Χαρωπή Κοκκινοσκουφίτσα...

Από την μια την έχει πέσει στον Παπακωσταντίνου, όπως γράφει και το Fimotro, για να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Γ.Παπανδρέου. Απ' την άλλη συνεχίζει να στηρίζει την απόφαση του Καραμανλή να πάει σε πρόωρες εκλογές. Τον Λιάπη τον δικαιολογεί, αλλά δεν συμφωνεί μαζί του. Τελευταία ο Ντερμπεντέρης έχει πάθει ένα ψυχολογικό τραλαλά...
Ι. Κ. Πρετεντέρης
Είναι «ατόπημα»;
Η χθεσινή αποχώρηση του Λιάπη ήταν μια πράξη αξιοπρέπειας. Από τη στιγμή που δεν συμφωνείς με μια κορυφαία πολιτική κίνηση του αρχηγού της παρατάξεώς σου και από τη στιγμή που έχεις εκφράσει δημόσια τη διαφωνία σου, είναι γελοίο να υποδύεσαι μετά τη χαρωπή Κοκκινοσκουφίτσα για να...
βγεις βουλευτής. Θέλω να δω, ας πούμε, αν θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του όσοι υπουργοί έσπευσαν δημοσίως να προκαταλάβουν ή/και να πιέσουν τον Καραμανλή αλλά τώρα κάνουν πως ψιχαλίζει.

Ταυτοχρόνως είναι και μια πράξη αυτοπροστασίας. Είναι προφανές ότι σε τόσο ανοιχτή διαφωνία με τον Καραμανλή, μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση θα ήταν για αυτόν ακόμη δυσκολότερη και με εντελώς άδηλο αποτέλεσμα. Προτίμησε να την αποφύγει. Από εκεί και πέρα, όμως, αυτό που δεν κατάλαβα είναι το πολιτικό σκεπτικό. Διότι δεν αρκεί να λες «δεν θέλω εκλογές!», αυτό είναι θέμα γούστου. Πρέπει να αποδείξεις «γιατί δεν πρέπει να γίνουν εκλογές», το οποίο είναι υπόθεση επιχειρημάτων.

Σε αυτό το επίπεδο η στάση του Λιάπη είναι περίπου αξιωματική. Από πότε οι εκλογές στη δημοκρατία αποτελούν «ατόπημα»; Και από πότε μια ενδεχόμενη εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία μπορεί να θεωρηθεί «τραγικό λάθος» ή «παραλογισμός»; Γιατί θα ήταν καλύτερα για τον τόπο και την παράταξή του (στο όνομα των οποίων ομιλεί ο Λιάπης ) αν η κυβέρνηση σερνόταν άλλους τέσσερις, πέντε μήνες στην εξουσία; Επειδή ίσως θα προλάβαιναν ακόμη μερικούς διορισμούς;

Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του για την κίνηση του Καραμανλή και τα αποτελέσματά της. Ουδείς μπορεί, όμως, να αμφισβητήσει ότι ο Πρωθυπουργός έπραξε το αυτονόητο. Η ωμή αλήθεια είναι ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα σε μια κρίσιμη περίοδο να παρατείνει μια κατάσταση ουσιαστικής αδυναμίας διακυβέρνησης από τη στιγμή που το ΠαΣοΚ της είχε θέσει ημερομηνία λήξεως μέσω της Προεδρικής εκλογής.

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο. Οι παρατάξεις κρίνονται ακόμη και από το πώς παραδίδουν την εξουσία. Το 2004, το ΠαΣοΚ ηττήθηκε αξιοπρεπώς και συντεταγμένα, διότι έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Και τώρα θα επιστρέψει μάλλον στη διακυβέρνηση της χώρας επειδή αυτό είναι το νόημα της δημοκρατίας. Καμία εκλογική ήττα δεν είναι καταστροφή και καμία εκλογική νίκη δεν είναι οριστική. Υπό αυτήν την έννοια, η κίνηση του Καραμανλή μπορεί να οδηγήσει στην ήττα του. Αλλά δεν υποθηκεύει την επόμενη μέρα. Και αυτό, φαίνεται, ελάχιστοι στη ΝΔ μπήκαν στον κόπο να το παρατηρήσουν.
Το ΒΗΜΑ