Γραµµές...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν είναι αυτή η κυρίαρχη ανάγνωση της υπόθεσής του. Μήπως όµως ο Παναγιώτης Ψωµιάδης είναι απλώς passé – δηλαδή, σε απλά ελληνικά, παρωχηµένος; ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ της πολιτικής σκηνής του Βορρά την προηγούµενη δεκαετία, οΨωµιάδης δυσκολεύεται να περάσει και αυτός στη νέα εποχή. Κάτι ανάµεσα σε λαϊκό ήρωα και... παρουσιαστή πρωινάδικου, κυριάρχησε ως νοµάρχης της Θεσσαλονίκης και εξελέγη άνετα περιφερειάρχης. Υπήρξε επίσης εµβληµατική φιγούρα της επικράτησης της Ν.∆. στον Θερµαϊκό – επικράτησης που διαµόρφωσε µια τοπική πολιτική κουλτούρα.

ΟΤΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ αυτή έχει παρέλθει φάνηκε από την έξοδο του άλλου εκφραστή της, του ΒασίληΠαπαγεωργόπουλου. Το φινάλε του στηδηµαρχία σκιάστηκε από υποθέσεις κακοδιαχείρισης – γιανα το πει κανείς κοµψά –, ενώ η ήττα του Κώστα Γκιουλέκα, που απέτυχενα τον διαδεχθεί, προβληµατίζει ακόµη την ηγεσία της Ν.∆. Ο Ψωµιάδης έχει τον λαότου. Ωστόσο και αυτός κατατρύχεται από µια ιστορία, ηοποία άρχισε ενώ ήταν νοµάρχης για να καταλήξει στα δικαστήρια. Αυτή τη µείωση προστίµου σε πρατηριούχο υγρών καυσίµων οΠανίκας θέλει να την εµφανίσει ως έκφραση γενναιοψυχίας ενός λαϊκού πολιτικού, που βρήκαν την ευκαιρία οι αντίπαλοί του να τον στριµώξουν στα δικαστήρια. Ωστόσο, ως περιστατικό, είναι το έλασσον µιαςεποχής όπου οι δηµοτικοί άρχοντες – όχι µόνο στη Θεσσαλονίκη – είχαν εξαιρετικά χαλαρή σχέση µε τη νοµιµότητα. Εδώστον ∆ήµο Αθηναίων ακόµη ψάχνουν τις συµβάσεις προµηθειών!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ αυτή, δεν έχει σηµασία αν η λαϊκή εντολή καθιστά τον Ψωµιάδη υπεράνω του ελέγχου της ∆ικαιοσύνης για «ψιλοπράγµατα». Αυτονοήτως, η ψήφος δεν ακυρώνει τη διάκριση τωνεξουσιών στις δηµοκρατίες. Κάτι που δεν εµποδίζει τον κάθε Μπερλουσκόνι να επικαλείται τους ψηφοφόρους και τα ποσοστά του όταν βρίσκεται µε την πλάτη στον τοίχο για παρανοµίες. Η ουσία είναι ότι δεν βρισκόµαστε πια στην Ελλάδα της αφθονίας, αλλά στην Ελλάδα της πρακτικής χρεοκοπίας. Η Ελλάδα της χρεοκοπίας είναι υποχρεωµένη να ασπαστεί τη νοµιµότητα. Ο,τι ισχύει για τον απλό πολίτη, θα ισχύσει και για τον βουλευτή, τον υπουργό, τον δηµοτικό άρχοντα. Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ θα το πολεµήσει δικαστικά, φθάνοντας στον Αρειο Πάγο. Η απόφαση του Εφετείου όµως είναι αµετάκλητη. Οι πάσης φύσεως λαϊκιστές θα επιχειρήσουν να σχετικοποιήσουν το παράπτωµα ή να ενοχοποιήσουν τη ∆ικαιοσύνη. Ωστόσο, η εποχή που ζούµε συγχωρεί, ή θα έπρεπε να συγχωρεί, λιγότερο εύκολα. Η υπόθεση Ψωµιάδη – που επιχειρεί να χρίσει «αντ’ αυτού» τον αδελφό του, ∆ιονύση – είναι ένατεστ και για το υπουργείο Εσωτερικών, αλλά και για τη Ν.∆. Η ηγεσία της αξιωµατικής αντιπολίτευσης προσπαθεί να τραβήξει διαχωριστική γραµµή µε το παρελθόν. Μόνο που είναι σαν τη γραµµή στην άµµο.

Ερχεται το κύµα και τη σβήνει.
Αγιογραφίες απο τα ΝΕΑ