Ο ένατος μήνας...

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ
ΠΟΛΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, χαρά μου, μη μου πετάς αυτό το «Καλό χειμώνα» μες στη μούρη! Φέρ΄ το μου μαλακά, με τρόπο, φέρ΄ το μου απ΄ έξω απ΄ έξω. Πες ένα «καλό φθινόπωρο», πιο νόστιμο ακούγεται. Το «Καλό χειμώνα» με το τζιτζίκι μες στο αυτί μου δεν δένει, δεν κολλάει! Ακόμα ο άλλος είναι με τη σαγιονάρα, ρε πουλάκι μου. Ακόμα δεν έχει ξεπλύνει τα αλάτια, ο ήλιος λάμπει, το νέφος λάμπει, πάρ΄ το αλλιώς, γιατί δεν βρίσκεις μόνο εσύ: Βρίσκουμε όλοι μας!
Καλά ήταν! Ναι, όχι, παράπονο δεν έχω. Έκανα εννιά....

ολόκληρες μέρες διακοπές. Εννιά ολόκληρες μέρες έκλεισα το λαπτοπάκι κι έφαγα κι ένα χταπόδι στα κάρβουνα για το καλό του χρόνου. Εννιά μέρες: Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!
ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ! Ναι, όχι, παράπονο δεν έχω!

Άλλοι δεν φύγανε ούτε τρίωρο. Και καλά εμείς οι μεγάλοι. Μικρά παιδιά «εντός των τειχών» κάτσανε μέσα στο διαμέρισμα, και τσούκου τσούκου το ηλεκτρονικό παιχνίδι! Που όσο να πεις, αυτά το χταπόδι το ρίχνουνε και μπόι. Ενώ εγώ το έριξα στον αριστερό γοφό. Το οποίο χταπόδι έκανε και 11 ευρώ, έτσι για την πλάκα του! Δυο μπουκιές μαραγκιασμένες (και καλά στα κάρβουνα) πεντέμισι ευρώ η μπουκιά. Αφού πριν το παραγγείλεις μπαίνεις σε δίλημμα: Λες να το φάω ή να βάλω τα λεφτά στην μπάντα για τις σπουδές του παιδιού;

Πάλι καλά! Ναι, όχι, δεν έχω παράπονο! Αξέχαστα περάσαμε. Ήρθε και η γρίπη των χοίρων, όποιος χτύπαγε το δέκατο, το 37,1, όλοι γύρω του βάζανε μάσκες και γάντια να γιατροπορέψουνε τον λεπρό. Μόλις έβηχε το μωρό, το τρέχανε στο Παίδων! Τι να σου κάνει κι ο γονιός; Να κάθεται να το χαζεύει;

Έβγαιναν και οι άσχετοι να μας ενημερώσουν και καλά και μας μπερδεύανε χειρότερα. Συμπτώματα, δοσολογίες, εμβόλια, ευπαθείς ομάδες, τίποτα δεν κατάλαβα. Τώρα που θα ανοίξουν τα σχολεία τι μέλλει γενέσθαι; Τίποτα δεν κατάλαβα! Τελικά θα μας εμβολιάσουν ή μπα; Τίποτα δεν κατάλαβα! Τα πράγματα θα βελτιωθούν ή θα χειροτερέψουν; Τίποτα δεν κατάλαβα! Ρώτησα κι άτομα που δεν είναι ξανθά! Τίποτα δεν κατάλαβαν! Πάλι καλά! Ναι, όχι, δεν έχω παράπονο! Κάηκε και η Αττική και φταίνε τα πεύκα! Αφού το είπε ο κύριος Αντώναρος ποια είμαι εγώ που θα τον διαψεύσω; Εγώ, λοιπόν, τα πεύκα πάντα τα είχα μεγάλο άχτι! Πάντα με στραβό μάτι τα κοίταζα! Ήξερα τι ύπουλα είναι, τι λαμόγια, τι φίδια κολοβά! Τα είχα ψυχολογήσει εγώ τα πεύκα! Το παίζουν ψηλά, ευάερα και ευήλια, αλλά από πίσω κρύβουν ιδιοτελείς σκοπούς.

ΓΙ΄ ΑΥΤΟ τόσα χρόνια ψάχνει η κυβέρνηση τους εμπρηστές και δεν τους βρίσκει ποτέ! Το πεύκο πάει και βάζει τη φωτιά! Τώρα θα τα συλλάβουν όλα και θα τους ρίξουν και ισόβια! Να μάθουν να φέρονται! Για τις φωτιές φταίνε τα πεύκα!!! Τα θερμά μου συγχαρητήρια, κύριε Αντώναρε! Μ΄ αυτή τη φράση γράψατε ιστορία! Αυτή η φράση θα μείνει κληρονομιά στις επερχόμενες γενεές. Το «Μέτρον άριστον», το «Νους υγιής», και το «για τις φωτιές φταίνε τα πεύκα»! θα ενταχθεί στη διδακτέα ύλη του βιβλίου της Ιστορίας. Εδώ έχουν ενταχθεί καν και καν αηδίες, μια πάνω μια κάτω δεν θα μας κάτσει το σουφλέ!

Πάλι καλά! Ναι, όχι, δεν έχω παράπονο! Μόνο που η εξαγγελία των εκλογών μ΄ έπιασε με την παντόφλα και το κλάμερ στο μαλλί. Ενώ αν είχα ενημερωθεί πιο έγκαιρα, όσο να πεις ένα φρεσκάρισμα θα το είχα κάνει! Ένα δεκάποντο θα το είχα βάλει! Αν και το τελευταίο παίζει: Γιατί ο Καραμανλής είπε ότι ο δρόμος θα είναι δύσκολος. Μήπως να βάλω τις μπαλαρίνες μη σκοντάψω πάλι πάνω στον υπουργό τον κακοτράχαλο;

Όμως μας έδωσε δυο επιλογές ο σύγχρονος Ηρακλής: Το δρόμο τον δύσκολο και τον εύκολο. Αφού λοιπόν μπορώ να διαλέξω, λέω να πάρω τον εύκολο αν δεν έχετε αντίρρηση. Ρώτησα και τη μαμά μου και με αφήνει: «Ναι, κορίτσι μου», μου είπε, «το εύκολο, τον εύκολο, γιατί έχεις και μετατόπιση σπονδύλου». Αλήθεια είναι, δεν λουφάρω: Με τσακίζει η μέση μου. Επίσης με τσακίζει το χάλι της οικονομίας, η ανεργία, το μπάχαλο, οι μίζες, τα σκάνδαλα, τα κουκουλώματα, οι υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, το απόλυτο αδιέξοδο, οι στρατιές των χρεοκοπημένων συνανθρώπων μας, τα μαγαζάκια που βάζουν λουκέτο, τα παιδάκια που δεν παίζουν, οι ενήλικες που δεν χαμογελούν. Αν αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος, ευχαριστώ, μόλις έφαγα!

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ; Και θα πάμε με άδεια χέρια; Δεν θα πάρουμε ένα γλυκάκι, ένα λουλουδικό; Γαϊδουριά δεν είναι; Και πώς πάμε, ξέρουμε; Όλο ευθεία και στο περίπτερο ξαναρωτάς; Στρίβουμε κάπου; Γράφει όνομα το κουδούνι; Έχει κάπου να παρκάρουμε;

Θα μου πεις, ρωτώντας πας και στην Πόλη. Γιατί αυτή η κυβέρνηση τόσα χρόνια ένα GΡS δεν αξιώθηκε να πάρει! Γι΄ αυτό αλλού πατούσε κι αλλού βρισκότανε! Γι΄ αυτό έτρεχε δεξιά κι αριστερά σαν αποκεφαλισμένο κοτόπουλο!

Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές! Θα ραφτούν και οι παρουσιάστριες ειδήσεων. Οι πράσινες, οι κόκκινες, οι θαλασσιές οι βάτες! Οι καλεσμένοι θα ουρλιάζουν, οι συντονιστές δεν θα συντονίζουν και κάποιος στο αυτί τους θα τους φωνάζει να πάνε διαφημίσεις μην και τους κόψει η σερβιέτα το επίδομα!

Ο ΕΝΑΤΟΣ ΜΗΝΑΣ! Ο μήνας των σχολείων, της δουλειάς, της επιστροφής! Ο μήνας των εκλογών! Εδώ είμαστε, εδώ θα είμαστε, από δω θα τα λέμε!

Καλώς σας βρήκα, καλό μας φθινόπωρο, καλά μυαλά, καλή αποκατάσταση, καλός πολίτης, καλή λευτεριά!
ΑΙΧΜΕΣ από τα ΝΕΑ