Όχι άλλη Στάη! ...

mediasoup.gr

Παρακολουθήστε το απόσπασμα από το Δελτίο Ειδήσεων (Δευτέρα 4 Απρίλη 2011) της κρατικής ΝΕΤ. Η Έλλη Στάη φιλοξενεί στο στούντιο τον κορυφαίο συγγραφέα και ερευνητή Μάρκ Ρος, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του "Η Τράπεζα - Πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο"

Ok, τα εμπεδώσαμε όλα:

α. Η Έλλη Στάη πολεμάει το σύστημα εκ των έσω. Η ανεξάρτητη δημοσιογράφος, παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης, κάνει την...

επανάστασή της, ορθώνει το ανάστημά της και χωρίς φόβο - πάντα με πάθος – τολμά. Το τόλμημα δύσκολο και επικίνδυνο. Απαιτεί έρευνα εις βάθος. Η Έλλη όμως δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Παίρνει φόρα και βυθίζεται στην παγωμένη άβυσσο της ...μπερζέρας που βρίσκεται στην πιο έρημη και κρύα γωνιά του ημιφωτισμένου σαλονιού της. Σηκώνει τα μανίκια, ανοίγει το βιβλίο και με υπερπροσπάθεια και αυτοθυσία γυρίζει μία – μία όλες τις σελίδες του, που κόβουν σαν λεπίδες. Δύο βαθιά κοψίματα στο δείκτη του δεξιού χεριού, μόλις στο ξεκίνημα, λαμβάνονται ως κακός οιωνός μεν, παραβλέπονται δε, διότι προέχει το καθήκον που της επιβάλλει το λειτούργημά που ασκεί. Αγνοώντας τον πόνο σηκώνει το βάρος της Mont Blanc πένας της και υπογραμμίζει, κρατάει σημειώσεις, συντάσσει ερωτήσεις. Το ξημέρωμα την βρίσκει εξαντλημένη, παραδομένη στα χέρια του Μορφέα, με τα ρούχα της δουλειάς, ξεσκέπαστη, εκτεθειμένη στην πρωινή υγρασία...

β. Η κρατική ΝΕΤ, δια της παρουσιάστριας του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, μπορεί – έχει λόγους - να διαφημίζει την κυκλοφορία βιβλίου αναγγέλοντάς το αυτολεξεί: “ Πάμε τώρα σε ένα πολύκροτο βιβλίο που έχει προκαλέσει σάλο σε ολόκληρο τον κόσμο και κάνει πρεμιέρα και στη χώρα μας. Πρόκειται για το βιβλίο, του Μαρκ Ρος ,''Η ΤΡΑΠΕΖΑ'', που όπως λέει ο συγγραφέας του – περιγράφει πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο”(Τ' ακούτε Χατζηνικολάου, Πάριε, Κουρή, ΕΣΡ; Τ' ακούμε να λέτε...). Μικρή παράληψη, λόγω της Google, η αναφορά του εκδοτικού οίκου (''METAIXMIO''), μεγά γεγονός όμως το σερβίρισμα – έστω και "κονσέρβας" – του συγγραφέα, στο τηλεοπτικό κοινό που ζητάει εναγωνίως απαντήσεις στα βασανιστικά ερωτήματα που του θέτει η μίζερη καθημερινότητά του. Ιερός Αγών η εν-ημέρωση του ελληνικού λαού και η εκ- τύφλωσή του από το φως της αλήθειας που εκπέμπουν οι σελίδες του βιβλίου.

γ. Το 2001 υπήρξε μία επίμαχη συμφωνία ανάμεσα στην Goldman Sachs και στην ελληνική κυβέρνηση. Το παμπόνηρο μυαλό μίας ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ υπαλλήλου της υπερτράπεζας σκαρφίστηκε ένα τραπεζικό προϊόν με το οποίο χώρες, που δεν πληρούσαν τους όρους, που έθετε η Ε.Ε.. Θα μπορούσαν να κρύψουν μέρος τον χρεών τους κάτω από το κόκκινο χαλί που είχε στρωθεί στα σκαλιά της εισόδου της ευρωζώνης. Την αξία του προϊόντος αντιλήφθηκε μονομιάς ο τότε ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, ο γνωστός με το παρατσούκλι "κ. Καθηγητής Πανεπιστημίου", ο αναγνωρισμένος, διεθνώς, οικονομολόγος, ο γίγαντας της πολιτικής ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ.
Ορίστε λοιπόν περήφανη Ελλάδα, λούσου τα χαΐρια των τέκνων σου, σκάσε, “κολύμπα στα σκατά” και μη μιλάς. Να, να κύριε νυν Πρωθυπουργέ (κι αφεντικούλη) αυτός ο τρισκατάρατος ο κοντοπύθαρος "κινέζος" φταίει για όλα.

δ. Ο συγγραφέας μας αποκαλύπτει ότι το τραπεζικό προϊόν ήταν προς πώληση σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΩΡΑ ήθελε να "μαγειρέψει" τα στατιστικά της. ΌΛΕΣ οι χώρες, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εκείνη την εποχή ήθελαν διακαώς να μπούν στην ζώνη του νέου νομίσματος, του ΕΥΡΩ, αγόρασαν το προϊόν. Το γεγονός είναι ιδιαίτερης σημασίας, για την απόδοση ευθυνών και τον καταμερισμό ρετσινιών, ωστόσο το μοναδικό όνομα χώρας που ακούγεται στο ελληνικό δελτίο ειδήσεων είναι αυτό της ΕΛΛΑΔΑΣ. Για άλλη μια φορά αποδεχόμαστε όλο ντροπή και χωρίς κουβέντα τον διεθνή όρο οικονομικής λαμογιάς "Greek Statistics".

ε. Πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα ποιός κέρδισε παραπάνω (αθάνατο ελληνικό πνεύμα). Δεν είναι ότι φοβόμαστε μήπως κάποιος έβγαλε περισσότερα από εμάς αλλά είναι επιτακτική ανάγκη, για εσωτερική κατανάλωση, να βρούμε έναν φταίχτη που να μην είναι εμείς. Εδώ θα βόλευε μία ξεκάθαρη απάντηση του στύλ “Μα η Goldman Sachs φυσικά” αλλά ο κύριος Ρος δεν κάνει τη χάρη στην Έλλη που θέτει και δεύτερη φορά το ερώτημα, απαντώντας πως “χρειάζονται δύο για τανγκό”. Τι κι αν έγιναν προσπάθειες, τι κι αν τον ρώτησε στα ίσια “τελικά η ελληνική κυβέρνηση εξαπατήθηκε από την Goldman Sachs;”, μάταια όλα: “It takes two to tango baby”.

στ. Στην Ελλάδα είμαστε πεπεισμένοι οτι η κακιά Goldman Sachs έγινε μεγαθήριο με τις προμήθειες που έβγαλε από τις συναλλαγές της με την Ελλάδα. Κάπως σαν το “Άντε και μη μας κουνιέστε πολύ γιατί ΕΜΕΙΣ σας φτιάξαμε, ΕΜΕΙΣ θα σας χαλάσουμε” του Γιωργάκη μου ακούγεται. Το κρίσιμο δημοσιογραφικό ερώτημα τίθεται:
- Πόσα έβγαλε η Goldman Sachs;
- Ένα δύο εκατομμύρια ευρώ, η απάντηση...

ζ. “Το να κάνεις δουλειές με την Goldman Sachs είναι σαν να κολυμπάς με καρχαρίες, ένα extreme sport. Οι πελάτες της - όλως τυχαίως πελατάκια και εμείς - έχουν την ευκαιρία να επιβιώσουν σε τόσο επικίνδυνα νερά;”. Άλλη μία φιλότιμη προσπάθεια ανεύρεσης υπευθύνου για το χάλι μας, κατά προτίμηση ξένου, πέφτει στο κενό: “Οι πελάτες της Goldman Sachs ξέρουν ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι με δύο όψεις, από τη μία θα έχουν τις καλύτερες συμβουλές, γι' αυτό πληρώνουν, από την άλλη η τράπεζα μπορεί να χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες για να "παίξει" εναντίων τους. Πολλοί το δέχονται αυτό, γιατί η Goldman Sachs θεωρείται η καλύτερη, η ισχρότερη τράπεζα που τηρεί τις υποσχέσεις της”. Με άλλα λόγια “Σταματα να μυξοκλαίς σαν μωρή παρθένα.”, “Ξέρεις να κλέψεις; Κλέψε.” αλλιώς “Που πας ρε Καραμήτρο;”.

η. Φυσικά η Goldman Sachs δεν πρέπει να είναι η μόνη που φταίει για την ελληνική οικονομική κρίση, που άλλωστε πλέον είναι και ευρωπαϊκή. Πρέπει να ανακαλύψουμε και άλλους υπαίτιους:
“Ας προχωρήσουμε τώρα στο ρόλο των οίκων αξιολόγισης στην κρίση χρέους της ευρωζώνης. Βλέπουμε ότι όταν ένας οίκος υποβαθμίζει μια χώρα, οι κλυδωνισμοί γίνονται αισθητοί σε όλη την Ευρώπη (προσέχετε (μας) καλά κουτόφραγκοι που λέει κι ο Γιωργάκης ο Πρωθυπουργός). Ποια μέτρα μπορούν οι υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες να λάβουν για να μην παρασυρθούν, να μην καταρρεύσουν από αυτό το μικρό οικονομικό τσουνάμι;”

θ. Μοναδική στιγμή απόκλισης, της συνέντευξης, από την επίσημη (στα λόγια τουλάχιστον) κυβερνητική γραμμή, περί μη χρεοκοπίας, ήταν η ευκαιρία που δόθηκε (μήπως σκόπιμα για να τρομοκρατηθούμε για άλλη μια φορά;) στον Μαρκ Ρος να μας πει και αυτός ότι δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε την αναδιάρθρωση του χρέους:
“Στην πραγματικότητα η Ελλάδα δε μπορεί να αντέξει το βάρος του χρέους. Ο μόνος τρόπος είναι η επαναδιαπραγμάτευση”.
Αξιοσημείωτο ότι ούτε ο "ξένος", με την ελληνική πραγματικότητα, συγγραφέας χρησιμοποιεί τη λέξη χρεοκοπία.

ι. Για κάποιο λόγο έχουν βαλθεί όλοι να μας πείσουν πως "αναδιάρθρωση", "επαναδιαπραγμάτευση" χρέους δε σημαίνει χρεοκοπία. Σύμφωνα με τον εμπνευστή του όρου (βάζω στοίχημα πως και αυτός Έλληνας είναι) οι επιπτώσεις της χρεοκοπίας έχουν καταστροφικές συνέπειες στην τσέπη ή καλύτερα στο πετσί των Ελλήνων πολιτών ενώ η αναδιάρθρωση χρέους, ακόμα και αν στην πράξη σημαίνει το ίδιο πράγμα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο είναι αλλιώς.
“Ποιος θα κερδίσει από αυτό;” η ερώτηση.
“Οι τράπεζες θα χάσουν” η απάντηση που προκαλεί εκρηκτική υπερπίεση στην γερασμένη ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Και για όσους προτρέξουν και πουν καλά να πάθουν απλά να τους θυμίσω ότι τα τελευταία δύο χρόνια ελάχιστο μέρος πραγματικών - χειροπιαστών χρημάτων κυκλοφορεί στην αγορά, το υπόλοιπο συν αυτό που υπάρχει μόνο στα χαρτιά κόβουν βόλτες μεταξύ των τραπεζών. Άντε να δω μετά ποιος θα αγοράσει κρατικά ομόλογα για να πληρωθούν οι μισθοί και συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων το όποιο ελληνικό χρέος και η Μιχαλού. Από που θα πάρει δάνειο η ιδιωτική επιχείρηση για να πληρώσει τον ιδιωτικό υπάλληλο, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον έμπορο προμηθευτή κ.ο.κ.

Ηθικό δίδαγμα;
Ετοιμαστείτε όλοι για το πιο μακρύ κωλοδάχτυλο που έχει δεχθεί, ποτέ, ο ανθρώπινος πρωκτός από κατασκευής του. Anal fisting μέχρι τον ώμο. Όλα τα απαισιόδοξα σενάρια που κατά καιρούς ακούγονται στα Μ.Μ.Ε., για να τα συνηθίζει το αυτί μας και μην τυχόν βρεθούμε προ εκπλήξεως, πρόκειται να επαληθευτούν.
Ειδικά με το έλλειμμα στο 10,6 και τις επερχόμενες αυξήσεις των ευρωπαϊκών επιτοκίων το παιχνίδι είναι στανταράκι.

Δανειστές – Ελλάδα άσσος.
Το ΄βλεπες.
Το 'παιξες;

Χ.Α.

Υ.Γ. 1 Προσωπική μου άποψη για το βιβλίο του συγγραφέα Μαρκ Ρος είναι πως δεν αποκαλύπτει αλλά απλώς ανακοινώνει. Είναι ένας τρόπος να μας πουν πως έτσι έχουν τα πράγματα με την παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξης και σε όποιον του γουστάρει. Όποιος έχει πρόβλημα με αυτά έχει πάντα την επιλογή να αλλάξει ...πλανήτη.
Υ.Γ. 2 Αυτή δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια εν-ημέρωσης μέσω ύπνωσης από την κρατική τηλεόραση. Η Έλλη Στάη πήρε τη σκυτάλη από τον Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος φιλοξένησε τον Μαρκ Ρος στο "Κουτί της Πανδώρας".