«Πού το πάει ο Κώστας Σηµίτης;» ...

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Οι «ευτυχισµένες µέρες» ανάµεσα στον Κώστα Σηµίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου κράτησαν µια δεκαετία. Από το 1996, που ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ έριξε το βάρος του υπέρ της εκλογής του «αντιπαπανδρεϊκού» Σηµίτη στην πρωθυπουργία και εν συνεχεία υπέρ της ανάδειξής του στην ηγεσία του Κινήµατος µέχρι τις αρχές του 2005, όταν ο πρώην Πρωθυπουργός, έχοντας παραδώσει µε... συνοπτικές διαδικασίες το κόµµα στον Γιώργο έναν χρόνο νωρίτερα, συµπεριέλαβε στο βιβλίο του απολογισµού του τηθέση ότι οι εκλογές του 2004 χάθηκαν, επειδή δεν υποστηρίχθηκε αρκούντως το έργο του.

«Πού το πάει ο Σηµίτης;» ήταντο ερώτηµαπου κυκλοφόρησε την εποµένη στο περιβάλλον του κλυδωνιζόµενου εκείνη την περίοδο νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Εξι χρόνια αργότερα,ο Γιώργος Παπανδρέου κλείνει ενάµιση χρόνο στο Μέγαρο Μαξίµου και ο Κώστας Σηµίτης άλλο τόσο εκτός ενεργού πολιτικής. Ηκαχυποψίατου 2005 µετεξελίχθηκε σεαντιπαλότητα και οδήγησε τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στη διαγραφή του από τηνΚοινοβουλευτική Οµάδα και εν τέλει εκτός Βουλής. Εκτοτε στις εσωκοµµατικές συζητήσεις τον ακολουθεί το ίδιο ερώτηµα: «Πού το πάειο Σηµίτης;». Είναιαπό τα λίγα στοιχεία που συνδέουν τον νεοπαπανδρεϊσµόµε τοΠΑΣΟΚ του Ανδρέα.

Παρένθεση. Παιχνίδια της µοίρας: Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ δεν διέγραψε ποτέ τον Σηµίτη παρ’ ότι βρέθηκαν συχνά απέναντι, αλλά το έκανε ο γιος του παρ’ ότι εξίσου συχνά συµπορεύτηκαν. Ακόµη και κόντρα στηβούληση τουΑνδρέα. Κλείνει η παρένθεση.

Στις καµιά δεκαπενταριά όλες κι όλες δηµόσιες τοποθετήσεις που έχει κάνει αυτά τα χρόνια ο πρώην Πρωθυπουργός, ελάχιστες φορές αναφέρθηκε στον σηµερινό Πρωθυπουργό και µόνο µία ή δύο για να τον επαινέσει και να τον υποστηρίξει. Συνήθως το παρέκαµπτε. Αλλά οιδύο τελευταίες παρεµβάσεις του, µε µία συνέντευξη και ένα άρθρο, είχαν ευθέως αντικυβερνητικό προσανατολισµό.

ΔΥΟ ΧΤΥΠΉΜΑΤΑ. Μέσα σε δέκα µέρες δύοχτυπήµατα. Πρώτα καταλόγισε στην κυβέρνηση ότι κινείται «βλέπονταςκαι κάνοντας» υπαινισσόµενος ότι δεν κατανόησε τοακριβέςπεριεχόµενο της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και µετά ζήτησε ευθέως αλλαγή πολιτικής στο θέµα της αναδιαπραγµάτευσης του ελληνικούχρέους,προξενώντας οργή στοΜέγαρο Μαξίµου. Αλλά και αµηχανία στους – όχι και πολλούς – υποστηρικτές του στο ΠΑΣΟΚ. Ακόµη και τα πιο αγαπηµένα παιδιά του τον αποδοκίµασαν – ορισµένοι µε ανοίκειο ύφος.

Στο περιβάλλον τουΓιώργου Παπανδρέου το παλαιό ερώτηµα για το «πού το πάει;» δεν έχει ούτε τώρα ακριβή απάντηση. Θεωρούν όµως ότι ο πρώην πρωθυπουργός αποφάσισε ναανοίξει πόλεµο µετην κυβέρνηση. Ωστόσο, διστάζουν να τον αντικρούσουν ευθέως. Πρώτον, επειδή οι επιρροές του σε ένα τµήµα της κοινωνίας και το κύρος του σε κάποια συγκεκριµένα στρώµατα είναι αναγνωρίσιµα. Και δεύτερον, επειδή δεν επιθυµούν να συµβάλουνστη δηµιουργία ενός ρήγµατος στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ αυτή την περίοδο. Ιδίως όταν ο ίδιος ο Κ. Σηµίτης βρίσκεται στο απυρόβλητο πειθαρχικών µέτρων εναντίοντου. ∆εν αµφιβάλλουν, όµως, ότι δεν κλιµακώνειτυχαία τις αντικυβερνητικές βολές του. Απλώς οι εξηγήσεις ποικίλλουν.
Δύο αντίθετες εξηγήσεις

Στελέχη πέριξ του Πρωθυπουργού µιλούν για «ρεβανσισµό» από την πλευρά Σηµίτη. Του αποδίδουν κίνητρα όπως η πικρία για την αποµόνωσή του από το κόµµα και δυσαρέσκεια γιατί ο πρωθυπουργός δεν τον συµβουλεύεται ως προκάτοχό του. ορισµένοι όµως πιστεύουν ότι επειδή εκτιµά ως αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση, σπεύδει να καταστεί προφήτης της. οπως έκανε το 2008 στη Βουλή, όταν προειδοποίησε για τον κίνδυνο προσφυγής στο ∆ΝΤ. Τον συνδέουν µάλιστα µε τις πάντα καλές σχέσεις του µε τους Γερµανούς και του προσάπτουν ότι κατά κάποιον τρόπο «διαµορφώνει το κλίµα που θέλουν».

Αντιθέτως, οι υποστηρικτές του πρώην πρωθυπουργού υπογραµµίζουν την εµπειρία και την ευθύνη µε τις οποίες αντιµετωπίζει τα µείζονα προβλήµατα της χώρας. πιστεύουν ότι προσπαθεί να «σπρώξει» την κυβέρνηση σε µια έγκαιρη πρωτοβουλία που θα διασώσει την ελληνική οικονοµία. Κατ’ αυτούς, η παρέµβαση είναι δηµόσια γιατί έχει διακοπεί η επικοινωνία του µε το Μέγαρο Μαξίµου, όχι µε δική του ευθύνη. πάντως αποκλείουν κατηγορηµατικά το ενδεχόµενο διεκδίκησης ρόλου στην ενεργό πολιτική.
TANEA