Σκάσε και κοίτα...

"Το "μαλάκας" μοιάζει χάδι στ' αυτιά" ...

Της Αναστασίας Λαμπρία

Οι Έλληνες εορτάζουν το Πάσχα εν υπαίθρω. Οταν ο Περικλής Γιαννόπουλος ή ο Γεώργιος Μέγας ή ο Φώτης Κόντογλου διατύπωναν αυτή τη την εμβληματική φράση οι Ελληνες σίγουρα ήταν ένα άλλο είδος. Τώρα ένα άλλο. Έλληνες κάτοικοι πόλης στην πασχαλιάτικη εξοχή χαρακτηρίζονται από τα...

κάτωθι: Έχουν μάτια μόνο για το κινητό τους ή τον αφρό από τον καφέ τους. Φορούν συνεχώς γυαλιά ηλίου, τεράστια αθλητικά παπούτσια, μοδάτες κολώνιες αραβικού γούστου. Θαυμάζουν τα παιδιά τους, τραβολογούν τα παιδιά τους όταν αυτά κάνουν τη χοντράδα εναντίον τους. Ολες τις άλλες απρέπειες τις αγνοούν. Γεμίζουν τα πιάτα τους τίγκα και χώνουν και στις τσέπες τους φαγητό από τους μπουφέδες των ξενοδοχείων. Στις δέκα λέξεις τους οι περισσότερες είναι: θεϊκό, δεν υπάρχει!, έλεος, βιώνω (οι «σκεπτόμενοι»), απλά τέλειο, respect. Μπροστά σ’ αυτές το “μαλάκας” μοιάζει χάδι στ’ αυτιά. Κι αν κάποιος τους ρωτήσει ποιος είναι ο Γιαννόπουλος ή ο Μέγας απαντούν "γιατί; αυτός με ξέρει;".

Μας πέφτει πολύ αυτή η άνοιξη αλλά κι αυτή η πατρίδα: δυο μέρες στην εξοχή της Αργολίδας μου ήταν υπεραρκετές για να διαπιστώσω πόσο ανάξιοι είμαστε. Παχύ το χορτάρι, καταπράσινο και στιλπνό, κατάφορτα τα δέντρα από άνθη, αμέτρητες οι παπαρούνες, ακόμη κι οι φραγκοσυκιές πάνω στο Παλαμήδι ετοίμαζαν καρπούς. Τα μάρμαρα να λάμπουν να λάμπουν στον ήλιο. Παρελθόν παντού, Ιστορία ασπαίρουσα.

Για πρώτη χρονιά δεν πήγα ούτε μια μέρα στην Εκκλησία, δεν άντεχα το μάθημα ενοχής της Ορθοδοξίας – όλα ήταν αναστάσιμα από το πρώτο λεπτό, σε μιαν Ανάσταση που γίνεται ερήμην μας. Η εσωτερική ηλιοφάνεια που λέει κι ο Άρης Δαβαράκης. Δε μου χάλασαν το κέφι ούτε οι επισκέπτες με τα κινητά καρφωμένα στα χέρια τους λές και περίμεναν τηλεφώνημα τουλάχιστον από τον Ομπάμα ούτε ακόμη και η κατάσταση στις Μυκήνες: γεμάτες κόσμο, ουδείς σχεδόν αυτόχθων επισκέπτης –πού να πήγαν άραγε όλοι εκείνοι που κόπτονται να μην εκμεταλλευτεί βέβηλο χέρι τα μνημεία – κλειστό το πωλητήριο, μηδενικό το εισιτήριο. Τα ξενάκια που χοροπηδούσαν έβγαζαν φωτό για το facebook.

Πέρασα τις καλύτερες πασχαλινές μέρες γιατί ήμουν μέσα στην ωραιότερη φύση, πανέμορφη και γόνιμη, χαδιάρα και πολύχρωμη, ελιές κυπαρίσια οπωροφόρα μαζί, η θάλασσα δίπλα, η μόστρα μακριά. Και βρήκα τους Έλληνες που θέλω, τις μειοψηφίες που σώζουν, γιόρτασα μαζί τους, ήμασταν έλληνες που εορτάζουν εν υπαίθρω. Και μες στον ενθουσιασμό μου έριξα και δυο μπαλωθιές...

protagon.gr