για «εξειδικευμένες ανακρίσεις» για να ομολογήσει την ενοχή του. Οι συνθήκες του θανάτου δεν έχουν ερευνηθεί ποτέ, ούτε ξέρουμε πού τον έθαψαν.
Ο Εμφύλιος ήταν λάθος ή μια συνεπής κατάληξη της σταλινικής λογικής, που όλοι οι λαοί πρέπει να υπηρετούν τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ, έστω και αν αυτό σημαίνει τον αφανισμό τους, όπως έγινε με την Ελλάδα και πριν με την Ισπανία; Ο Ζαχαριάδης πάνω απ' όλα ήταν ένας Σοβιετικός σταλινικός. Τι έκαναν όμως οι άλλοι που καταλάβαιναν και έδωσαν την ηγεσία στον Ζαχαριάδη «εν λευκώ»; Πρόβλημα χαμηλού πολιτικού επιπέδου; Σύγχυση μεταξύ πολιτικής και μεταφυσικής; (Το Κόμμα - Πάπας που έχει το αλάθητο.) Ο κατάλογος των ερωτημάτων είναι μεγάλος, ας κοιτάξουμε να τον μεγαλώσουμε.
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου